Twoje Wiersze - Na granicy nicości

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

11 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Tadek1^(*)

2023-01-02

Na granicy nicości chłodny pocałunek czeka na gości. Pozdrawiam

zmis

2022-09-23

Doskonała treść, ale jako wiersz rymowany, nie zachowuje on dyscypliny zgłosek.
Pozdrawiam

Richard Austin

2022-09-23

Dziękuję za komentarz, krytyczną uwagę i pozdrawiam serdecznie :-)

Annna2

2022-09-04

Nicość i wszystkość.
Jak warstwy życia- wielowarstwowy i na pomyślenie wiersz.

Richard Austin

2022-09-04

Rzeczywiście, można dopatrzeć się przeciwstawienia pełni i pustki, wszystko albo nic. Dziękuję za przychylny komentarz i pozdrawiam :-)

Waldi1

2022-08-29

wczoraj przejechałem przez troszeczkę... Polski prawe 700 km nakręciłem i pustki nie ujrzałem ... słoneczko na niebie lśniło ... dopiero 100 km przed moim miastem niebo się rozpłakało ... a ile piękna z zoną ujrzeliśmy ... dobranoc ...idę spać ...

Richard Austin

2022-08-29

Dobrze, że nie każda podróż kończy się takimi doznaniami, tylko pięknymi doświadczeniami. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam :-)

naskraju*^(*)

2022-08-28

Dzień i noc , a pomiędzy jakaś pustka - może nicość? Światło i mrok, chłód i ciepło, miłość i odtrącenie? Obraz wieloznaczny i zarazem tajemniczy, Odczytuję jako akt narodzin. Wypłynięcie z matczynej otchłani w nicość. Bo na powierzchni chłód i zimny pocałunek matki. Nie doczekała, zniknęła w ciemności, pozostawiając nicość w ramionach. Na krawędzi nicości pojawiła się przepaść samotności.
Zaplatałeś mnie w zamyślenie; czy jesteśmy na granicy, czy już poza nią?

Pozdrawiam serdecznie

Richard Austin

2022-08-28

Akt powstania, obumierania albo zmartwychwstania, co każdy rozum drugiemu podpowiada? Słowa znaczenie swoim zasięgiem, tylko częściowe wytłumaczenie zjawisk w sobie chowa. Człowiek umysłem nieograniczonym, arbitralnie definiuje wszystko w zakresie ograniczonym. Większość przeciwieństw ma charakter uznaniowy, nie ujmujący prawdy od każdej możliwej strony. Żyjemy w rzeczywistości splątaniu, a może na jej granicy ku nicości zstępowaniu? Niewątpliwie kwestie warte rozważań. Dziękuję za interesujący, pełen ciekawych rozważań komentarz i pozdrawiam serdecznie :-)

Kika88

2022-08-27

Ładnie
Pozdrawiam

Richard Austin

2022-08-27

Miło mi to słyszeć. Pięknie dziękuję za komentarz i pozdrawiam :-)

andrew

2022-08-27

Ta nicość do, której niekiedy się przenosimy lub życie nas przenosi potrafi i przynieść dobre owoce nie tylko zagubienie poczucie pustki.
Pozdrawiam, 6+
Miłego dnia

Richard Austin

2022-08-27

To cenne doświadczenie, które przeżyte hartuje w dalszym życiu, również może dawać siłę do dalszych zmagań albo inspirację do kolejnych działań. Pod tym kątem jak najbardziej może przynieść dobre owoce. Dziękuję za ważną uwagę w komentarzu, docenienie wiersza i pozdrawiam serdecznie :-)

Maba^(*)

2022-08-26

Wiersz dotyka granic wielkiej tajenicy życia i śmierci... Niepokój i tajemniczość tym większe, że nie do końca jasnym wydaje się, czy bohater liryczny jest sprawcą zachodzących zmian, czy tylko im ulega.
Bardzo ciekawy tekst.
Z pozdrowieniami.

Richard Austin

2022-08-27

Życie, śmierć a może coś innego, nieokreślonego pomiędzy tymi skrajnymi stanami skupienia egzystencji żywej istoty? Gdzie jego początek, a gdzie koniec? Kto go inicjuje i kto mu podlega? Dziękuję za ciekawy komentarz, docenienie utworu i pozdrawiam serdecznie :-)

Zceso

2022-08-26

Wiersz jakby "klin" - kawałek wplecenia - dla duszy co ma siłę by zagościć się w dobytku nicości. Coś jakby się lęgło w innej płaszczyźnie jakoby ściągnięcie mechaniczne pieczętowane pocałunkiem i złożenia jako pozostawienia. Fajna kompozycja. Pozdrawiam

Richard Austin

2022-08-27

Poczucie rozdarcia, pomiędzy którym jest pustka trudna do wyrażenia słowami, a jeszcze trudniejsza do określenia i wypełnienia właściwym postępowaniem. I jak taki pocałunek może nie odcisnąć śladu na duszy? Dziękuję za interesujący komentarz, docenienie tekstu i pozdrawiam serdecznie :-)

Mateusz Darczyk

2022-08-26

dotkna'c' krawe'dz' pustki...

Richard Austin

2022-08-27

Unikalne i wyjątkowe doznanie, nieprawdaż? Dziękuję za komentarz i pozdrawiam :-)

Elżbieta

2022-08-26

Kiedy czytam Twój wiersz i ja czuję przenikliwy chłód, tak jakby na sercu usiadł ból.
Dopiero po chwili dociera do mnie, że to tylko wiersz.
Pozdrawiam:)*

Richard Austin

2022-08-27

Ja też czuję jego oddech na karku, a na sercu jakby jakieś ukłucie w zakamarku. Ciężary bolesne się nosi, dobrze gdy się je znosi. Dobrze, że niektóre z nich mają miejsce głównie na kanwie słów poezji. Dziękuję za pełen głębokich doznań komentarz i pozdrawiam serdecznie :-)

Anielska Łza

2022-08-26

Nowy poranek przyniesie "nowe", promienie słońca rozetną welony mgieł a ciepła przyjazna ręka poprowadzi drogą ku światłu... W każdej ciemności jest jakieś światełko, choćby nawet nikłe... Pozdrawiam cieplutko :)

Richard Austin

2022-08-27

Nieraz to światełko gdzieś się tli wśród gęstości mroku, jednak o naprawdę przyjazną rękę, która nie tylko dobrze, ale i z cierpliwością i zrozumieniem do niego poprowadzi jest niezwykle trudno, choć to nie oznacza że nie istnieje. Dziękuję za ciepły i mądry komentarz Aniele i pozdrawiam serdecznie :-)

Precious

2022-08-26

Głęboki wiersz, zgadzam się, że światło i ciepło przełamują ciemność i chłód. Potencjalnie, bo zawsze jest kwestia proporcji, natężenia. Ake nawet odrobina światła we współpracy z czasem czyni cuda!!!

Richard Austin

2022-08-26

Przymioty zaliczające się do światła i ciepła mogą przełamywać ciemność i chłód, przy ich właściwej proporcji, natężenia i współgrania z innymi elementami pasujące bardziej do tej grupy zależności. Jednak to wszystko zawsze jest obarczone jakąś dozą niepewności, w której trzeba działać. I zgadzam się na dobrze rzeczy warto czekać, bo same w sobie są małymi cudami. Dziękuję za przychylny komentarz i pozdrawiam :-)

Kati

2022-08-26

W pustce nicość gości,ale ciemność rozsnuwa wokół nas niepokój.Chłód na sercu się rozlewa ,nieswojo człowiek się czuje .Jednak, gdy otworzy i wpuści światło,rozproszy go i ciepłem stopi lód.

Kati

2022-08-26

Oczywiście ,że może odmienić a nawet zmienić nasze nastawienie . Światło w lirycznym i rzeczywistym wymiarze ma taką moc.🙂

Richard Austin

2022-08-26

Ciekawe rozróżnienie pomiędzy ciemnością i nicością oraz to, jak ta druga może się przeplatać z chłodem. Ta zależność jest niewątpliwie zagadką liryczną. Jednak sam się zastanawiam czy światło i ciepło w każdym przypadku może ich charakter odmienić. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam :-)