Twoje Wiersze - róż miar kroczy

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

7 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: niebieski

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Motylek78

2025-03-19

bardzo życiowy wiersz
któż to wie może właśnie....
blask wyłonił wkrętny lulacz - nie wszystko złoto co się świeci 🐢

Groschek^(*)

2025-03-19

patrz też mój komentarz u koleżanki pod spodem - kiedy piszę to dokładnie wiem, jaki miałem plan - po czasie też się muszę (jak Wy) domyślać - hm..

myszulek

2025-03-18

Czuję, jakby te słowa były pełne zabawy językiem i absurdalnymi sytuacjami, które czasem przypominają życie. To przypomina mi, jak często codzienność staje się surrealistyczną opowieścią, w której każdy ma swoją rolę.

Groschek^(*)

2025-03-19

wydaje mi się że wiersz traktuje o powrocie niejako do początku szukania; dzięki i pozdrowionka

ekszki

2025-03-16

Głęboko ukryta jest ta zmysłowość

ekszki

2025-03-27

Co za dużo to niezdrowo a cierpliwość piękną cechą

Groschek^(*)

2025-03-16

zmysłowość jest często ukryta u kobiety dosyć głęboko; może tak to zostawmy, albowiem ja tu sobie obiecałem więcej już nie filtrować - napisz, proszę Cię u siebie w końcu jakiś wiersz - ja nie potrafię tych pojedynczych myśli oceniać - owszem od czasu można, ale ja czekam od Ciebie na cały utwór; pozdr. 🐢

Sabina

2025-03-16

Wyłapuję pojedyńcze sekwencje ale całość mnie jednak przerosła 🙂❤️

Groschek^(*)

2025-03-16

Luzik, przecież u mnie chodzi głównie o czytanie i radość, że wszystko pasuje. Nie wiem, czy jesteś świadoma - ponadto też przypuszczam, że wysyłasz ich mnóstwo - ale wysyłanie sobie czerwonych serduszek może tu zostać odebrane przez kobietę w piżamie jako przygotowanie do naszej (wspólnej) wycieczki na Giewont. Ja rozumiem, że to tylko tak sobie wysyłamy, bo się kochamy. pzdr. serd. ❤️🧐

sturecki

2025-03-16

Forma jak zwykle nieoczywista. Odbieram tę treść jako pełną gry słów i nieoczywistych skojarzeń opowieść o wkręcaniu – dosłownie i w przenośni. Może chodzić o manipulację, udawanie, zagubienie się w świecie, gdzie wszystko jest pozorne, a prawdziwe znaczenie ginie w zakamarkach ukrytych sensów. Pojawia się tu lawina prób i błędów, nieudanych decyzji, nieoczekiwanych rezultatów – aż wreszcie nastaje cisza, która porządkuje to, co było wcześniej zawiłe i niejasne. Myślę, że to intrygująca zabawa językiem, pełna niecodziennych metafor i dwuznaczności, które podpowiadają szereg interpretacji.
5/6