Twoje Wiersze - Non omnis moriar

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: czarny

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Rose

2022-02-16

Coraz częśćiej dowiadujemy się, ze jednak nie zawsze jest prosto i łatwo ... umrzeć. W sernsie zupełnie fizycznym. Ale najtrudniej jest się pogodzić z wiedzą, że niedługo umrzemy. I pewnie wtedy potrzebujemy pomocy od innych lub chocby od samego siebie. Zatrzymał wiersza, ładną kreską pociągniety. Pozdrawiam :)

LidiaM-9

2022-02-16

Śmierć dokonuje się sama, ale nasza świadomość, że jest nieunikniona budzi różne odczucia, tym bardziej, że duch się nie starzeje a ciało z czasem przestaje za nim nadążać. Należy przyjąć, że śmierć jest tylko przejściem z życia do życia. Nasza niewiedza o tym przyszłym życiu i jego formie budzi lęk. Pozostaje wiara i różne praktyki.
Dziękuję za odwiedziny i pozytywna opinię.
Pozdrawiam serdecznie.

Maba^(*)

2022-02-01

Z talentem czy bez - urodzisz się i już nie zawrócisz.
https://www.youtube.com/watch?v=YrqOVoQYdOo

LidiaM-9

2022-02-02

Prawda. Ogromne talenty przemijają, ale po nich zostaje ślad na długo, po przeciętnym człowieku, pamięć współczesnych mu ludzi, a potem...
Dziękuję za piosenkę, załączyłam.
Serdeczne pozdrowienia dla Ciebie.

zmis

2022-01-30

Zawsze należy być gotowym.
Pozdrawiam

LidiaM-9

2022-02-02

Zgadzam się, ale wiersz jest o tym, co i na jak długo po nas zostaje. Jest to, rzecz jasna, uwarunkowane wieloma czynnikami. Nie na wszystkie mamy wpływ.
Dziękuje i pozdrawiam.

Mada44

2022-01-27

Coś tam po sobie zostawię, ale czy ktoś to zauważy. Pozdrawiam

LidiaM-9

2022-02-02

Każdy coś zostawia, pytanie, na jak długo. Wiele zależy od nas, ale nie wszystko. Na niektóre okoliczności nie mamy wpływu.
Serdecznie Cię pozdrawiam. Dziękuję, że mimo moich rzadkich ostatnio wizyt na TW, zaglądasz do mnie.

Beata1

2022-01-27

Trzymam się jak rzep psiego ogona tej wiary, że śmierć jest przepustką do życia niewyobrażalnie pięknego. Bez tej wiary cierpienie, ból, choroby, starość i związane z tym problemy fizyczne mogą odbierać nadzieję w sens życia. Nie istnieje tylko to co potrafimy dostrzec wzrokiem i ogarnąć własnym rozumem. Człowiek ma niekompletne wyobrażenie o świecie. Kiedyś będziemy rozliczani wyłącznie z miłości, teorie mądrościowe nie będą miały znaczenia.
Pozdrawiam ciepło.

LidiaM-9

2022-02-02

I ja tej wiary się trzymam. Dzięki niej przestaje być ważne, czy ktoś będzie o nas pamiętał i jak długo. Oby tylko nie zostawiać przykrych wspomnień po sobie, bo te mogą trwać bardzo długo, ale nie o taki ślad przecież chodzi. Tyle, że i złe, i dobre wspomnienia zgasną wraz z życiem tych, którzy nas pamiętają. Wniosek z tego taki, że trzeba szukać trwałych wartości w innym życiu, tym, w które wierzymy.
Pozdrawiam.

naskraju*^(*)

2022-01-27

Śmierć od zawsze budzi tajemniczość i pewnie strach przed spotkaniem. Czy jesteśmy przygotowani za życia na odejście z podniesioną głową. Chyba nie. Śmierć zawsze boli, czy to nasza czy bliskich, pozostawia żal w sercach.

Pozdrawiam

LidiaM-9

2022-02-02

Tajemniczość zawsze wiąże się z lękiem przed nieznanym i budzi strach. Niewiele jest osób potrafiących pogodnie pogodzić się z końcem, ale o paru przypadkach słyszałam. Trzeba bardzo świadomie żyć, żeby odchodzić przygotowanym na to odejście. Przeciętnemu zjadaczowi chleba trudno osiągnąć taki stan ducha.
Serdecznie pozdrawiam.

Baba-Goga

2022-01-26

Jakaś cząstka nas żyje, dopóki ktoś nosi nas w sercu, w modlitwie.
Dźwiganie z niebytu za pomocą tęsknoty to coś, co "ćwiczy" każdy, kto stracił kogoś kochanego.

LidiaM-9

2022-02-02

A tak, dla nas, wierzących, otwiera się inna perspektywa, ja tylko proponowałam rozważania na temat tego, co i na jak długo zostaje tu na ziemi.
Pędzę teraz do Ciebie, bo znowu mam zaległości.

Baba-Goga

2022-02-02

Na każdym cmentarzu są zapomniane groby.
I gdyby wierzyć tylko w doczesność i pamięć oznaczałoby to kres wszystkiego. A jest przecież coś więcej i ja w to wierzę, więc odejście zasmuca ale nie prowadzi do rozpaczy.
Kiedyś wszyscy tam się spotkamy :).
Pozdrowienia Lidko. Zawsze dobrze Cię widzieć :)

LidiaM-9

2022-02-02

Tak, to prawda, cząstka nas żyje tak długo, jak żyją i pamiętają ludzie, ale oni też przecież odchodzą z czasem. Po kilku pokoleniach, poza wyjątkowymi jednostkami, jak wybitni odkrywcy, naukowcy czy twórcy, ślad po ludziach znika.
Pozdrawiam gorąco, Małgosiu i dziękuję.

Marek Żak

2022-01-26

Był kiedyś taki serial Saga rodu Palisserów, może Forsythów, gdzie ojciec rodu przed śm iercią powiedział: na nic nie liczę, niczego nie oczekuję. Ja podobnie. Pozdrawiam

LidiaM-9

2022-02-02

To najbardziej słuszne i trzeźwe podejście do tematu. Po co się frustrować, skoro niewiele można w tej kwestii zmienić?
Pozdrawiam.

Waldi1

2022-01-26

To jest prawda ... do śmierci ja zawsze się uśmiecham ... pamiętam o wszystkich co z mego życia odeszli ... a po mnie niech się martwi ten ostatni ... więc ja już nie będę nigdy narzekał ...

LidiaM-9

2022-02-02

Otóż to! Ale i ten ostatni przeminie, więc jeśli nie zostawimy po sobie nic trwałego, a właściwie chyba nic takiego nie istnieje, bo wszystko przemija, to nawet figowy listek z fraszki Sztaudyngera zamieni się w nicość. Pozdrawiam.

Pokaż mniej

Logowanie

Non omnis moriar

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: czarny

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji