Piękny. Od niepewności z ostrożnością i delikatnie po wyzwolone pragnienia i marzenie o mikro niebie miłości. Zwłaszcza środkowa strofa cudna.
Pozdrawiam Panią w szpilkach;)

I się znaleźli.Marzenia się spełniły.
Pięknie.

Pozdrawiam.

Ale ładnie... Czasem na takie przebudzenie potrzeba wiele lat i oczywiście spotkania odpowiedniej osoby. Wtedy wszystko układa się samo, ponoć. A to co wcześniej było, nie ma już znaczenia... Piękny wiersz.

Pozdrawiam serdecznie :)

No ja nie mogę.
Po piersze dowiaduję się, że Katarzyna to Sylwia :)

Po drugie ... ja boję się pisać jak Łukasz wczesniej nastuka w klawisze. No nie jestem w stanie dobić do polowy choćby takiego poziomu analizy i fantazji poetyckiej. W ogóle powinienem odstàpić od aktu pisanua czegokolwiek jak On tu już był!

Alem przekorny, wiec napiszę, że widzę kochanków wczesniej zawiedzionych, czekających na prawdziwe uniesienie, połączenie. I nieważne dla nich, czy to tylko (aż) cielesne spełnienie czy frontalne. Oni juz tego nie puszczą. Pozazdrościć wypada.

Jak zwykle u Ciebie - z wyczuciem i odwagą. Wspaniale!

Pozdrowienia:)

Hejka Sylwio 🙂 Zobaczyłem w Twoim wierszu krótką opowieść o kochankach, którzy mieszkają w marzeniach. Może oni są tęsknotą do tej prawdziwej – chciałoby się rzec "namacalnej" – miłości. Całkiem prawdopodobne, że są oni wytworem niedopowiedzeń i fantazji, które wyrosły na bazie jakiejś istniejącej w realu relacji koleżeńskiej. Pięknie się o spotykają w miłosnym świecie. Pragnienia układ się w mozaikę poskładaną z chwil i momentów, o których o sobie fantazjują. Wyznania jednak odbijają się echem, bo obiekt miłości jest tylko wyobrażeniem tego, kim mogłaby być dana osoba w rzeczywistości, a nie przecież nie jest tu w fantazji. Bardzo, ale to bardzo podobają mi się t zastosowane irzez Ciebie "mikrk światy", a jeszcze bardziej "mikro niebo". Bo to ma swoją głębię. Któż? – pytam myśląc mocno o sobie – Któż z nas nie buduje sobie takich "mikro światów" w swojej głowie? Któż nie puka do bram stworzonego przez siebie "mikro nieba"?
Domyślam się, że Twoim zamiarem było oddanie tej bardzo intymnej relacji, tego maleńkiego kawałeczka świata, który jest tylko wyłącznie "własnością" tych wyimaginowanych kochanków. Ja jednak widzę tu jeszcze światy tworzone przez człowieka w swojej głowie na potrzeby ulg emocjonalnych. Lubimy takie światy mikro, w których jawnie siebie okłamujemy tylko po to, żeby nam było miło. No i to niebo mikro. Cudo... Cholera, zastanawiam się ilu z nas zamiast do Nieba próbuje dostać się z tego życia na Ziemi do swojego własnego mikro nieba. Wymyślonego sobie wyobrażenia o szczęśliwości i spokoju ducha...
Niby taki nastukałaś wierszyk poetico-romantico, ale jednak myślę, że można nim popłynąć daleko poza jego końcowy wielokropek i wycisnąć z niego pełny puchar myśli w różnym smaku... klarowane bardziej i mniej przyzwoicie...
Pozdrówki 🙋😊