Twoje Wiersze - TYŁEM

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

17 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

[ GALBA ]^(*)

dzień temu

Nawet mnie Twój wiersz rozbawił Stasiu. Trafiłeś z tematem w dziesiątkę.
Pozdrawiam 🌟👍

sturecki

dzień temu

I o to chodzi – jak uda się wywołać uśmiech, to znaczy, że wiersz spełnił swoją robotę. Pozdrawiam.

Jastrz

dwa dni temu

Ja się nie martwię. Mam lustro o wysokości 1,4 m, a szerokości 70 cm. Jakbym się w nim nie mieścił - zawsze mogę odwrócić. I wtedy szerokość będzie 1,4 m, a wysokość 70 cm. Nie będę być może widział swoich stóp, ale brzuch zmieści się cały...

sturecki

dwa dni temu

To najlepszy dowód, że z lustrem też da się dogadać – wystarczy obrócić i już człowiek wygląda jak chciał.
Pozdrawiam.

alx z poewiki

dwa dni temu

Pytanie:

czy naprawdę różni się wiele
przybieranie kilogramów
od przybierania póz?

Stawia bardzo ważne porównanie. Podoba mi się.

alx z poewiki

dwa dni temu

Tak, tak to właśnie porównanie jest bardzo dobre i poetycko owocne.

sturecki

dwa dni temu

To porównanie chyba mi się udało – jedne kilogramy widać na ciele, a te „pozowane” ważą w oczach innych jeszcze więcej.
Pozdrawiam.

Elżbieta

dwa dni temu

Żadna sztuczka nie zmieni faktu. ale jeśli ktoś lubi samooszukiwanie, to będzie pogrywał, oczywiście nie z lustem, a z sobą!
Pozdrawiam serdecznie, Staszku:)⭐

sturecki

dwa dni temu

Prawda – z lustrem nie wygrasz, ale z sobą można grać w ciuciubabkę latami. Tylko że rachunek i tak przychodzi. Pozdrawiam serdecznie.

Goldenretriver60

dwa dni temu

Niejeden tak sobie marzy -
nigdy z tą myślą się nie kryłem -
żeby nie przybierać na twarzy.
Stąd ruch "do lustra tyłem".

Wydymasz swoje policzki -
myślisz, ze raczej nie tłuste,
z wagą prowadzisz dzienniczki -
tylko zwierciadło masz z gabinetu luster.

I prawda w ten sposób zanika -
takie są życia realia,
nie brzucha, lecz wielkość polika
też może skryć...te..., no...personalia.

sturecki

dwa dni temu

Świetna, żartobliwa wrzutka – lustro bywa większym satyrykiem niż my sami, a policzek potrafi zdradzić więcej niż cały brzuch.
Pozdrawiam.

Sabina

trzy dni temu

Dużo przewrotności w tym wierszowaniu bo wydaje się że obydwa zjawiska mają się ku sobie i się uzupełniają a z drugiej strony powinny występować niezależnie przy czym to jedno bardziej niewskazane 🙂❤️

sturecki

trzy dni temu

Dokładnie – idą razem jak para niedobranych znajomych, co niby się wspierają, a w gruncie rzeczy jeden drugiego ciągnie w przysłowiowy dół.
Pozdrawiam.

Larisa

trzy dni temu

Dostrzegam fizyczną różnicę, w miarę przybierania kilogramów, trudniej jest przybierać pozy, ale doceniam metaforyczne ujęcie tematu. Jedno i drugie przychodzi nam bardzo łatwo, gorzej, gdy trzeba spojrzeć w lustro...
Ciekawie i satyrycznie ujęty temat.
6/5.
Serdecznie pozdrawiam, Staszku!

sturecki

trzy dni temu

Dzięki – łatwo grać pozami, trudniej zmierzyć się z odbiciem. Lustro zawsze kończy żarty ostatnie. Serdecznie pozdrawiam.

JoViSkA

trzy dni temu

Myślę, że gdyby nie lustro nikt nie przejmowałby się zmianami naszego wyglądu....ale ono jest bezwzględne i pokazuje nam nasze błędy w dbaniu o siebie...
Pozdrawiam Stasiu :)

sturecki

trzy dni temu

To fakt – lustro nie zna litości, ale może i dobrze, bo czasem trzeba zobaczyć prawdę wprost, żeby coś zmienić.
Pozdrawiam ciepło.

Marek Żak

trzy dni temu

Świetnie to napisałeś, bo ironicznie, gorzko i prawdziwie. Jesteśmy w tej części świata, która walczy z nadwagą (i innymi uzależnieniami), podczas gdy ta druga, większa połowa walczy z głodem i żeby przeżyć. W zbliżonym temacie napisałem, że koszula ważna, ale to, co pod wazniejsze.
Pozdrawiam z podobaniem dla wyboru tematyki i samego wiersza.

sturecki

trzy dni temu

Masz rację – tu się liczy kaloria za dużo, tam kaloria na wagę życia. A koszula zawsze schodzi na drugi plan wobec tego, co nosi się pod nią.
Pozdrawiam.

andrew

trzy dni temu

Od siebie niby trudno uciekać, a jednak gubimy się zbyt często, budzimy za późno.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

trzy dni temu

To prawda – od siebie daleko nie uciekniesz, a i tak łatwo się zgubić po drodze. Ważne, żeby umieć wracać. Pozdrawiam serdecznie.

Krystek

trzy dni temu

Niestety nadmiaru kilogramów nie da się ukryć
z przodu ani z tyłu. Jak się nie ustawisz, to lustro
i tak prawdę powie. Nasze zachowanie i poczucie
humoru sprawia, że wygląd nie ma znaczenia.
Życzę beztroskiego dnia z pogodą ducha:)

sturecki

trzy dni temu

Racja – lustro zawsze powie swoje, ale to śmiech potrafi odjąć człowiekowi więcej niż cała dieta. Dzięki i wzajemnie pogodnego dnia!

Odyseusz62

trzy dni temu

Dobrze ujęty problem.
Pozdrawiam.

sturecki

trzy dni temu

Dzięki – cieszę się, że udało się to nazwać w prostych słowach.
Pozdrawiam.

legenda

trzy dni temu

Starość nie radość młodość nie wieczność:)pozdrawiam 6/5

sturecki

trzy dni temu

Prawda – dlatego najlepiej brać z obu po trochu, zanim jedno się skończy, a drugie nie wróci. Pozdrawiam.

Bożena Joanna

trzy dni temu

Oj pogrywasz na emocjach, kilogramy atakują z przodu i z tyłu, tam są może mniej widoczne, do lustra domowego można się tak ustawić, aby wyglądać korzystniej, ale do czasu.
Ten wiersz traktuję jako aluzję do mnie.
Dzięki za uśmiech.
Pozdrowienia

sturecki

trzy dni temu

Jeśli wywołał uśmiech, to znaczy, że dobrze trafił – kilogramy mają swoje sztuczki, ale z humorem zawsze wyglądają lżej. Pozdrawiam bez żadnych aluzji.

Anuk

trzy dni temu

Błyskotliwy wiersz, nieco ironiczny i refleksyjny jednocześnie — balansuje między cielesnością a tożsamością, między wstydem a akceptacją. Zaczyna się od lustra, które nie nadąża za zmianami ciała. Ciało jako scena: „plecy wychodzą na scenę” to odwrócenie perspektywy — pokazuje, że nawet to, co chcemy ukryć, staje się prędzej lub później widoczne, a „brzuch chowa nadmiar w kulisy” brzmi jak swoista metafora wstydu. Tycie vs. pozowanie: zestawienie „przybierania kilogramów” z „przybieraniem póz” - ciekawa obserwacja, że zarówno ciało, jak i osobowość mogą być formą maski, nadbudowy, kamuflażem. „Kto odwraca się tyłem, w końcu spotyka siebie z przodu” — jak nie, jak tak :) Odwrócenie się prowadzi, w momencie "spotkania" tyłu z przodem, do konfrontacji z własnym „ja”. Nietuzinkowe. Pozdrawiam nocą

sturecki

trzy dni temu

Dzięki za tak wnikliwe spojrzenie – lustro zawsze w końcu zdradza kulisy, a człowiek prędzej czy później trafia na własną premierę bez kostiumu. Pozdrawiam, ale już za dnia.

Waldi1

trzy dni temu

znad wagą trzeba uważać … wiadomo ... wszystko smakuje … tu coś urwie … tam skosztuje i witaj brzusiu żegnaj siusiu … we wszystkim trzeba zachować umiar … gdy się stanie przed lustrem widzisz siebie i buźka się uśmiecha bo mieścisz się w ramie przyzwoitości nierozpasionego człowieka … pozdrawiam serdecznie ...