Jest to bardzo trudne z naszą tzw. "zachodnią " mentalnością. Dziękuję za lekturę i refleksję. Pozdrawiam.

Dziękuje Jurku, pozdrawiam.

Bardzo mądra myśl. Chęć posiadania coraz więcej i więcej unieszczęśliwia nas. Dziękuję i pozdrawiam.

Asterio droga, wierz mi, że ja też. Czuję wtedy przypływ adrenaliny i dostrzegam sens dzielenia się swoimi wypocinami. Dziękuję za wgląd i pogląd:)

Dziękuję pięknie Broniu, cieszę się, że się ze mną zgadzasz. Pozdrawiam gorąco.

Słowa "dużo" użyłam jako przeciwieństwa słowa "nic", mając na myśli dobra, które są gromadzone ponad to, co jest niezbędne do życia. Strach przed utratą tych dóbr, do których się przywiązujemy, zniewala myśli, angażuje energię, którą można spożytkować w inny sposób. Nieważne, jaki jest powód obawy przed utratą wartości materialnych. Dziękuję za wnikliwą analizę i pozdrawiam.

W przenośnym znaczeniu niewolnik - to ktoś uzależniony od czegoś, opętany jakimś uczuciem. Napisałaś Lidio:"posiadając dużo człowiek obawia się utraty dóbr i w ten sposób staje się niewolnikiem. " Czy to uogólnienie daje się obronić? Co oznacza słowo "dużo"? Przyznasz, że jest nieprecyzyjne? Czym podyktowana może być obawa utraty dóbr? Czy jeśli się je zdobyło nieuczciwie albo prawo i odpowiedzialne za to służby nie gwarantują ich ochrony? A może tylko chodzi o fakt posiadania i niechęć do dzielenia się? Krótko mówiąc ważmy słowa, nawet przy cytowaniu złotych myśli i aforyzmów, które na pierwszy rzut oka wydają się prawdziwe, nawet oczywiste lecz przy bliższym się przyjrzeniu - przestają nimi być. Pozdrawiam.

Trochę mnie dziwi odczytanie mojego komentarza jako krytyki. Podzieliłem się jedynie refleksją, która jak sądzę zostala opacznie zrozumiana. Przybliżajmy rozumienie rzeczywistości - zamiast ją komplikować, a to sprawiają wszelkie uogólnienia. Pozdrawiam bez cienia urazy.

To Twoje zdanie. Ja piszę o tym, co mnie nurtuje i dzielę się swoimi refleksjami. Nikogo nie zmuszam do czytania, a jednak, jak widzisz, jest kilka osób, które przeczytały i poczuły potrzebę wypowiedzenia swoich myśli, nawet sam do nich dołączyłeś i nie przeszkadza mi, że z krytyką, zatem nie uważam, żeby było to "niepotrzebne komplikowanie świata". Pomagać w rozumieniu czegoś, co pozostaje wciąż nieodgadnione, nawet filozofom się nie udawało.
Czuję się usatysfakcjonowana, że sprowokowałam dyskusję. Pozdrawiam.

Tak, a to czyli ten instynkt, przerobiłem lata temu i wiem jak jest:). Pozdrawiam

Starowicz, znawca, wie co mówi, instynkt włącza się pierwszy. Lekarstwo na zasadzie "podobnym lecz podobne", - homeopatia na tym bazuje. W bardziej swojskim brzmieniu: klin - klinem.
Człowiek woli mieć, bo daje mu to poczucie bezpieczeństwa. Sama nie potrafiłabym pozbyć się wszystkiego i pójść mieszkać pod most, ale może to tylko kwestia przestawienia myślenia, pogodzenia i przyzwyczajenia... Wszystko, co posiadamy jest jakby wypożyczone i samo z siebie nie daje szczęścia.

Doktor Starowicz napisał, że po spojrzeniu na kobietę w ułamku sekundy facet wie, czy jest na tak, czy na nie, a w tym czasie proces myślenia i sterowania wolą odbyć się nie może.
Co do zasobów, już 500 lat temu Parazelsus stwierdził, że lekarstwo od trucizny różni się tylko dawką, i to się tyczy również zasobów, bo mogą pomagać, a także zatruć życie ze strachu przed utratą:). M

Niektórzy twierdzą, że jednak mamy, chociaż osobiście uważam, że natury się nie oszuka. Nawet Gandhi przyznawał, że w dzień potrafił panować nad niepowołanymi myślami, ale nocą go nachodziły. Ciekawie nam się rozwinęła dyskusja:).

Problem że nad pożądaniem nie mamy żadnej kontroli, a wyrzeczenie i niespełnienie prowadzi do frustracji i depresji. Pozdrawiam

Wyrzec się pożądliwości w każdym tego słowa znaczeniu. Droga przez mękę, ale to możliwe (podobno) - nie próbowałam sprawdzać.;))

Posiadanie zawsze jest związane z możliwością straty, a teraz posiadanie pięknej zony to stres z tego powodu, a nieposiadanie - związane z niespełnieniem, bo by się chciało. I jak tu żyć Pani Autorko?

Ubawiło mnie, ale trudno zaprzeczyć.:)

A czy wschodnia mentalność jest lepsza?
Z tego co kojarzę to żebranie tam ma podobny wydźwięk i status. Mało tego w Indiach żebracy mają swoje gildie kodeksy prawa które można sprowadzić do tego samego co usłyszała twoja kuzynka. Do żerowania na innych.
Ubóstwo cielesne nie powinno iść w parze ubóstwem duchowym a żebractwo prowadzi do takiego chorego połączenia. Rozumiem cię że gloryfikujesz archetyp szlachetnego żebraka ale... To ślepy zaułek uważam że aby rozwinąć się duchowo społeczeństwo powinno dbać o wszystkich swoich członków do pewnego poziomu i zachęcać ich do samorozwoju a ubóstwo materialne... Nie powinno istnieć.

Nie z naszą zachodnią mentalnością...

Zbiłaś mnie z pantałyku tym o tej twojej krewnej. To zjawisko się nazywa "syndromem hiszpańskich żebraków" nie wiem dlaczego taka nazwa. Ale fakt faktem ludzie żyjący na marginesie mają tak jak mają. Ale to drobna grupa całego społeczeństwa chyba nie chcesz mi powiedzieć że wszyscy tak powinniśmy :)

/Mt 6, 24-34/ Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: nie sieją, ani żną (...) a Ojciec wasz niebieski je żywi.
Abstrahując od tego, co kto komu powinien zapewnić i skupiając się na jednostce, obserwowałeś postawę bezdomnych? Ogromna część z nich nie chce zmienić swego życia, bo jest im wygodnie. Pewna moja krewna, która wspomagała grupkę bezdomnych, usłyszała od nich słowa, że życzą jej takiego wygodnego życia, jakie oni wiodą.
Dobrej nocy Piotrek, bo znów zrobiła się głęboka noc.

Dobrze rozkmiiasz ale mam jedno ale.
Musi istnieć jakiś standard materialny pozwalający ludziom się rozwijać.
Ostatnimi dniami się przeprowadziłem i oglądam sobie na "nowym" przystanku co dzień taki plakat o tym że w dobie koronawirusa dzieci z biednych rodzin które nie stać na internet nie maja szkoły. Te dzieci nie odbiorą pełnego wykształcenia zostanie im przez to zamknięta droga rozwoju i będą musiały "pomnażać biedę".
Z jednej strony masz rację, codzienne zapierniczanie do pracy i z powrotem powoduje że przestajemy myśleć o rzeczach ważnych takich jak okazywanie uczuć bliskim.
Ale z drugiej strony nie możemy do końca wyzbyć się materializmu bo zamkniemy przyszłym pokoleniom drogę rozwoju. więc pewien poziom materialności musi istnieć. a to oznacza że materialne bogactwa nie mogą być celem a jedynie środkiem :) Taka jest moja opinia

Religie i filozofie głoszą, że przywiązanie do spraw materialnych zniewala ducha. Z praktycznego punktu widzenia nie posiadając nic, nie można nic stracić, posiadając dużo człowiek obawia się utraty dóbr i w ten sposób staje się niewolnikiem.