Słowo ma moc, a zdanie może ją urzeczywistnić w wymiarze fizycznym. Więc ma siłę nie tylko do samej zmiany, ale i jej urzeczywistniania. A często wywodzi z wnętrza tego, co się nim posługuje zgadzam się. Dziękuję lekturę i docenienie tekstu oraz podzielenie się opinią w komentarzu. Pozdrawiam serdecznie :-)

To prawda, słowo w zależności od tego z jakich ust płynie, różnie na świat i odbiorcę wpłynie. Dziękuję za ciekawy komentarz i pozdrawiam :-)

Na emocjach również, bo to w słowach zawarta ich istota, a za ich pomocą określa się również moc ich oddziaływania. Słusznie porównywalna z żelazem ze względu na skutek jaki potrafią wywrzeć. Dziękuję za życzliwy komentarz i pozdrawiam serdecznie :-)

Wydaje mi się, że życie zawsze szło szybko, tylko jego postrzeganie jest zniekształcane (może jakaś forma iluzji?), przez rozwój technologiczny. Już w "Chłopach" Reymonta Hanka narzekała, że jest tyle do zrobienia, a czasu tak mało. A same słowa, cóż w tej książce nigdy nie były przez bohaterów ważone ;-) Pozdrawiam

Dziś szybko żyjemy i szybko mówimy, nie przywiązując wagi do wypowiadanych przez nas słów. Ich ciężar odczuwamy dopiero wtedy, gdy wypuszczone słowo wraca do nas kamieniem, by ciężko opaść na dno serca...

Nic nie stoi na przeszkodzie, aby się zastanawiać nad ich mocą oddziaływania, w literaturze czy pisanych przemówieniach się tak robi, jednak wieloznaczne rozumienie poszczególnych słów potrafi nieraz przynosić nieprzewidywalne skutki. Dziękuję za komentarz, podzielenie się opinią i pozdrawiam serdecznie :-)

Słowa mogą być może milczące, w sensie bezdźwięczne, bądź wyrażane w sensie innym niż fonetyczny. Samym pismem, bądź np. alfabetem migowym, morsa wtedy tak musimy widzieć ich znak i rozumieć znaczenie. Słowo jest niezwykłym narzędziem zapewniającym potencjalnie nieograniczoną możliwość wyrażania myśli i opisu świata zastanego, jednak ciągła i nieustanna zmienność jak w Wieży Babel, poskutkowała pojawieniem się różnic w postaci odmiennych języków, wokół których zgromadziły się różne ludy, Na pewno nie należy do wszystkiego co się usłyszy przywiązywać szczególną wagę albo szukać dziury w całym, ponieważ nie zawsze musi kryć się pod tym drugie dno. Dziękuję za interesujący i wiele wnoszący do dyskusji komentarz. Pozdrawiam serdecznie :-)

Nawet słowo Boże miewa charakter poetycki, choć nie wszędzie on w takiej formie występuje. Izajasz: to jest ewenement, być może na skalę światową, że istnieje tekst, a nawet grupa, gdzie na równi z rzeczywistym występowaniem zjawisk w przyrodzie zrównuje się wypowiedziane słowo, nie w treści, ale tym co ona z sobą nosi, urzeczywistniając je. Jan: siła słowa zapisanego w tej Ewangelii daje poczucie, że z abstrakcyjne przesłanie może się zrównać z rzeczywistością. Dziękuję za ciekawy komentarz i pozdrawiam :-)

Wiem, że nie zawsze w nim jest i często słusznie jest niedowierzać w to co się słyszy lub widzi (to ostatnie nie musi wynikać od razu z kłamstwa). Jeśli słowa korespondują z tym co rzeczywiście jest lub ma miejsce, to łatwiej zrozumieć świat i ludzi, którzy nas otaczają. O piękne rzeczy, też można się wtedy łatwiej starać. Dziękuję za komentarz i docenienie tekstu. Pozdrawiam :-)

Wzajemnie - pozdrawiam z głębi

Czyn jest ważny, ale czy aby go właściwie wskazać i nazwać nie jest potrzebne wpierw słowo? Choć z drugiej strony, czy coś nie powinno rzeczywiście wpierw się wydarzyć nim nada mu się odpowiednią nazwę? Ważne przemyślenie, skłaniając do zastanowienia się nad zależnością pomiędzy tym co i jak dostrzegamy, a tym w jaki sposób to określamy. Wszystkie uwagi i przemyślenia, te krytyczne również są dla mnie bardzo ważne, bo to one stanowią o bogactwie samej w dyskusji, pomagają w doskonaleniu samego warsztatu pisania oraz generują potencjalne tematy kolejnych utworów. Dziękuję za podzielenie się wiele wnoszącymi przemyśleniami i pozdrawiam serdecznie :-)

Wierzę, że to dzięki słowu człowiek rozwinął swoje człowieczeństwo, słowo jest w człowieku gdy mówi pisze, myśli czy marzy, jestem przekonana o jego sile, czemu dałam wyraz w moim wierszu "Magia słowa".
Dziękuję Tobie za piękny i uzupełniający komentarz do mojej wypowiedzi.
Pozdrawiam:)

Punkt dla Ciebie za celne spostrzeżenie źródła inspiracji dla wiersza :-D Ewangelia św. Jana moim zdaniem jest jedną z najciekawiej napisanych ksiąg bibilijnych (nie mam koniecznie na myśli samej treści), ponieważ autor jako jedyny próbuje przedstawić obieg pewnych abstrakcyjnych wartości pomiędzy siłą wyższą, a życiem człowieka, wskazując na punkty wspólne które są im obu wspólne. Nie wszystko co widzimy lub spostrzegamy jest słowami, ale tylko w słowach mogą zostać wyrażone jeśli chcemy o nich w jakiś sposób mówić i mówić oraz je konkretnie przedstawić. To o czym piszesz to w zasadzie proces generowania bądź odkrywania dalszego ciągu słów oraz ich poszczególnych znaczeń. Bardzo podoba mi się wyróżnienie z nim trzech sfer, kategorii słów, stanowiące osobne zbiory: 1. społeczny (słowa używane przez nas i innych, na co dzień) 2. świat innych ludzi (to jak niezależnie drugi człowiek wśród nich się odnajduje) i 3. wyobraźni, świat słów każdego z nas samych, tak jak się samemu jako odrębne istnienie wśród nich jesteśmy zanurzeni. Niewątpliwie te trzy sfery nieustannie się przenikają i oddziałują na siebie, pomiędzy którymi słowa migrują i się zmieniają. A wszystko co je łączy i spaja wraz ze wszystkim ich konotacjami oraz zależnościami to nic innego jak... Słowo :-D Dziękuję za wnikliwy, interesujący komentarz, docenienie utworu i pozdrawiam serdecznie :-)

To prawda, niewątpliwie nawet jeden wyraz czasami potrafi wyrazić tysiące kwestii. Pojemność też jest ciekawa, szczególnie gdyby spróbować wyznaczyć początek i koniec jego rozpiętości z matematyczną precyzją :-D Dziękuję za docenienie tekstu oraz stylu. Pozdrawiam :-)