Ciekawie i zabawnie.
Pozdrawiam.

Lubię, Twoje wiersze, ten uważam za jeden z najlepszych!
Doskonałe podsumowanie porażki psychoterapeuty..., a puenta świetna!
Psychologia jest mi bliska i wiem jak bardzo trzeba z nią uważać!
Serdeczności i jeśli czegoś szukać, to tylko uśmiechu i przyjaźni:)⭐

Ciekawe myśli. Wewnętrzne dziecko, okazuje się, że wymaga utemperowania , ale wtedy z kolei zamiast odnajdywania wewnętrznego dziecka, odnajdujemy w sobie wewnętrznego surowego rodzica i koło się zamyka. Na marginesie wyznam, że nie lubię psychologii, wolę filozofię...

Genialna pointa i wiersz z pomysłem.
Pozdrawiam ciepło - Gocha :) 5/6

Widzę, że zgraliśmy się tematycznie, bo i ja niedawno pisałam
o wewnętrznym dziecku, ale Ty to zrobiłeś
ciekawiej i w nowoczesnej formie,
jeśli dziecko jest małe, to nawet gdy rzuci kamieniem,
może nie zdawać sobie sprawy, że robi coś złego,
gorzej, jeśli dziecko z premedytacją rani,
a tak też bywa, czasem np. jest niedobre dla zwierząt,
męczy je, a później także potrafi być nie halo w stosunku
do ludzi, msz warto od małości uzmysławiać mu iż
pewne zachowania nie są fajne, chociaż mimo tego też
żaden rodzic nie ma pewności na ile dziecko weźmie sobie do serca
nasze starania i na ile negatywny może być wpływ środowiska również.
Wybacz, że odbiegłam o wewnętrznego dziecka, do tego poza wewnętrznego.
Ja myślę, że to wewnętrzne może mieć radość w sobie i szczerość,
niekoniecznie chęć rzucania kamieniem/co też jest objawem szczerości, spontaniczności, ale niezbyt fajnym/ poza tym z wiekiem w dużej
mierze tracimy zarówno spontaniczność, szczerość, jak i radość z takich
prozaicznych historii jak np. rzucanie śnieżkami, nie kamieniami :)
Pozdrawiam serdecznie, o chorej porze,
wszystkiego dobrego życząc...
Dobranoc, poza tym.