Taki problem z tymi miarami i mapami.

Ten wiersz bardziej do mnie przemawia z jednym, maleńkim błędem, który będzie trzeba zmienić. Podaję propozycję. Pzdr.!

'zaciski pięści mierzą temperaturę gniewu'

Zgadzam się puentą, życie pod kloszem, gdy nie czuje się niemal nic, nie miałoby  sensu! Ale jest ta cienka granica, której przekroczenie może  skończyć się źle i wówczas nic nam po odwadze... muszą ją okazać nasi bliscy.
Oczywiście ciekawy wiersz:))
Pozdrawiam serdecznie)⭐

zmierzyl'em cal'os'c' ☆kami 😉

Ja mam swoją skalę na poziom stresu...w skali 1-10
od 1-5 pocą mi się dłonie - bagatela, codzienność
od 5-10 wyjątkowe sytuacje...sztywnieją wszystkie mięśnie - zagrożenie życia lub śmierć bliskiej osoby...zdarza się rzadko, ale jednak...
Jest jeszcze coś co wykracza poza skalę, zdarzyło mi się raz...uczucie stresu tak silne, że ma się wrażenie, że zapadasz się w czarną otchłań i widzisz to, jak cię coraz głębiej wciąga, istne szaleństwo, nawet trudno to opisać...wszystko wokół jakby czas się zatrzymał zaczyna się toczyć w zwolnionym tempie...Nie wiem, czy ktoś doświadczył tego poziomu, ale uważam, że wyżej już nie ma...chyba, że się mylę...
Ale się rozgadałam hehehe...na dzisiaj dosyć :) wracam do łóżka, bo mnie przeziębienie dopadło i podle się czuję...na szczęście mam dzisiaj wolne :)
Miłego dnia Stasiu :)

Przepięknie ujętę :) Ja również za Krystkiem zabieram wiersz do ulubionych :)
Odwaga, której tak wielu brak... Skala strachu przed niepowodzeniem.
Pozdrawiam

Każde uczucia mają jakąś tam miarę tyle że u jednych mniejszą, a innych większą pozdrawiam serdecznie 😉👍

Kolejne ciekawe zestawienie.
Każdy czuje życie po swojemu.
Reguły jednak pomagają mz
Pozdrawiam :)

Zaletą Twojego pisania jest, oprócz trafności, niezwykła konsekwencja w wyrażaniu swoich spostrzeżeń i przemyśleń. Pięknie budujesz wiersz aż do finałowej puenty. I zauważyłam, że robisz to nawet w komentarzach :)

Świetne skojarzenia, nie do jednego czytania. Zabieram do ulubionych. Pozdrawiam serdecznie

Fajnie, że napisałeś sequel do poprzedniego wiersza, bo tutaj dopiero widzę próby zmierzenie, kwantyfikacji uczuć, emocji. Podoba mi się mierzenie stresu potem, czy niepokoju drżeniem. Z drugiej strony o poziomie zadowolenia, czy szczęścia mówią endorfiny. Są sposoby, jak widać. Pozdrawiam.

Świetna própa zmierzenia uczuć. Najbardziej zbliżoną miarą uczuć są czyny. Jak zawsze ciekawe przemyślenia, zwłaszcza ostatnia strofa. Czy życie nie ma reguł? Chyba tylko człowoziek sobie tak wmawia, żaden kot nie powie sobie, "już nie jestem głodny, ale trzeba się najeść bo dają za darmo"...Taki śmieszny przykład, ze cała natura jest zaprogramowana regułami funkcjonowania, które tylko człowiek zmienia, ze słusznej bądź niesłusznej inspiracji swoich wyobrażeń na swój własny temat.
Pozdrawiam ciepło :)

Zgadzam się z treścią wiersza -
miara wszystkiego jest odwaga,
by czuć.
Ślę moc serdecznych pozdrowień:)

"...życie, to mapa bez jednostek, bez reguł gdzie miarą wszystkiego jest odwaga, by czuć" - to mądre, życiowe zakończenie Twego wiersza. By czuć... należy żyć w umiarze świata, skomplikowanego bezmiaru świata. Wspaniały wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
Po

...
w realu bywamy
na wyciągnięcie ręki
jednak uczucia
siebie nie widzą
mimo starań
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

POJEMNOŚĆ
Metr dziewięćdziesiąt.
Kwintal (bez ciuchów).
A cały mieści
się w mym serduchu.

Pozdrawiam z podobaniem dla refleksji.

Chociaż nie ma konkretnych wymiarów, wyczuwamy na jakim poziomie są stany emocjonalne. Intuicyjnie. Piękne metafory - w szerokości spojrzenia, barometr niepokoju, ważymy słowa w uncjach ...i jeszcze więcej, właściwie cały wiersz jest jedna metafora. No masz takie zdolności. Bravo.
"a życie, to mapa bez jednostek, bez reguł
gdzie miarą wszystkiego jest odwaga, by czuć" - najlepsze.
A przecież życie mierzymy w latach. Znów komplikuję, wiem, niepotrzebnie.
"mierzymy uczucia na oko" - u krótkowidza nie funkcjonuje, ha, ha to tylko żart. bo tu chodzi o to wewnętrzne oko. 6/5 Serdeczności

Bezmiar naszego wnętrza
fizycznie nie waży nic
a wszystko co w nim unieszczasz
To cały świat i ty.
Pozdrawiam w zadumie.

Często trzeba mieć w życiu odwagę i nie bać się czuć.
Uczuć nie da się zmierzyć, a słów zważyć... być może
dlatego ludzie gubią się w życiu.
Dochodzi jeszcze stres i przyziemność spraw.
Zdrowie. Jednym słowem nie jest łatwo wzbić się na wyżyny
uczuć.
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

teraz wiem dlaczego jestem taki zdrowy ... jest godzina 0 .09 moje ciśnienie 122/ 72/66 a to tylko dlatego... że moje myśli idą w parze ze słowem ...zęby nie zgrzytają ... pięści nie zaciskam przecież wrogów nie mam bez gniewu żyję bez stresu i zmartwień jak się pojawiają to je rozwiązuję jak sznurówki w bucie ... prawda jest ważna jest kluczem do serca ... wiadomo czas pływa ... więc sobie śpiewam ... uczuć nie mierzę na oko od tego się szybciej umiera ... słowa ważyć trzeba by nie ranić i nie rzucać na wiatr ...bo nikt nigdy wszystkich nie pozbiera ... jak będzie coś powiedziane jako fałsz ...

a ciśnienie moje jest prawdziwe ... dobranoc pozdrawiam serdecznie z uśmiechem ...