Twoje Wiersze - zdążyć odnaleźć ...

zdążyć odnaleźć ...

biały (bez rymów)

2019-08-21 14:34

ciemność gęstnieje
w zakamarkach
smutkiem zalewając
zagubioną postać
tworzy ścianę strachu

Droga Mleczna
daje nadzieję odszukania
rozstawionych znaków
gotowych wsączyć w znękany umysł
światło- maleńki jego koralik

niczym latarenka morska
-zbawienna łuna
łapczywie chwytana
umęczonymi od wypatrywania
okiennicami umysłu

ciemność powraca-zimny pled
nie chce dać złudnego nawet
poczucia ciepła
zagłusza zdrowy rozsądek
miażdżącymi spokój odgłosami natury

każdy chrzęst trzask szmer
nawet spadająca kropla
to orgia gwaru nieokreślonego
nie akceptowalna żadnym zmysłem
gdy wstąpi się - do samotni

autor

Renezja

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Katarzyna^(*)

2019-08-22

Hm....zaintrygował mnie Twój wiersz Renato i jestem przekonana, że jeszcze do niego wrócę...
Pozdrawiam!

Renezja

2019-08-23

Będzie mi miło :) Dziękuję :)

Chris^(*)

2019-08-21

Bardzo interesujący wiersz. Czytałem go wiele razy bo nie od razu odsłonił swój obraz. Na myśl przyszła mi scena w lesie, w nocy, z filmu The Blair Witch Project.

https://youtu.be/0x9iMtfPZA8

Doceniam w wierszu przekonywujący opis, prawdziwy opis. Pamiętam go z dzieciństwa, gdy wracałem do domu idąc drogą leśną. Nawet teraz idąc tą samą drogą, zmysły reagują na "tysiące" dźwięków, które nie mają znaczenia w dzień. Polecam wspomniany film i podpowiadam że by zrozumieć zakończenie trzeba go obejrzeć dwa razy. Ukłony!

Renezja

2019-08-22

Dziękuję Chris. Przeważnie samotnia kojarzy się z miejscem do wyskokojenia emocji, zmysłów. Odnalezienia siebie na powrót. Jednak bywają takie chwile, że nawet to miejsce może zionąć chłodem i wrogością. Pozdrawiam.