Jest wszędzie i zawsze, dał nam wolną wolę i to my odpowiadamy za to co robimy, mądra refleksja, pozdrawiam ciepło Aniu.

Moi niektórzy przedmówcy a zwłaszcza Ambrosio napisali tak wyczerpująco,że nie wiem co mam dodać.
Wiersz porusza bardzo delikatny temat jakim jest Wiara. Współczesny świat odchodzi od Boga, znów zastępuje go komputerem, dronem albo sztuczną inteligencją. A myślę,że życie pozbawione wiary jest bez sensu. To przecież Bóg cały czas jest przy nas i wspiera w trudnych momentach albo robi to sam albo posługując się pięknymi ludzmi .11/11 gwiazdek ale ten wiersz powinien zostać wierszem miesiąca. Szkoda ,że nie pretendował.Całym sercem byłem jestem i będę za taką Poezją. Dziękuję Tobie Aniu za piękne wersy i niech Bóg ciebie broni przed wszelkim złem współczesnego świata.

Wspaniały wiersz,
pozostając w refleksji,

pozdrawiam:)

Za Kinga
Pozdrawiam serdecznie:)

Mój kontakt z Bogiem
Jest jak partia szachów
Życie czarnobiałe ma pola
I kończy się szachmatem.
Pozdrawiam w zadumie.

Bóg zawsze jest i wszędzie jest ...dał m]nam wolną wolę ....za którą odpowiemy gdy ją zbezcześcimy ...pozdrawiam serdecznie,,,

Tak, Chrystus był w Auschwitz. "Coście uczynili najmniejszemu z braci moich, mnie uczyniliście" Pozdrawiam.

W życiu chodzi o Drogę, która jeśli jest Prawdą staje się Życiem :)
To tak na moje.
A najgorsze wojny i kary jeszcze przed nami...
Pozdrawiam :)

Myślę sobie, Aniu, że Twój wiersz jest dobrą odpowiedzią, dlatych tych wszystkich, którzy w obliczu różnych tragedii rozkładają ręce i pytają "a gdzie jest Bóg?"
Pozdrawiam serdecznie:))⭐

Ciągle się jeszcze uczymy życiq. Pozdrawiam z zadumą

Poruszające wersy :)

Pozdrawiam serdecznie :)

Dużo tu różności... Jednak wydaje się, że ogólnie wiersz koncentruje się na pytaniu dotyczącym tego, czy Bóg obecny jest w świecie pośród wszechobecnego cierpienia? Takie odniosłem wrażenie. Natomiast wydaje mi się, że poskladałaś ten wiersz z różnych swoich myśli, a przez to również rozważania czytelnika podążać mogą wieloma torami. To trochę rozprasza uwagę, ale ostatecznie prowadzi w tym samym kierunku. Moje pisanie często korzysta z podobnej metody.

Spróbuję wskazać moich kilka myśli związanych z treścią wiersza.
Pierwsza jest taka, że Jezus nie urodził się w żłobie, ale że Go do żłobu położono (Łk 2,7). Taka techniczna dość sprawa, bo ciężko byłoby Miriam urodzić w żłobie.

Na pytanie zadane w drugiej strofie: Gdzie jesteś Boze? Chrześcijanin łatwo znajdzie odpowiedź w słowach św. Pawła, które wypowiedział na Areopagu: "W Nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy [...]" (Dz 17,28) A więc to nie Bóg pojawia się w życiu, ale życie w Bogu. W gruncie rzeczy należałoby stwierdzić, że przed Nim nie da się ani schować, ani uciec, bo On jest totalnie wszędzie, a raczej my w Nim.

Tutaj jednak od razu nasuwa się myśl o tym, że inaczej tę rzeczywistość będą pojmowali i opisywali wierzący w Boga, a inaczej niewierzący. Natomiast jeśli ktoś zadaje pytanie o Boga, to znaczy, że już rozpoczął jakaś konkretną, swoją relację z Nim. A co z tego wyniknie to już inna sprawa.

Idę dalej – do pytania: Co zrobi świat?
I tak sobie myślę patrząc na wojny jako chrześcijanin, że mało ważne jest "co zrobi świat". Świat – w sensie biblijnym oczywiście – jest rozumiany jako wszystko to, co odwraca się lub odwróciło się od Boga. A więc tam jest pole działalności szatana, diabła. W tym sensie rzeczywiście mało ważne jest, co zrobi świat, bo wiadomo, że zło prowadzi do śmierci, a nie do życia. Natomiast Bóg daje życie. A ono jest w tych, którzy wierzą, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, Zbawicielem. Łaskę wiary udziela Pan Bóg wybranym i On ich prowadzi przez życie w Duchu Świętym. A więc dla prawdziwie wierzących chrześcijan nie ma zagrożenia śmiercią, bo dzięki wierze stoją w łasce, a więc nawet jeśli fizycznie stracą życie, to będą przecież żyć i to żyć wiecznie w Bogu.

Postawione jednak pytanie o obecność Boga oraz reakcję świata nieuchronnie prowadzi także do pytania o pokój. O tym także znaleźć możemy słowa Jezusa w Ewangelii według św. Jana: "Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję." (J 14,27)
To jest z punktu widzenia chrześcijanin bardzo ważne. Należałoby to zaakcentować: NIE TAK JAK DAJE ŚWIAT, JA WAM DAJĘ. A więc Jezus Mesjasz udziela swojego pokoju zupełnie inaczej, niż zwykliśmy to słowo rozumieć. Jego pokój nie jest związany ani z systemami politycznymi, ani z działaniami zbrojnymi przeciwko agresorowi. Pokój, który udziela Jezus, dotyczy człowieka, jego serca, jego wnętrza. Nie ma tu wskazania, że cierpienie w tym życiu przestanie istnieć. Wskazanie jest takie, że pokój Chrystusowy jest dany (a więc jest łaską) wierzącym. I on dotyczy nadziei złożonej w Bogu, że On obdarzy człowieka życiem wiecznym. Nie chodzi więc o tworzenie systemów polityczno‐militarnych, ale o Życie.

I tu, jak sądzę, należałoby zapytać jak Bóg udziela swojego pokoju? Odpowiedź odnajduję w historii Abrama / Abrahama. To będą słowa z 12 rozdziału Księgi Rodzaju, wersy 1 do 3. Tam Bóg powiedział Abramowi, że będzie mu błogosławił i rozsławi jego imię. Dopowiedział Bóg, że to oznacza: "staniesz się błogosławieństwem". Mocne i wielkie słowo! Bóg jednak dalej Abramowi tłumaczył: "Będę błogosławił tym, którzy tobie błogosławić będą [...]" Tak więc człowiek wybrany staje się niejako żywym sakramentem przez które Bóg udziela swojego błogosławieństwa narodom świata. I to jest właśnie ten pokój, o którym była mowa wcześniej. Wybrany otrzymuje od Boga błogosławieństwo, a więc jest głęboko w człowieku otrzymany od Boga pokój, który go umacnia w drodze jego powołania. Psalmista dopowie później:
"W Bogu wielbię Jego słowo,
w Bogu ufam, nie będę się lękał:
cóż może mi uczynić człowiek?" (Ps 56)

Warto też zauważyć, że to Boże błogosławieństwo udzielane jest narodom za pośrednictwem Abrama (później Abrahama). A to wskazuje, że także za pośrednictwem wszystkich wybranych. I tonukazuje także Biblia. Tam, gdzie władcy błogosławili Abrahamowi, tam korzystali także z Bożego błogosławieństwa. A tam, gdzie działali przeciw niemu, tam wpadali w tarapaty. To błogosławieństwo Abraham przekazał swojemu synowi Izaakowi. On dalej Jakubowi. A Jakub swoim dwunastu synom. I to błogosławieństwo do dziś spoczywa na tych, którzy są wybrani w wierze.

I tu dochodzę do tej parafrazy z wiersza. Rzeczywiście tak jest, że to Dzieciątko rodzi się w człowieku. To jest przestrzeń życia. Serce, które jest miejscem spotkania człowieka z Bogiem. W przeciwieństwie do romantycznego serduszka, w którym mieszczą się jedynie ulotne uczucia i emocje.

Końcowa mnie uśmiech bardzo. Nie wiem, czy jesteś jakoś związana z Tyńcem, ale tam pewien znany mnich miał w zwyczaju często powtarzać, właśnie tę frazę, którą zastosowałaś w wierszu, że "w życiu chodzi o życie". To jest dokładnie to, co ja tak rozwlekle tu opisałem w tym marnym komentarzu. I ta nadzieja z ostatniego wersu w wierzących oczywiście, nie tyle "jeszcze brodzi", co nieustannie się sączy. A poza wierzącymi trudno o pokój, więc o tym mniej, bo tam życia nie ma.

Sorki za przydługość gadulstwa, ale uważam, że temat z wiersza wart jest dłuższej wypowiedzi.

Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋🏻‍♂️

Ciągle dorastamy do wolności,
jaką dal Bóg.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Wiersz zatrzymuje , wzrusza.
Prowokuje do refleksji.
Pozdrawiam serdecznie:)

Dojmujące wersy...
Pozdrawiam Aniu

To wiersz, który łączy świętość z cierpieniem, ukazując kontrast między ubóstwem a zamożnością. Frazy z kotem w gruzach czy psem szukającym jedzenia, przywołują realia trudnych czasów i pytania o obecność Boga w cierpieniu. Końcowa refleksja o nadziei, która trwa mimo bólu, zostaje w pamięci, sprawiając, że tekst jest mocny, wzruszający i zastanawiający.