X
Imperium mniemania
groteska
2025-07-22 08:53
Z gliny i dumy ulepiła twarz,
Uważała się za boską straż.
Każde spojrzenie traktowała jak hołd,
Choć wokół tylko cisza i chłód.
Szła przez świat w sukni z roszczeń i krzyku,
Przed lustrem codziennie grała w wyścigu.
Jej serce — teatr, jej myśli — kurz,
A w oczach odbijał się własny blichtr i luz.
Groteskowa dama, mit własnej sławy,
Tonęła w chwale, choć pełna obawy.
Uważała się za boską straż.
Każde spojrzenie traktowała jak hołd,
Choć wokół tylko cisza i chłód.
Szła przez świat w sukni z roszczeń i krzyku,
Przed lustrem codziennie grała w wyścigu.
Jej serce — teatr, jej myśli — kurz,
A w oczach odbijał się własny blichtr i luz.
Groteskowa dama, mit własnej sławy,
Tonęła w chwale, choć pełna obawy.
