lekko octowy posmak przemijania
skóra w kolorze sepi
jak jabłko winne
fermentuję od środka
w tej marynacie grzechy kruszeją
podobno po czterdziestce zaczynamy
wydzielać zapach staruszka
to nie naftalina ciało obumiera
pączek kwiat zalążek owoc
dojrzały spad gnije w ziemi
tylko pestki na innym etapie
gdy mają szansę kiełkują
drzewo pączek kwiat zalążek owoc
a my z prochu w proch
Przemijanie pewnie ma jakieś nasycenie w kolorach. Jednak można dyskutować o zapachu po czterdziestce. Jestem kobietą o zapachu swoim i czuję się jak roża pośród kwiatów. Ja dopiero po czterdziestce zakwitałam i pachniałam i nadal pachnę łąką a nie staruszką.
Nick -Naskraju, kojarzy mi się z zapachem lasu moim ulubionym;)
Tak wyobrażam sobie Twój zapach, choć trudno zdecydować, łąka kwietna i róża też są niezwykłe.
Treść wynikła z artykułu o nienasyconym aldehydzie 2-nonental.
Pozdrawiam i bardzo dziękuje za czytanie.
Nie wiem czy po śmierci...przechodzimy duchowo do innego wymiaru...czy może mamy tylko ciało...ktore na starość staje się brzydkie a po śmierci rozkłada się w śmierdzące "coś"...i nie zostaje po nas nic...to rodzi refleksję a rozważania mogą trwać i trwać...i nie mieć końca...jedno wiem wiersz ...daje do myślenia...Pozdrawiam Michale
Życie i śmierć, młodość i starość naturalnie występują po sobie. Nie zostaje nic innego tylko zaprzyjaźnić się z tym pewnikiem i oswoić pojęcie śmierci,
Temat czasu i przemijania zawsze mnie fascynował .
Podoba mi się Twój wiersz.
Pozdrawiam z podobaniem :)
Tak to bardzo ważne osfoić się z nią i godnie bez strachu, choć to trudne przejść. Oglądałem film Johny o ks.Kaczkowskim wywarł na mnie ogromne wrażenie. Przeprowadził za rękę na drugą stronę trzy tysiące osób. Dla mnie święty za życia. Muszę przeczytać jego książki.
Pozdrawiam serdecznie.
Tak wiem jak wygląda śmieć i co z ciałem potem...rozkładamy się w pył i karmimy inne życie, koło natury się toczy!, tak jak napisałeś Michale w ostatniej strofie! Ważny wiersz!
Serdeczności dla Ciebie:)*
Ja też spojrzałem jej prosto w oczy nie ma się czego bać. Mimo, że ją personifikujemy nie ma żadnego wyglądu to zwykłe przejście. Dziękuję za czytanie.
Pozdrawiam Elu serdecznie.
Ciekawy zarys Michale przedstawiłeś ludzkiej egzystencji. Cos w rodzaju koła życia. Zwrócenie uwagi na to że z ziemi życie się wywodzi i w niej się kończy jest wspaniałe w wierszu.
Pozdrawiam.
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.