w wierszach pragnę cię uwięzić
na dni kilka lub na wieki
i w poezji z tobą przeżyć
ziemi zieleń nieba błękit

w wierszach jesteś najpiękniejszy
choćby twarz ci nieco zbrzydła
taka jest uroda wierszy
to poezji są prawidła

w wierszach jestem zwiewną wróżką
a krzyk się układa w wersy
bo poezją rządzi pióro
wciąż gotowe tworzyć błękit

w wierszach uśmiech ból osładza
i wciąż jestem najpiękniejsza
dla poezji jestem rada
schować ciebie w słowach wiersza

.

poezja to taka pani
co w słowach swój żywot mieści
i chociaż tak często rani
to zdarza się że popieści

cud frazą niezwykle miękką
i rymem ciut zakręconym
poezja jest uczuć mekką
szkicem marzeń spełnionych

ja dla niej łykam powietrze
i błękit nieba dlań piję
czy w nowym czy w starym swetrze
nieważne bo dla niej żyję

poezja moja bogdanka
obrana w pustej godzinie
to dla niej noc świt poranka
to dla niej me życie płynie