Wiele jest tu komentarzy o młodości ducha itp. Ale prawda jest taka, że starość nas ogranicza fizycznie, często także psychicznie, ale przynajmniej nie w wyobraźni, Pozdrawiam.

Piękne wspomnienia. Poza nimi, możemy wciąż być młodzi duchem, mieć marzenia, pragnąć jeszcze wiele zrobić...
Pozdrawiam serdecznie :)

Tego co śpię nie liczę, wiec sporo sobie mogę odjąć. Mówię, że metryka jest w wieku duszy. Żeby nie ten ból, który przypomina o wszystkim. Pozdrawiam

Wspomnienia są piękne, msz, pewnych rzeczy nie da się już cofnąć,
ale warto się cieszyć z tego co mamy, również,
jeśli możemy chodzić. bo niestety są osoby, które nie mogą,
to warto się nawet z tego cieszyć i codziennie chodzić na spacery,
zwłaszcza, gdy aura ku temu zachęca, ja np. lubię spacery,
również z moim synem, a z nim są minimum 8 - 10 kilometrowe, bo innych
nie uznaje, czasem dają mi one w kość, ale zawsze jestem w sumie za nie wdzięczna,
tym bardziej, że są one głównie po lesie.
A co do oczu, moje nie mają okularów, bo one będą musiały się zmienić,
nie opłaca mi się ich kupować na moment,
bowiem czeka mnie operacja, ale operacji nie mogę zrobić, bo
na razie muszę leczyć serce, ale mimo tego cieszę się wiosną,
jak słyszę w radiu muzykę, to sobie tańczę po mieszkaniu,
nawet, gdy niekoniecznie jest mi wesoło,
wbrew wszystkiemu zawsze staram się cieszyć chwilą, nie myśląc
na zapas,/mimo obaw/ co będzie za x tygodni, miesięcy,
bo to nie ma najmniejszego sensu, co nie znaczy, że nie należy
dbać o pewne historie i w miarę możliwości tym złym przeciwdziałać...
Tak poza tym w każdym wieku można i trzeba marzyć, msz,
mnie się marzy poprawa zdrowia i powrót do pracy, choć na pół etatu,
nie dlatego że muszę, lecz dlatego, że chcę,
ale będąc na wcześniejszej emeryturze też się w sumie nie nudzę,
nie znam tego pojęcia, wręcz przeciwnie stale brakuje mi czasu,
na portale też w sumie go za wiele nie mam.
Co do pojęcia wiek, to msz jeśli dopisuje zdrowie,
to ma się on zupełnie nijak do d.o, ja jeszcze przed
rokiem czułam się duchem na maks 40 lat, teraz na więcej,
ale nie zawsze, w sumie duchem nigdy nie czułam się na swój wiek,
choć lubię osoby starsze od siebie, lubię ich słuchać,
często to bardzo interesujące osoby, nie tylko mówiące np. o chorobach,
lecz o tym jak było dawniej, o różnych zwyczajach itp.
ale z ludźmi młodymi też dobrze się czuję,
choć i samotność chętnie sobie serwuję,
bo nie umiem się sama ze sobą nudzić i nie wyobrażam
sobie życia bez tego, by nie mieć własnej przestrzeni,
bo kocham wolność.
Sorry, że się rozgadałam, msz ważne by mieć w sobie
młodego ducha, znam kilku młodych staruszków,
którzy mnie zadziwiają, bo ja w ich wieku miałam masę
pozytywnego myślenia i wydawało mi się, że mogę świat
wywracać do góry nogami...
A dziś wiem, że już go nie wywrócę, ale
celów mam sporo i marzeń też, nawet, jeśli
wiem, że mogą być nierealne :)
Pozdrawiam serdecznie, Broniu :)

Możemy się pocieszać tym, że duch wciąż młody, mimo, że ciało trochę nie nadąża:)
Pozdrawiam serdecznie.

Powiem o przywilejach starości,
wiem brzmię jak ktoś nieco pomylony,
lecz czas mam teraz w barwach młodości
cieszyć się chwilą, obraz zamglony

przynosi więcej radości niż dziś.
Pan nie zrozumie zbyt różne światy
lecz ja powtarzam tę szczęśliwą myśl,
umysł delektuje się na raty.

Warto żyć tak, by na starość mieć co wspominać, choć nie wszystkim będzie dane tej starości w miękkich kapciach doczekać :) Pozdrawiam cieplutko :)

Wiek to tylko liczba lub jak mówią stan umysłu. Najważniejsze to mieć co wspominać, żeby sobie tę "jesień" wspomnieniami rozświetlać :)

tak też moi rodzice pamiętają dużo rzeczy ze swojej młodości, dawnych czasow i chętnie o tym mówią. To jest wspaniałe! Im są starsi, tym więcej ciekawych rzeczy się o nich dowiaduję :)
Świetny wiersz, bo prawdziwy o życiu, i ubrany w doskonałe rymy. Uściski !

Urokliwy wiersz... są piękne wspomnienia, ale niekoniecznie musi być marazm, są młodzi starzy duchem i na odwrót wiem, że to banał, ale co to szkodzi, jeśli jest w nim też prawda.
Serdecznie pozdrawiam Broniu:)⭐

Piękny, nostalgiczny, refleksyjny wiersz. To deser życia, niczego już się nie musi, a można smakować i cieszyć się każdym dniem. Wielu takich Ci życzę:). Marek

Wiersz jest piękny i melodyjnie się czyta ... można go śpiewać z uśmiechem szczerym na ustach ...

Nie wiek bowiem jest tu ważny, ale życie piękne, o którym warto słychać. Pięknie napisałaś Bronisławo.
Raz w miesiącu spotykam się z taką małą grupą emerytów w mojej niemieckiej parafii. Wspólnie uczestniczymy w Eucharystii, a później idziemy do salki parafialnej i razem jemy śniadanie rozmawiając. Ostatnio dołączyła do nas pewną młoda 90 letnia dziewczyna. Opowiadała epizody ze swojego życia, jak to uciekła z DDRów do RFN w wiadomych czasach i tu zaczęła układać swoje nowe życie. Wszyscy słuchali z zaciekawieniem i uśmiechem na twarzy. To jest po prostu piękne: pamięć o życiu drugiego człowieka.
Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej Ho! 😊🙋‍♂️