Wszystkim piszącym tu wiersze, głównie o sobie doradzam jedno i to samo. Odwróćcie się od siebie, a spójrzcie na to, co jest na zewnątrz. Nawet nie wychodząc z pokoju można odbywać podróże , i to dalekie... Napisałem w swoim życiu mnóstwo wierszy o poetach, pisarzach, muzykach , kompozytorach, malarzach, filozofach , mistrzach duchowych i to nie te moje wiersze były najistotniejsze , ale Ci , o których pisałem . Ten świat i ludzie , przynajmniej niektórzy , są naprawdę ciekawi. Możliwe , że mój wpis jest obcesowy i wydawać się może , że cechuje go brak wrażliwości , ale wynika z czystej życzliwości dla Ciebie. Ciągłe grzebanie się w swoich smutkach i nieustanne przelewanie pojawiających się obrazów z kata w kąt, po chwilowej radości , która daje samo pisanie wierszy , finalnie prowadzi do 100-procentowej pewnej deprechy, bo tylko nieliczni mieli to szczęście , że zdobyli z tego powodu tak zwane uznanie jako poeci. Nie chcę Cię martwić, ale dziś to się już nie zdarza, bo wiersze czytają tylko ci, którzy je piszą i to też na chybcika.... Serdecznie Cie pozdrawiam.

Ten wiersz mógłby nosić tytuł: "Judasz". Wówczas nabrałby zupełnie innego znaczenia. Bylby tu mocno wyakcentiwany dramat człowieka, który zgubił się ślepo w sobie samym.
Motyw zagubienia jest również obecny w Twoim wierszu bez zmiany tytułu. Tu jednak jest już inne spojrzenie, bardziej nam znane. Tak czy inaczej można by poprowadzić w sobie rozważanie dotyczące judaszowego zagubienia w sobie. Czy to do czego się usilnie dąży jest warte wysiłku? Czy owocem tych starań moich jest dobro, czy może jednak idę mało rozważnie w stronę śmierci? Czasem warto porzucić nawet najpiękniejsze zamysły, jeśli okazuje się, że zatrzymują nas one w grobie i nie pozwalają z martwych wstać.
Tak sobie pomyślałem łącząc różne wątki. Pozdrawiam Jarku. Hej ho!

Jak jest potrzeba opowiadania, to się opowiada, a czy drugi zrozumie?
Pewnie nie bardzo, bo trudno wczuć si w skórę drugiej osoby,
tym bardziej, gdy mamy tylko bardzo mglisty jej obraz...
Co do 13 tego, to nie warto wierzyć w pecha, to raz,
no chyba, że chce się nakręcać jakąś spiralę pecha,
a co do bycia nikim, nikt nim nie jest,
i nikt nie ma tylko samych dobrych chwil,
bywa, że też życie go przytłacza, ale to jeszcze nie powód,
by z góry je przekreślać, bo każdy dzień może być inny,
jeden deszczowy i szary, a drugi słoneczny, tylko
warto to słońce umieć dostrzec, w drobnych rzeczach...
Poza tym, jeśli ktoś pisze o swoich problemach,
o tym, co go uwiera, to nie oznacza, że jest szalony,
tylko ma potrzebę wyrzucenia tego z siebie.
Dobrej nocy życzę, Pituś,
pozdrawiam Cię przed snem :)