X
... (Czas już potargał w sadzie drzewa...)
biały (bez rymów)
2022-11-05 21:02
Czas już potargał w sadzie drzewa.
Te, co tak słodkie jabłka dały.
I siły już żadnej w nas nie ma.
I nie da jej owoc chwały.
Nie zazna już świat stanu poprzedniego.
A ludzie w trwodze modlą się,
BOGU PROSTO W TWARZ.
Chleba naszego powszedniego...
I panie nasz...
Lecz świat w ogniu już zgasł...
Ten czas, co wszystko zębem znaczy,
nawet na chleb cień swój rzucił.
Tak, na ten nasz powszedni Chleb,
co kroplą łzy i potu znaczon.
Co o nim było, gdy ktoś "chleba powszedniego..." smutno nucił.
I nie nakarmi już sierocych gąb
Żaden znój i trud!
Choćby za tysiąc żołnierskich przysiąg i mąk...
Choćbyś Chleb, jak kamień,
na szaniec rzucił!
Bo zły czas łatwo przytroczy do
karbu (życia) głód.
I nie wysłucha już modlitw o chleb
żaden" prawdziwy" bóg...
Te, co tak słodkie jabłka dały.
I siły już żadnej w nas nie ma.
I nie da jej owoc chwały.
Nie zazna już świat stanu poprzedniego.
A ludzie w trwodze modlą się,
BOGU PROSTO W TWARZ.
Chleba naszego powszedniego...
I panie nasz...
Lecz świat w ogniu już zgasł...
Ten czas, co wszystko zębem znaczy,
nawet na chleb cień swój rzucił.
Tak, na ten nasz powszedni Chleb,
co kroplą łzy i potu znaczon.
Co o nim było, gdy ktoś "chleba powszedniego..." smutno nucił.
I nie nakarmi już sierocych gąb
Żaden znój i trud!
Choćby za tysiąc żołnierskich przysiąg i mąk...
Choćbyś Chleb, jak kamień,
na szaniec rzucił!
Bo zły czas łatwo przytroczy do
karbu (życia) głód.
I nie wysłucha już modlitw o chleb
żaden" prawdziwy" bóg...
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
5 razy
Treść
6
2
5
3
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat
6
0
5
5
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: niebieski
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
naskraju*(*)
2022-11-13
Odwieczny problem i modlitwy wznoszone na wiatr /od powietrza, głodu i wojny zachowaj nas Panie/ i nic się nie dzieje więcej. Uderzmy się w piersi i policzmy ile tego chleba wyrzuciliśmy na śmietnik. Ile świat niszczy pszenicznego słońca. Niszczymy siebie nawzajem.
Nie będę chwalić, bo tego nie lubisz. Warsztatu też nie zaczepię, bo się nie znam. Piszę to co czuję z wiersza.
Pozdrawiam niedzielnie
Nie będę chwalić, bo tego nie lubisz. Warsztatu też nie zaczepię, bo się nie znam. Piszę to co czuję z wiersza.
Pozdrawiam niedzielnie
2022-11-13
Lubię jak chwalisz, tylko się tak droczę ;)
Problem marnowania jedzenia zaczyna się od nas samych. Od tego, że w tym konsumpcyjnym dzikim i ślepym pędzie kupujemy więcej i więcej, i właściwie nie wiemy po co to robimy. Dzieje się tak nie tylko z jedzeniem. Ten chleb to tylko symbol tego co jest nam potrzebne. Czasem ta potrzeba wynika tylko z naszych fanaberii.
Ale żeś "walła" złotą myśl aż słowotoku dostałem, jak cię przeczytałem ;) Dziękuję
Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny :)
Problem marnowania jedzenia zaczyna się od nas samych. Od tego, że w tym konsumpcyjnym dzikim i ślepym pędzie kupujemy więcej i więcej, i właściwie nie wiemy po co to robimy. Dzieje się tak nie tylko z jedzeniem. Ten chleb to tylko symbol tego co jest nam potrzebne. Czasem ta potrzeba wynika tylko z naszych fanaberii.
Ale żeś "walła" złotą myśl aż słowotoku dostałem, jak cię przeczytałem ;) Dziękuję
Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny :)
LidiaM-9
2022-11-06
Piotrek, Ty to potrafisz wstrząsnąć człowiekiem. Czasy straszne, wartości upadłe, chciałoby się zapytać, jak ludzkość śmie modlić się o ten chleb.
Trzeci wers: nie ma
dziesiąty: zgasł
dwudziesty: choćbyś
Pozdrawiam:))
Trzeci wers: nie ma
dziesiąty: zgasł
dwudziesty: choćbyś
Pozdrawiam:))
2022-11-11
Oczywiście że będę nadal na TW, za granicę jeżdżę od kilku miesięcy i nadal bywam na TW
2022-11-06
Wstrząsnąć, powiadasz... Czyli trochę mi się udało.
Ludzkość zawsze "śmie", i to nie tylko jeśli idzie o Chleb Powszedni. Ten Chleb to chyba wartość sama w sobie
Dziękuję Lidko, za konstruktywną krytykę, zawsze mi się jakiś błędzik wkradnie.
Dziękuję za odwiedziny i Pozdrawiam (z drogi zagranicę - tak, za chlebem właśnie) :)
Ludzkość zawsze "śmie", i to nie tylko jeśli idzie o Chleb Powszedni. Ten Chleb to chyba wartość sama w sobie
Dziękuję Lidko, za konstruktywną krytykę, zawsze mi się jakiś błędzik wkradnie.
Dziękuję za odwiedziny i Pozdrawiam (z drogi zagranicę - tak, za chlebem właśnie) :)
Mgła(*)
2022-11-05
Chleba naszego powszedniego
Ja nadal mam nawyk robienia znaku krzyża przed odkrojeniem pierwszej kromki
Mądre wiersze piszesz
Ja nadal mam nawyk robienia znaku krzyża przed odkrojeniem pierwszej kromki
Mądre wiersze piszesz
2022-11-06
To właściwie nie do końca ja. Niektóre moje wiersze na siłę że mnie wyłażą. Jakbym nie do końca był sobą. Trudno to wyjaśnić. Czasem po prostu jakieś słowo się pojawia ciągnie inne że sobą, a ja jakoś taki przymus czuję by to napisać. I potem to jakoś popoprawiać i inne takie tam. A czy to mądrze wyjdzie to jakby nie zależy ode mnie.
Ciekawy zwyczaj, przypomniałaś mi tę bajkę Andersena o tej dziewczynce co podeptała chleb. Sam fakt że część pieniędzy zarabiamy, by mieć co jeść. To jak szanujemy jedzenie, czyli częściowo naszą pracę, a co za tym idzie siebie samych, prowadzi do dość filozoficznych konkluzji. I nie musimy nawet w to mieszać sił wyższych. Choć kto wie. W końcu dobro i zło mieszkają właśnie w nas.
Pozdrawiam i Dziękuję za odwiedziny :)
Ciekawy zwyczaj, przypomniałaś mi tę bajkę Andersena o tej dziewczynce co podeptała chleb. Sam fakt że część pieniędzy zarabiamy, by mieć co jeść. To jak szanujemy jedzenie, czyli częściowo naszą pracę, a co za tym idzie siebie samych, prowadzi do dość filozoficznych konkluzji. I nie musimy nawet w to mieszać sił wyższych. Choć kto wie. W końcu dobro i zło mieszkają właśnie w nas.
Pozdrawiam i Dziękuję za odwiedziny :)
Galba c.(*)
2022-11-05
Bardzo wzniośle. Z przytupem jednym słowem.
Dobry wiersz.
Pozdrawiam.
Dobry wiersz.
Pozdrawiam.
2022-11-06
Wzniośle - zgadza się, przytup - też jest (mam nadzieję).
Czy wiersz dobry? Kwestia gustu, ale dziękuję to mi schlebia
Pozdrawiam i Dziękuję za odwiedziny :)
Czy wiersz dobry? Kwestia gustu, ale dziękuję to mi schlebia
Pozdrawiam i Dziękuję za odwiedziny :)
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Miniony czas zagubienia
Książę
Maski
Starzec
Twoje serce woła w przestrzeń
Życie orzecha
Nie daremne żale
Upadłem w nią jak w żywą wodę
Nie mów nic i się przytul
Humoreska łóżkowa o myszy.
Twoja ciemna strona księżyca
Księga początku (Znicościpowstanie)
Oczy pełne zieleni
Wiersze rodzą się (nie zawsze) w ciszy
Kobiety bezdomność i upadek wartości szlamu
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności