człowiek - a miało być tak dumnie....
oni szli w tamtą stronę, szli tam gdzie
kończył się człowiek a zaczynało szaleństwo
czułem ich myśli bezbronne, nagie, ogarnięte histerią
szukali tego czego nie znajdowali, szukali uwolnienia
w nadchodzącej nocy i siebie pośród tłumu żądnego krwi, bólu, łez
nędznicy w śmierdzących beznadzieją łachmanach,
mijali mnie bez słowa, spoglądali gdzieś przed siebie,
nie widząc nic oprócz swojego pragnienia wolności
otuleni zapachem marihuany, pomieszanej z haszyszem,
dopalali swoje życie w burdelach,
śmierdzących moczem klatkach schodowych,
w ramionach koszmarnie brzydkich prostytutek
ci którym już nie zależało, nocą odsłaniali strzępki myśli, uczuć, odsłaniali to co w nich pozostało, resztki homo sapiens,
które bało się każdego nowego dnia
gdy słońce oświetlało ich nagie życie, ukryte pod dachami slumsów, gdy dawało nadzieję by walczyć, podnieść się, zacisnąć pięści i.....
ich ciała w konwulsjach, konały w ciemnych pokojach, z których dochodził zapach spalonych pieniędzy, spalonych uczuć i....
pisali wiersze, rozlepiali na słupach, nie wiedząc że nikt ich nie czyta
sterroryzowani świadomością swojego życia,
podobnego do zawartości kloaki
przesiąknięci tanim alkoholem, kopani, opluwani,
kamienowani słowem, ostrym jak brzegi potłuczonego szkła,
ci których dawno skreślono z listy godnych bycia człowiekiem
ci którzy zabijali swoje sny białym proszkiem, sexem,
ci którzy uśmiercali swoje zmory, skokiem w dół
oni szli w tamtym kierunku, szli świadomie
wybierali sznur odpowiedniej długości,
obliczali siłę ciężaru i prędkość opadania, matematycy z marginesem błędu wynoszącym dziewięćdziesiąt dziewięć procent, przegrani o twarzach pozbawionymi światła
żaden z nich już nie wrócił
Ocena wiersza
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Marek Aureliusz.
bardzo dramatycny opis z jkiegoś życia wzięty...
Bywają życiorysy nieprawdopodobnie tragiczne, a za tym wszystkim kryją się ludzkie dramaty.
Przypisywane Leninowi słowa zamieniły się w slogan.
Kiedyś ktoś do nich dopisał' kiedy leży w trumnie...
No cóż życie można oglądać z r.óżnym nastawieniem z różnych stron - przeżyć trzeba z własngo
stanu rozumienia i priorytetów.
Usmiech i pozdrowienia zostawiam.
Autor poleca
Autor na ten moment nie promuje wierszy
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności