Hologram marzeń
po kropi wszystkim do herbaty dam.
I ciężar grzechu co uniosę.
Jak ptak co go widziałem tam.
Tam gdzie podążam śpiesznie wciąż,
gdy hologramy duszy gram.
Gdy do herbaty krople miodu.
I grzech i rozkosz wszystko tam.
Cytryna słońca na niebie wisi.
I wszystko kanarkowe jest.
Hologram duszy mam na piersi.
A wprawnym ruchem prosty gest.
Ten co otwiera wrota światów,
bym duszę w hologramie zawarł.
By móc usłyszeć kwilenie ptaków.
Bo czas się skończył i świat już zmarł.
Lecz śmierci ja się już nie boję.
Hologram siły mam przy sobie.
I do herbaty krople słońca,
co z hologramu, dziś wam dam.