Królowa /Sonet ~ № 294
W złocie i rdzawych barwach się objawia
Gdy lato już w sen cichy się zapada
Królowa w tańcu wdzięcznie się ustawia
Wiatr jej muzykę w gałęziach układa
Powiew liść wznosi jak suknię bogatą
A krople deszczu rytm jej krokom dają
Malując w sercach żal po stracie lata
Ptaki skulone pieśń smutną śpiewają
Szkarłat i złoto w promieniach pięknem skrzą
I rudą barwą ziemia się okrywa
Fioletem chmury nad światem się wznoszą
Jesień królową swych barw się nazywa
W niej wiosny powiew żar lata chłód zimy
Wszystkie kolory w jej tańcu widzimy
~ Pióro Amora ~
© XIX.IX.MMXXV