X
Rozbitkowie
satyra
2022-01-22 00:02
Wiersz na kanwie usłyszanego kiedyś dowcipu
Dwie wyspy były na oceanie
Gdy statek rozbił się niedaleko
Na jedną wyspę trafiły panie
Druga pod panów była opieką
Gdy już panowie się urządzili
Na drugą stronę patrzą z zapałem
Krzyknął młodzieniec w podniety chwili
- Panowie płyńmy! Dość już czekałem
Na to ciut starszy pan po trzydziestce
Mówi spokojnie, bo warzył słowa
- Odległość spora, można na desce
Ale najlepiej tratwę zbudować
Wtedy odzywa się starszy wiekiem
Bo pięćdziesiąty roczek mu minął
- Jak im się zachce – mówi z uśmiechem
Same za chwilę do nas przypłyną
Wtem jeszcze starszy się wypowiada
- Nie chciałbym być tu jakiś nachalny,
Lecz mi pozycja ta odpowiada
No i widoczek stąd idealny
21.01.2022
Gdy statek rozbił się niedaleko
Na jedną wyspę trafiły panie
Druga pod panów była opieką
Gdy już panowie się urządzili
Na drugą stronę patrzą z zapałem
Krzyknął młodzieniec w podniety chwili
- Panowie płyńmy! Dość już czekałem
Na to ciut starszy pan po trzydziestce
Mówi spokojnie, bo warzył słowa
- Odległość spora, można na desce
Ale najlepiej tratwę zbudować
Wtedy odzywa się starszy wiekiem
Bo pięćdziesiąty roczek mu minął
- Jak im się zachce – mówi z uśmiechem
Same za chwilę do nas przypłyną
Wtem jeszcze starszy się wypowiada
- Nie chciałbym być tu jakiś nachalny,
Lecz mi pozycja ta odpowiada
No i widoczek stąd idealny
21.01.2022
