Miraży świat co w ziarnie piasku
Zamyka cały pot i ból
By z siłą wielkich wodospadów
Zetrzeć cierpienie w proch i pył

I tylko wiatr tak niestrudzenie
Przepycha ziarna ludzkich dusz
Przez kraj co " nawet kamień na kamieniu..."
A tam po nikim proch i pył

Ten świat ma swoją własną wolę
Zapomnieć zatrzeć każdy ślad
By niebyt wchłonął siłę i swawolę
Dawno straconych dla niej lat

By stracić zniszczyć i pochłonąć
Twory tej co oazą miała być
Jej świat w piekielnym żarze spłonie
Słonecznym by dać Miraży blask

Ciekawy wiersz dość otwarcie peel manifestuje swoje uczucia do pewnej osoby.
Choć przyznam że osobiście inaczej bym to ubrał w słowa to jednak zauważam że forma niesie ze sobą pewien przekaż który niby jasny to jednak dotarł do mnie nie od razu. Czasem trzeba się pochylić nad utworem.

Pozdrawiam :)

Eeech!
Masz eech od Alchemika, bezsenny.
Wiesz co to oznacza?
Poklepuję Cię po plecach jako poetę.
Wkurzasz się na moją protekcjonalność?
Możesz, ale wtedy, Ty nie będziesz miał okazji mnie poklepać.
Jesteś bezsennym filozofem, cz Filipem?
A moze filipem z konopi indyjskiej?
Filip gwarowy to zając.

Źle zacząłem.
Emocjonalny i całkiem dobry wiersz, choć ma niedoskonałości warsztatowe w postaci powtórzeń i niepotrzebnych dopowiedzeń.
Dla mnie to łatwiejsze, bo ja całe życie uczyłem się unikania redundancji, chyba że na życzenie.
Niestety, dopatrzyłem się nadużywania obrazowych i słownych elementów emocjonalnych.

Wciąż zastanawiam się, czy nie stworzyć strony z nauką warsztatu poetyckiego.
W porządku. Wiersz jest całkiem niezły jak na warunki portalu.
Nie chciałbyś się jednak nauczyć więcej?
Talent masz, tego nie zmienię.
Mogę jednak uczyć używania słów.
Możesz poprzestać na odczytywaniu tych, którzy nie zauważają.

Zatrzymałeś mnie na dłużej swoim wierszem ...pozdrawiam poruszona

Bardzo mocno i przejmująco. Przeżycia z gatunku tych, które chciałoby się jak najszybciej wyrzucić z pamięci, ale zbyt głęboko wrosły, by dało się je wyrwać... Można je tylko uciszyć... Na chwilę zapomnieć o tej bezradności i cierpieniu, kiedy patrzy się na osobę bliską, a wskutek choroby obcą, bo odmienioną, obcą także dla siebie...
Pozdrawiam serdecznie.

Gwiazdki już zostawiłam. Wiersz przejmujący do szpiku.
Pozdrawiam serdecznie.

Wiele obrazów, które tworzą spójną całość. I pustynia jako motyw przewodni.
Dobry wiersz, poruszający...

Pozdrawiam :-)

Bolesne słowa. Tworzysz obrazy, jak miraże, a słowa i obrazy przesiąknięte bólem, zgrzytają w sercu jak piasek.
Gwiazdy ode mnie.

Dobry, przejmujący wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
****************