Twoje Wiersze - * (kiedy wracasz...)

* (kiedy wracasz...)

wolny

2019-10-15 11:41

kiedy wracasz z jakiejś wojny
wy zawsze na jakieś odchodzicie
oczekujesz łagodności moich oczu
ciepłych kropel źrenic kojących pragnienie
czystych rąk, które opatrzą rany

kiedy wracasz z jakiejś wojny
oczekujesz
bezpieczeństwa mojej obecności
lekarstwa na przeszłość

mnie nie ma

widzisz, każdy z nas ma swoja wojnę
która prędzej czy później zacznie zabierać
wchłaniać
po każdym są gdzieś puste pokoje
i użyte ręczniki

autor

Marta Surowiecka

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Anielska Łza

2019-10-16

Każdy ma swoją wojnę, która toczy się gdzieś w głębi duszy, ale każda wojna kiedyś się skończy i warto mieć gdzie i do kogo wracać, a może czasem zaczynać wszystko od nowa, wybaczyć rany, które nam zadano i te, które my sami zadaliśmy, i żyć udając, że nie zostawiliśmy za sobą łez, rozczarowań, zgliszcz i spustoszenia, przeszłość, to nie tylko to, co nam uczyniono, ale i to, co my uczyniliśmy. Jeśli nie zginiemy, wrócimy, by na nowo pomalować ściany opuszczonych niegdyś pokoi, by kupić nowe ręczniki, kubki i sztućce, zawiesimy w oknach nowe firanki, a na parapecie będziemy hodować pelargonie, najlepiej czerwone...

Chris^(*)

2019-10-16

Bardzo interesujący wiersz. Z moich obserwacji na świecie popyt na Anioły wielokrotnie przerósł podaż. Można być aniołem, leczyć czyjeś rany, przeszłość, być jak kojący balsam... tylko pod słowem anioł kryje się Człowiek. Gdzie jest miejsce dla nas, czy jest miejsce dla nas... My też mamy swoją przeszłość, toczymy swoje wojny, i nie koniecznie o Ciebie. I czy życie polega na tym, że ktoś, mając jedno życie i będąc tego świadomym, chce wspinać się po ludziach, dobrych ludziach, jak po drabinie by osiągnąć szczyt...