w niej się zakochać to już przepadłeś
każdy dzień życia liryką będzie
słowem nicować to co nieładne

ona ci każe na pointę przysiąc
że jej wierności wiecznej dochowasz

i że wiatr żaden jej nie rozwieje
dla niej i przez nią będziesz żeglować
przez oceany i mroczne knieje

a gdy już dotrzesz tam gdzie się kończy
i gdzie zaczyna kałamarz marzeń
wyznasz jej miłość końcową puentą

wierz mi to zawsze może się zdarzyć


- puenta -

przepłynęłaś wszystkie rzeki
utonęłaś w każdym morzu
o margines się kalecząc

a poezji nikt nie dojrzał
nie usłyszał twoich szeptów
co jak krzyk raniły ciszę

i pisały krwią konspekty
te co piekła były bliżej

nikt cię dłonią nie zatrzymał
choć przez usta dmuchał wiarą
że ty jesteś ta jedyna

której warto być ofiarą
zatonięcia w twoim oku
między łzami niebieszczenia

pod powieką płynąć w spokój
by odnaleźć cel istnienia


hej!