Jeszcze dzisiaj rano
Leżąc w łóżku
Wpadł mi do głowy wiersz
Przebłysk świadomości
Żałuje że pamięć ma
Tak ulotna jest
Bo kiedy otworzyłam oczy
Po wierszu zostało
Tylko wspomnienie

Rozkojarzona jestem
Jednak coś pamiętam
A może się uda
Dla tych co czytają
I dla tych co piszą

Wiersze są jak nuty melodii
Nie zawsze otrzymują oklaski
Nie potrafię pisać komentarzy
Bo każdy z Nas czyta i rozumie inaczej
Czasem komentarz jest zbędny
A czasem nieunikniony
Czasem dobre słowo
Jest jak plaster miodu
Na jątrzącą się ranę
A czasem gwoździem do trumny

Ale każdy z Nas ma to coś
Co sprawia że inni przy Nas
Czują się wyjątkowi
A może to My sami
Jesteśmy wyjątkowi
Jak świetliki w ciemnej jaskini
Jak gwiazdki na niebie

Bez tych wierszy nie było by Nas
A może to tylko złudzenie
Dziś niebo pochmurne
Nawet księżyc poszedł spać
Ale jak Ci ciemno mrugać
To poczytaj tutaj wszystkich Nas

Tu są gwiazdki migoczące
Dla każdego inaczej świecące
Zostaw jedną, dwie lub trzy
Nikt się nie pogniewa
A na pewno nie MY
Zostaw komentarz jeśli masz ochotę
A może ktoś napisze o tym anegdotę

Dziękuję wszystkim
Którzy tu bywają
Którzy nas czytają
Bez których smutno
Było by na świecie
Bo Wy dobrze o tym wiecie
Że wiersze to nic innego
Jak promień słońca
Mój Drogi Kolego!!!