Twoje Wiersze - POKORA

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

20 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Larisa

2025-05-14

Myślę, że pokora w dzisiejszym świecie jest anachronizmem...
O pokorze dużo się mówi, ale czy ktoś ją widział?
Więcej jest tych niepokornych.
Bardzo dobry wiersz!
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

sturecki

2025-05-15

Masz rację ... dziś pokora to raczej zaginiony artefakt niż codzienna postawa. Dużo się o niej mówi, ale częściej jako o ozdobie niż o wartości. Niepokornych widać, bo robią hałas ... pokorni idą cicho, ale może to oni naprawdę niosą sens.

Jastrz

2025-05-14

Dla mnie to terra incognita. Znam swoją wartość, więc pokorny bywam tylko przy lepszych od siebie. A uwierz mi - nieczęsto to się zdarza.

sturecki

2025-05-14

Terra incognita, ale mapa już wyryta pewną ręką ... znasz swoją wartość i dobrze, że nie rozdajesz pokory na pokaz. A że lepszych mało? Cóż, samotność na szczycie to w końcu też jakiś widok.

zmis

2025-05-14

Pokora, to pozytywna cecha która zanika w społeczeństwie. Brak jej w obecnym świecie. To nie słabość, lecz siła ducha, spokój i opanowanie. Jest wypierana pychą i zarozumiałością. Poznajemy świat, ale nie analizujemy siebie. Chcemy być lepsi od innych. Wspinamy się coraz wyżej, nie bacząc że grozi nam upadek. Szczególny brak tej cechy u włodarzy obecnego świata.

sturecki

2025-05-14

Święta prawda. Pokora dziś nie krzyczy z billboardów, bo nie potrzebuje poklasku, tylko świadomości. A tymczasem świat woli wspinać się po drabinie z arogancji, nie zauważając, że szczeble są spróchniałe. I jak trafnie piszesz: poznajemy wszystko, tylko nie siebie.

Mada44

2025-05-14

Bądźmy sobą a świat łatwiejszy się stanie. Pozdrawiam

sturecki

2025-05-14

I niech świat próbuje nadążyć, bo autentyczność to jedyne tempo, którego nie trzeba udawać. Pozdrawiam serdecznie.

jobo

2025-05-13

Toś na półce z najlepszymi
Potem już nie ma gdzie się wspinać!
Uważaj.
Szac i deszcz gwiazd!

sturecki

2025-05-13

Dzięki wielkie. Na tej półce zrobię sobie legowisko z metafor, ale będę uważać, bo im wyżej, tym łatwiej się potknąć o własny zachwyt. Szac przyjęty, gwiazdy złapane w sieć statystyki.

Gminny Poeta

2025-05-13

Ciekawe. Takie delikatne. Odmienne od większości Twoich tekstów które są aż nadto krzykliwe. Pewnie bym mógł z czymś się pospierać ale dziś dam sobie spokój:))))

sturecki

2025-05-13

To dobrze, że dałeś spokój, bo nie wszystko trzeba rozszarpać na zdania podrzędne. Czasem i ja spuszczam głos z tonu, żeby zobaczyć, czy szept też coś znaczy.
Pozdrawiam.

Monia

2025-05-13

Pokora to moim zdaniem coś co powinien posiąść każdy człowiek, aczkolwiek wielu ludzi nie potrafi dostrzec swoich wad, błędów albo po prostu udają. Myślą, że są nieomylni i należy im wręcz pokłony składać. Czy to o to w tych chodzi? Nie sądzę, lepiej uznać swoje błędy oraz słabości i doskonalić się w każdym calu, choć i nawet to nie daje gwarancji, że wszystko będzie przebiegało w sposób harmonijny i spokojny. Zresztą pojęcie pokory jest wieloznaczne i można o nim dyskutować bez końca pozdrawiam 😉

sturecki

2025-05-13

Zgadzam się ... pokora to nie ukłon przed światem, tylko przed własną niedoskonałością. A ci, co chcą pokłonów, często sami nie potrafią nawet skłonić głowy przed prawdą. Doskonalenie bez gwarancji – to dopiero sztuka bycia człowiekiem. Pozdrawiam z szacunkiem dla tej trafnej refleksji.

hibiskus

2025-05-13

Witam,

bardzo skomplikowane pojęcie...
Tak różnie pojmowane i oceniane...

Wolę się nie wgłębiać w temat, bo nie chcę go spłycić, a nie miejsce tu na głębszą analizę...
Ale sam temat nośny, chociaż czasem 'nieznośny'.

Pozdrawiam majowo ze słońcem i radością mi towarzyszącą. 5/6

sturecki

2025-05-13

I bardzo słusznie, bo są tematy, które lepiej niech dojrzewają w ciszy, bo zbyt łatwo zamienić głębię w pustosłowie. Pokorę lepiej nosić niż roztrząsać. A majowe słońce niech Cię prowadzi pogodnie i z lekkością serca.

JoViSkA

2025-05-13

Dobrze się z nam z pokorą, można rzec, że jest dla mnie jak siostra...nigdy mnie nie opuszcza...
Pozdrawiam serdecznie Stasiu :)

sturecki

2025-05-14

Tak ... żarty to stereotyp (tak między nami) utarty,
że nurtu kontynuacji warty, Warty.

JoViSkA

2025-05-14

Ale Ty lubisz moje foszki, bo wiesz że są na żarty :)))

sturecki

2025-05-14

Hi, hi ... nie adresuj do mnie "foszka",
skoro masz zamiar pstryknąć "Groschka".

JoViSkA

2025-05-14

Niech groch przestanie mnie tykać,
to schowam w kieszeń nożyka! :))

sturecki

2025-05-14

Nie kiwam na Ciebie, tylko przywołuję Twoje pstryczki,
wszak są nosze, noże i nożyczki.

JoViSkA

2025-05-14

Kiwasz na mnie palcem Stasiu? A pstryczka chcesz??? hahah...:))))

sturecki

2025-05-14

Oooooo ... kolejna groźba! Nie trzeba kiwać palcem, gdy los ma lepszy refleks. A karma to mistrzyni celnych powrotów, zawsze trafia tam, gdzie trzeba … i czasem nawet z bonusem.
Nie lubisz przytyków?

JoViSkA

2025-05-14

do Staszka: Jaka groźba, że się doigra? Ja nawet palcem nie kiwnę, a karma do niego i tak wróci...:)))

sturecki

2025-05-14

do "JoViSkI" ... toż to groźba karalna.
do "Groschka" ... jak dalej tak po piętach będziesz deptał, to zamiast zaczepki zaliczysz poślizg na własnym ego ... a pokora, choć nie o taką tu chodzi, może ci wtedy tylko pomachać z daleka.

JoViSkA

2025-05-14

Groszek, nie o taką pokorę tu chodzi...dziwi mnie, że masz tyle czasu aby czytać wszystkie komentarze pod wierszami. Ty chyba lubisz deptać mi po piętach i szukać zaczepki...wkońcu się doigrasz...

Groschek^(*)

2025-05-13

Stasiu pozwolisz, że się wtrącę; Jovisiu, gdy przeczytałem Twój wpis, to aż mną zatelepotało; Ty i 'pokora' spokrewnione? Masz Ci los. Napiszę Ci, Kochanie co to jest pokora - mianowicie jest to odwrotność do góry nogami dokładnie tego co na podstawie lektury niniejszego komentarza do mnie wybuchowo poczułaś..

sturecki

2025-05-13

Zdecydowanie ... kiedy duma już pakuje walizki, pokora wchodzi tylnym wyjściem i mówi: „Spokojnie, ja to załatwię.”

JoViSkA

2025-05-13

pokora pomaga w ratowaniu tyłka :)))

sturecki

2025-05-13

To masz szczęście, bo nie każdy ma tak wierną siostrę, co zamiast krzyczeć, szeptem przypomina, gdzie twoje miejsce i jak z niego wyciągnąć coś dobrego.

Waldi1

2025-05-13

przyszłą boso ..ale z planem ... więc trzeba to przemyśleć ...ponieważ może być w tym podstęp ... i bez lustra musimy siebie widzieć ... tzn zawsze być sobą ... mieć swoje zdanie gdy jesteś pewny swojej racji ... idź z głową podniesioną jeśli czegoś nie jesteś pewny wycofaj się i sprawdź ... a wtedy prawda zwycięży ... 5 dni temu miałem podobną sytuację ... gdy pewna pani mówi ja wiem lepiej ...ustąpiłem mówiąc oki ...a dokładnie za cztery dni ...powiedziałem jej wjedź i tam ...tam jest i sprawdź tam jest wszystko ... wszystko ... znowu w milczeniu byłem górą ... czasem warto pochylić głowę niż daremnie dyskutować ... jak strzyżone i golone ... pozdrawiam serdecznie ...

sturecki

2025-05-13

Nie każda bitwa warta jest miecza, a czasem cisza celniej trafia niż tysiąc argumentów. Pokora z planem bywa mądrzejsza niż pycha z mikrofonem. Głowa w dół? Tylko po to, by później podnieść ją z godnością.

Ałła

2025-05-13

,,Racja częściowa nie istnieje, kto swym wywodem nie ogarnia całości, pozostaje z pustymi rękami,,- Ty ogarnąłeś prawdę o pokorze.
Warto pamiętać, że pokorne cielę dwie matki ssie, ale są też sytuacje kiedy nie opłaca się być pokornym.

sturecki

2025-05-13

Święta racja ... bo pokorne cielę może i dwie matki ssie, ale czasem trafia na obie bez mleka. Pokora jest mądra, gdy świadoma ... bezmyślna bywa tylko biletem do stania w kącie własnego życia.

Elżbieta

2025-05-13

To trudna cnota, by znaleźć w niej właściwą miarę, bez " psychicznego czołgania się" a jednak z uznaniem, że nie jest się doskonałym i jedynym pępkiem na świecie a z drugiej strony mieć wiarę i poczucie siły we własne możliwości.
Oj! Nie jest łatwo być pokorny. w dzisiejszym świecie, gdy liczy się umiejętność wykazania, że jest się najlepszym, bo przecież inni depczą po piętach.
W wiersz świetnie "obrazuje", istotę pokory.
Pozdrawiam serdecznie, Stanisławie:))⭐

sturecki

2025-05-13

Dziękuję. Celnie ujęłaś tę pokorę balansującą między siłą a uległością. To nie czołganie, lecz stanie prosto z wiedzą, że się potykało. A w świecie wyścigów być pokornym to jak iść pod prąd i jeszcze się uśmiechać.

Marek Żak

2025-05-13

Pokora, dla mnie odwrotność pychy, czyli uznanie własnych niedoskonałości pomaga radzić sobie z niepowodzeniami, Bliższa jest mi skromność, ale każdy ma inaczej.
Pozdrawiam, a szacun za poruszanie ważnych spraw i terminów.

sturecki

2025-05-13

Dzięki! Pokora i skromność to jak dwie siostry: jedna mówi ciszej, druga mniej się pokazuje, obie jednak uczą, że nie zawsze trzeba błyszczeć, żeby świecić. Pozdrawiam z uznaniem dla Twojej perspektywy.

Mitylene

2025-05-13

Pokora czasami "daje w kość" i trzeba z nią się wręcz zaprzyjaźnić...Czasami warto odpuścić dla świętego spokoju...Wiersz bardzo mi się podoba, ale Ameryki nie odkryŁam, bo wiem już od dawna, że piszesz dobre wiersze!

sturecki

2025-05-13

Pokora to taka wymagająca koleżanka – potrafi przyłożyć, ale jak już siądzie obok, to otacza aurą przyjemności. A Twoja „Ameryka nieodkryta” to dla mnie komplement i ukłon w stronę serca.

Krystek

2025-05-13

Ważne, by spojrzeć w lustro w oczy bez żenady.
Doświadczenia życiowe uczą nas pokory.
Ślę moc serdecznych pozdrowień:)

sturecki

2025-05-13

A najtrudniej patrzeć wtedy, gdy oczy w lustrze już wszystko wiedzą i nie zamierzają mrugnąć. Pokora przychodzi bez dzwonka, ale zostaje jak milczący domownik.
Pozdrawiam.

Lenia

2025-05-13

Bardzo przejrzyście tą pokorę opisałeś:):) mówią ,że prawdziwa pokora nie wie , że jest pokorna.
serdecznosci:):)

sturecki

2025-05-13

do "Emilian xyz"
Bo prawdziwa pokora nie robi sobie selfie ... po prostu jest, cicho działa i odchodzi zanim ktoś zacznie bić brawo.

Emilian xyz ^(*)

2025-05-13

Faktycznie nie wie i zgadzam się w pełni

sturecki

2025-05-13

Bo jak tylko pokora się zorientuje, że jest pokorna to już bardziej próżność niż cnota. Serdeczności ślę w wersach niewypowiedzianych!

LydiaDel

2025-05-13

Życie nas uczy pokory. Ale Ci dokuczyła! Przyszła boso, rozsiadła się, a na koniec chciałeś mieć tylko święty spokój. Czasem trzeba spojrzeć z drugiej strony lustra. 6/5 Serdeczności

sturecki

2025-05-13

Oj tak, przyszła boso, ale z ciężarem walizki pełnej zgryzot, rachunków i niedopitych herbat. A z drugiej strony lustra? Tam często siedzi ten sam ja, tylko już bez złudzeń i z kubkiem zimnej prawdy.
Dziękuje.

Odyseusz62

2025-05-13

Powiem z przekorą
Nie przesadzajmy z pokorą.
Pozdrawiam niepokornie.

sturecki

2025-05-13

Słusznie, bo pokora w nadmiarze to jak sól w herbacie: niby ciekawie, ale pije się z grymasem. Niepokornie pozdrawiam z powrotem.

Czasem

2025-05-13

Wygrywać i przegrywać w tej samej sprawie. To jest właśnie sedno tej szamotaniny, w którą wikła się człowiek gdy nie chce przyjąć pokornie rzeczywistości.

sturecki

2025-05-13

Tak, bo kto się szarpie z rzeczywistością, ten najpierw ją oburzy, potem rozczaruje, a na końcu i tak musi usiąść obok niej, choćby z zadrapanym sumieniem.
Dziękuję i pozdrawiam.