Uroczy , poetycki obraz , którego piękno wychodzi poza ramy codzienności .

Pozdrawiam serdecznie Michale , pozostając pod wielkim urokiem wiersza :)

Bardzo obrazowe. Piękne pisanie.
Oby tak dalej

Pozdrawiam :)

Piękny obrazowy wiersz, poszczególne jego strofy tworzą urocze miniatury, pierwsza to jak śliczna bajka!
Serdeczności Michale, dobrego popołudnia:))⭐🌻

Doskonały wiersz, świetna metaforyka... Obrazy codzienności otulone woalem poezji zdają się być baśniowymi... "Podarunek za chwilę z hałasem"... skąd ja to znam... :))

Powiem krótko tym razem : POEZJA.
Pozdrawiam Michale - Bezka :) 5/6

Zmechanizowana sielanka. Ropa cudnie wania.

Świetny wiersz Michał napisałeś
Wróciłam myślami do czasów dzieciństwa
Pozdrawiam🙂

Opisałeś widok który obcy jest wielu ludziom. Kiedyś być może traktorów już nie będzie jeśli ludzkość będzie szła w kierunku sztucznych hodowli i upraw. Urokliwy wiersz Michaś.
Pozdrowionka 🌟🙂

zdrowe ziarno wydaje zdrowy owoc ...

Wiesz, Michaś, że trafiłeś w moje przemyślenia wczorajsze i dzisiejsze o baranach i owcach, ale też o ziarnie rzucanym na zasiew.
Lubię słuchać kardynała-nominata Grzegorza Rysia z Łodzi. Znana jest mi ta postać z relacji mojego Przyjaciela, którego jutro przypadnie 10 rocznica śmierci. Lata temu ten mądry kapłan był rektorem seminarium krakowskiego, w którym formował się właśnie mój Przyjaciel. Stąd mam o dzisiejszym kardynale Rysiu informacje z pierwszej ręki. Ale do rzeczy! Trafiłem na książkę jego autorstwa pt. "Jak Bóg pomyślał Kościół. Odnaleźć się mimo kryzysu." To jest zbiór homilii, które kard.Ryś wygłosił w ostatnim czasie. Bardzo mądre słowa głosił. A powiedział tam m.in. właśnie o tym, że to Duch Święty sieje ludzi. Duch Święty sieje ludzi w Kościele, żeby ten właśnie Kościół mógł wzrastać. Wspaniałe słowo! Nie wiem, gdzie mieszkasz, Michale, ale oto właśnie tam rzucił Cię Duch Święty, żebyś tam obumarł jak ziarno i żebyś później wzrósł i wydał plon. Mnie rzucił do maleńkiego Röhrenfurth w sam środek niczego. W ciszę mnie rzucił i samotność. I tu mnie przykrył ziemią twardą i ciężką, i powiedzial: módl się za ludzi obok Ciebie. Niesamowita sprawa! A ja oczywiście nie kumam, o co tu chodzi, więc łażę jak mi podpowiada mój duchowy ojciec z Trapistów: chodzę po omacku. I żeby było mało, to mi tu Pan Bóg sam przyprowadza czasem kogoś. Raz w Twoich wierszy, a raz z dalekiego świata np. z Białorusi ostatnio przyszedł do mnie facet, albo z Belgii młoda dziewczyna – i pytają: Co dalej? A mnie skąd wiedzieć? I tu się zaczyna Boża opowieść, bo Duch zaczyna sam gadać przez nas i działa w i na nas. Niesamowita sprawa!
Znów o sobie zacząłem, a nie o mnie chodzi i nie o przechwałki. Pan Bóg naprawdę jest wśród nas! To jest ważne. Duch Święty naprawdę działa. Rzuca nas, gdzie mu się chce, bo jesteśmy ziarnem. Tylko czy my tym ziarnem być chcemy? Oto jest pytanie. Bo, że my chcemy być poetami i filozofami, i znawcami wszelkiego życia i sędziami moralności, to widać na każdym kroku. Ale czy my chcemy być ziarnem i pozwolimy, żeby nas Duch rzucił, żeby nami cisnął gdzie chce? I też nie po to, żebyśmy sobie tam leżeli, ale żebyśmy umieli obumierać i wzrastać dla chwały Boga. Takie to piękne!
Michaś, żeby z nas ta mała wiosna chociaż wyrosła. Chociaż tyle. Żeby się ktoś tą zielenią maleńką ucieszył, jak Ty w tym wierszu tym ozimym zasiewem. Alleluja!

Pięknie mnie zaprosiłeś do gadania. Ech... Dziękuję! i sorki za to głoszenie kazań, bo mnie dziś coś znosi na tę ambonę. Pozdrawiam. Hej ho! 😊🙋‍♂️