Łatwiej jest odchodzić, gdy już coś się przeżyło, wiedząc, że coś dobrego po sobie zostawimy, ale nawet gdy w późnej starości, to jednak zawsze za wcześnie... Pozdrawiam cieplutko :)

Przedwczesna śmierć jest wbrew naturze, ale tak naprawdę nikt nie zna dnia ani godziny, nawet będąc w pełni sił i zdrowia.
Pozdrawiam.

Pięknie i przejmująco. Niestety, czasem ludzie odchodzą zbyt młodo, nie mając okazji do spełniania marzeń i czerpania z życia tego, co najlepsze. Jutro jest zawsze niepewne więc trzeba żyć na 100 %

Przejmujące wersy , mówiące o ulotności życia . Niepewność jutra sprawia , że powinniśmy czerpać ze studni życia pełnymi wiadrami ,

Pozdrawiam ciepło ;-)

Myślę, że zupełnie inaczej do tego podchodzą ludzie, którzy nie dostali takiego "wyroku", a inaczej ci, którzy muszą się z tym zmagać. Jedni wykorzystają swój czas najlepiej jak będą umieli, inni zamkną się w sobie na tych dosłownie jeszcze parę chwil. To bardzo indywidualna sprawa, ale w każdym przypadku przygnębia tak samo. Wiadomo, że młodość rządzi się swoimi prawami, to wtedy właśnie najczęściej dopiero poznajemy siebie, dopiero poznajemy co lubimy, kim chcielibyśmy być, co robić w przyszłości. W chwili, gdy dowiadujemy się, że przyjdzie nam umrzeć młodo... może jestem w stanie w jakimś stopniu wyobrazić sobie co musi czuć taka osoba, ale nigdy to nie będzie dokładnie to samo, bo myślę, że ten żal, rozpacz i złość na niesprawiedliwość jest dana tylko tym, którzy faktycznie z taką sytuacją muszą się mierzyć. Poruszający wiersz, dotykający bardzo ważnego, smutnego tematu. Pozdrawiam.

Smutne ... gdy nie ten czas na odchodzenie ..., pewnie żaden nie jest dobry, ale jeśli nawet nie zaczęło, to co winno...
Serdecznie pozdrawiam:))*

więc żyję z uśmiechem tylko dzisiaj ... a jutro zrobię powtórkę z programu i tak każdego następnego dnia ... aż walizki zostawię na brzegu i nigdy ponie nie wrócę... ważne by piękno po sobie pozostawić ...

Śmierć bywa niekiedy szybsza od naszych planów. Pozostajemy wtedy ze smutkiem, żalem, niewypowiedzianymi słowami albo i bez słów, bo w obliczu śmierci każde słowo jest zbyt małe.
Piękny wiersz Kati
Pozdrawiam

Trzeba żyć kiedy się żyje. Po prostu. Łatwa do zrozumienia prawda. Trudniejsza w realizacji. Pozdrawiam

Ależ żal we mnie obudziłaś ale dziękuję, idę żyć pełnią póki mogę