Twoje Wiersze - DO NIESKOŃCZONEGO LIŚCIA

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

14 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Sabina

kwadrans temu

Liść został rozebrany na czynniki pierwsze w arcyciekawym stylu 🙂❤️

Monia

dwie godziny temu

Każdy człowiek jest jak ten liść. Inaczej postępuje, inaczej czuje, myśli itp. Jest taką nieskończonością, ponieważ nigdy nie wiadomo na co go stać w sensie pozytywnym jak i negatywnym. W matematyce jest wynik równania, a w życiu człowieka jest moim zdaniem dużo więcej niedopowiedzeń pozdrawiam serdecznie 😉

sturecki

godzinę temu

Zgadza się ... człowiek to nie równanie, tylko liczenie „na oko”.
Liść może spaść cicho albo narobić hałasu, tak samo my.
I całe szczęście, że nie da się tego zapisać w słupkach ... inaczej życie byłoby tylko tabelką do wypełnienia.
Pozdrawiam.

Nicotykanie^(*)

ponad pięć godzin temu

Wiersz zachwyca, ale domaga się brudu. Zamknięty idealnym paradoksem ale brakuje mu pęknięcia.
Liść wymyka się wzorom, ale sam wiersz trzyma się zbyt ściśle swojej struktury. Nie pozwala sobie na zakłócenie, na metaforyczny szum, który by rozszczelnił język

sturecki

ponad pięć godzin temu

Masz rację i jej nie masz. Faktycznie, trochę za równo wyszedł ten wiersz, jak liść wyprasowany przed zdjęciem. Brud, szelest, dziura po robaku – to by mu zrobiło dobrze.
Poezja oddycha lepiej, gdy ma choć jedno pęknięcie, przez które wpadnie wiatr.
No, ale zawsze można liczyć na wywietrzenie wersów przez czytających.
Pozdrawiam.

Magdalia

ponad pięć godzin temu

Ciekawy. Przeczytałam kilka razy...i w ogóle nie widzę liści w tym wierszu ;)

sturecki

pięć godzin temu

Spokojnie ... liść to tylko przykrywka, sens zawsze krąży pod spodem. Jeśli go poczułaś, to znaczy, że działa.

Magdalia

ponad pięć godzin temu

Czyli jednak o liściach jest wiersz, a ja doszukiwałam się głębszego sensu...;))
Piękny wiersz. Pozdrawiam:)

sturecki

ponad pięć godzin temu

Wiesz ... pytają mi się znajomi: co widzę w sztuce współczesnej (bo chodzę na abstrakcyjne wystawy). Odpowiadam: dziś nie jest sztuką namalować konia, bo lepiej zrobić zdjęcie i wiarygodniej go pokaże, ale ... sztuką jest namalować konia tak, żeby na konia nie wyglądał, ale jak mu się dobrze przyjrzy to tegoż konia zobaczy.
Anegdotycznie, ale chyba wyjaśniłem?
Pozdrawiam.

Krystek

ponad pięć godzin temu

Przemijanie jest wszechobecne.
W przypadku przyrody szybko
zauważalne. Zawsze jak coś się
kończy, to inne zaczyna.
Ślę moc serdeczności i pogody
ducha:)

sturecki

ponad pięć godzin temu

Prawda ... natura nie robi przerw na reklamy.
Co spada, to karmi, co znika, to wraca w czymś innym.
My tylko udajemy, że to nas zaskakuje.
Pozdrawiam.

Sylwia U.^(*)

ponad pięć godzin temu

🤗

sturecki

ponad pięć godzin temu

Hi, hi ... szelest odwzajemniony.
Pozdrawiam.

klaks

ponad pięć godzin temu

Piękny wiersz, tym bardziej dla mnie, bo jak wiesz, kocham liście :))
Pozdrawiam serdecznie :) 6/5

klaks

ponad pięć godzin temu

Nie udajesz, tylko pięknie wyjaśniasz miłość poetów ( i nie tylko) do liści...w nich jest zapisana nieskończoność. Pewnie dlatego czuję w nich wieczność... wiersz "miniatura" :)

sturecki

ponad pięć godzin temu

To mamy układ idealny ... Ty kochasz liście, a ja tylko udaję, że filozofuję, zamiast je po prostu podnieść i poczuć, że szeleszczą jak trzeba.
Pozdrawiam.

Marek Żak

ponad pięć godzin temu

Każdy liść jest inny, gdzie indziej wyrasta i inaczej spada. Ja liści nie grabię, więc daję im możliwość oddania wszystkich komponentów matce ziemi, żeby powstały nowe. Co do nieskończoności i liści nie mam zdania, ale czemu nie. Pozdrawiam

sturecki

ponad pięć godzin temu

Słusznie, liść wie, co robi, jak spada. My tylko mu przeszkadzamy grabiami i teoriami.
A czy jest nieskończony? Jeśli potrafi wrócić jako nawóz, to ma lepszy recycling niż my wszyscy razem.
Pozdrawiam.

Elżbieta

ponad pięć godzin temu

Liść rozbudził w Poecie, filozofa! Wielka jego moc, choć tak niepozorny i nietrwały ma niezwykłą moc odradzania, niby taki jak przedtem, a zawsze inny.
Pozdrawiam słonecznie:)⭐☀️

sturecki

ponad pięć godzin temu

Tak. Drobiazg, który robi wielką robotę ... taki z niego mistrz: kruchy, a potrafi ruszyć myśl bardziej niż niejedna cegła mądrości.
Pozdrawiam.

andrew

ponad pięć godzin temu

Nieskończoność budzi wyobraźnię. W myślach jest jak sen,pragniemy jej dotknąć

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

ponad pięć godzin temu

A jak już dotkniemy, to i tak się rozciągnie dalej – taka jej robota: zawsze być o krok przed nami i kusić, żeby gonić bez końca.
Pozdrawiam.

jolka

ponad pięć godzin temu

Kiedy dotykamy ziemi,zaspane drzewo już sie do nas nie przyznaje a nasza wyjątkowość tworzy z innymi już ,niestety,bezimienną masę...

sturecki

ponad pięć godzin temu

Bo drzewo pamięta tylko szelest, nie nazwiska.
Wyjątkowość mamy w locie, po upadku wszyscy jesteśmy tym samym kompostem.
Pozdrawiam.

Odyseusz62

ponad dwanaście godzin temu

A cała ta spadania gracja
to tylko wiatr i grawitacja
Pozdrawiam.

sturecki

ponad pięć godzin temu

Tak. A cała ta „gracja” to po prostu fizyka w sukience ... liść tańczy, bo nie ma wyjścia, a my dorabiamy do tego poezję, żeby nie przyznać, że też spadamy.
Pozdrawiam.

Jastrz

ponad dwanaście godzin temu

Nie ma dwóch jednakowych liści. Nawet gdyby przypadkiem były, to nie ma dwóch jednakowych sposobów spadania. Czy to jednak wystarczy, by liść uczynić symbolem nieskończoności? Ty twierdzisz, że tak. Ja uważam, że równie dobrze można by symbolem nieskończoności uczynić stuzłotówkę. Przecież nie ma dwóch jednakowych stuzłotówek (różnią się numerem i serią), ale nawet gdyby były to nie ma dwóch jednakowych sposobów ich wydawania...

sturecki

ponad pięć godzin temu

Liść przynajmniej spada sam, a stówka zawsze ma kogoś, kto jej pomaga zniknąć z portfela.
Nieskończoność liścia jest w powietrzu, stuzłotówki – w cudzej kieszeni.
Ależ Ty masz skojarzenia ... ciekawe.
Pozdrawiam.

Waldi1

ponad dwanaście godzin temu

jak liczono tak liczono ..matematyka ma swoje prawa wszędzie i jest najważniejsza w naszym życiu ..bez niej się nikt nie obejdzie ..itd..
nerwy mam spokojne ...bo trzymam je na wodzy … moja zieleń jest stosowna do wieku … z tym nie mam problemu ..itd … mam swój wzór na życie i tego się trzymam ...prostą drogą idę … ja nie opadam jestem jak orzeł i z tym jest mi bardzo dobrze … itd. metafory są piękne dobrze je przytulać do serca …
wtedy zawsze będzie … bo to co było już nie wróci …
w statystyce jestem liczbą … a jednak przede wszystkim człowiekiem ...
nieskończoność jest świata częścią ...a ja kiedy będę tu miał koniec … by wrócić do domo Ojca Mojego by żyć wiecznie …

sturecki

ponad pięć godzin temu

Można być liczbą w tabeli, a i tak mieć serce poza rubryką.
Matematyka liczy, ale to my decydujemy, co naprawdę się opłaca.
Widzę, że masz równanie na szczęście i działa ... oby tak dalej.
Tylko pamiętaj: nawet orzeł czasem siada, żeby nie pomylić lotu z ucieczką.
Lubisz czasem zrobić błąd w obliczeniach, żeby coś poczuć naprawdę?