Złotych pierścionków szuka złodziej albo historycznie ujmując szabrownik. Paradoksalnie, może właśnie wiersze zostawione w szufladzie mają nominalnie większą wartość. Oczywiście nie jest to pocieszeniem dla fruwającego w zaświatach poety, ale taka jest już natura poezji, Zresztą czy ktoś chciałby być Szymborską albo Miłoszem?...serio! Poezja to personalna metoda przetwarzania myśli, program zainstalowany w mózgu. Można wymieniać dane. Czasem komuś uda się nadać danym na rynku merkantylną wartość.
Sprawdzając jakośc antycznych mebli natrafiłem w stuletniej komodzie przywiezionej z Danii zaproszenie dla rodziny na przyjazd jakiegoś kościelnego oficjela i wspólny obiad po mszy. Był adres. Ten mały kościółek bielony z wiżyczką i neogotyckim wejściem dalej istnieje. Nie jestem religijny, po prostu to fajne.
Poety szkoda.
Wiersze może nie wszystkie przepadną.
Pzdrawiam,

Przejmujący i dobry wiersz o ludzkiej samotności, o tym, gdy wszystko inne staje się ważniejsze niż człowiek z jego skarbem ukrytym głęboko w sercu.
"Tylko dzieci wiedzą, czego szukają" - Antoine de Saint - Exupéry
Pozdrawiam:)

Znowu mnie zachwycasz swoją poetyką Marto ...Znakomicie dobrany utwór muzyczny .Pozdrawiam