- Jesteś niepoprawny Serafinie! Powiedział Michael patrząc jak Anioł buja się na ogrodowej ławeczce.

- Lubię tutaj przebywać. Odpowiedział Serafin.

- A to czemu…?

- Dla miłości.

- Miłość jest wszędzie Serafinie, a Ty siedzisz właśnie w tym ogrodzie???

Serafin przestał się bujać, wstał i podszedł do pobliskiego klombu tulipanów. Każdy z kwiatów był równiutko posadzony, nie było tam chwastów, ziemia wokoło pieczołowicie zagrabiona. Tulipany rosły sobie naturalnie, a zielonkawe główki wyciągały ku słońcu.
Serafin dotknął dłonią tulipanów, a one natychmiast rozkwitły jeden po drugim, otwierając kielichy i zaczęły czarować wnętrzem.

- Jestem tutaj dla… troski. Powiedział Serafin. - Czuję ją wokół. W każdym kwiecie, rabatce, źdźble trawy… A drzewa dają owoce słodsze niż gdzie indziej.

- Troska to miłość, Serafinie. Odparł Michael na co Serafin tylko się uśmiechnął. - Kto jest właścicielem ogrodu?

- Zwykła dziewczyna. Odparł Serafin. - Czasem siada na tej ławeczce i coś skrzętnie notuje w notatniku.

- Swoje skryte myśli…? Zapytał Michael.

- Swoje wiersze.