Matematyczka, z krwi i kości,
poezja w szufladzie Jej gości!

Piękny wiersz. Podoba mi się przekaz. Świat nie jest czymś stałym, przewidywalnym ani stabilnym.

Ludzkość stworzyła liczby, aby uogólniając uprościć sobie zaawansowane procesy myśleniowe, dzisiaj niemal stając się w większości kultem liczb. Lecz nie ma tak naprawdę fizycznej reprezentacji jedynki, a sam symbol "1" jest jedynie kształtem który kojarzymy z abstrykcyjnym znaczeniem wartości "1". Gdyby tak nazwać jedno jabłko "jabłkiem", to drugie jabłko już "jabłkiem" nie może być. Jabłko = kształt, smak, położenie, barwa, oraz cała reszta doświadczeń percepcyjnych powiązanych z owym obiektem. Natomiast drugie "jabłko" nigdy nie może być równe 1:1 pierwszemu wymienionemu, dostrzegalnemu obiektowi, gdyż musiałoby być w dokładnie tym samym położeniu, o tych samych wartościach, oraz w tych samych warunkach (każda zmiana w warunkach prowadzi do szeregu innych zmian, gdyż warunki oddziałują na siebie wzajemnie, choć często nie wprost a łancuchem przyczynowo-skutkowym który i tak jest niewiadomą, gdyż jest zależny od subiektywnych konkluzji), czyli również i o tej samej liczebności, prowadząc do czegoś niemożliwego. Matematyka zatem działa tylko gdy przyjmuje się generalizację oraz zaokrąglanie jako fundamentalną, akceptowalną zasadę. Wyjątkowość zaś nie jest odbieganiem od normy, lecz buntem przeciwko iluzji normy która jest nam wpajana.

Twój wiersz się miło czyta oraz zachęca on do głębszego myślenia nad swą zawartością merytoryczną. Pozdrawiam.

interesujący zrzut tematu i oddziaływania; zwróć uwagę na obszerność komentarzy z biegiem rosnącej popularności kolejnych i.. odpowiednio Twojej aktywności (u innych) w ocenianiu publikacji - jeśli nie planujesz się dostosować to zapamiętaj sobie akurat dzisiejszy sukces.. ps. moich (w zamian) nie
musisz czytać - luzik.. 🙄

Z tymi okruszkami to różnie bywa
pewna kobieta kananejska dopominała się o te, które dają psom i okazało się że ma wiarę większą od wszystkich z Izraela..
ą Norwid pisał "gdzie kruszynę chleba podnoszą z ziemi przez uszanowanie dla darów nieba..."
no ale każdy ma prawo do odrębności
jak to pięknie w wierxszu opisałaś

Najlepszego wszystkiego...
Pozdrawiam serdecznie
:)))

Takie matematyczne rozważania w świecie wielu zmiennych. Dobry debiut.
Pozdrawiam:)

Witaj na TW :) Ciekawy debiut...
Każda jednostka jest indywidualna i niepowtarzalna, ale razem tworzymy sumę, która jest uogólniana dla potrzeb statystycznych...tak czy siak wszyscy jesteśmy wrzucani do jednego worka...dlaczego? Być może dlatego, że jest nas za dużo i trudno pochylić się nad jednostką w tłumie...:)
Pozdrawiam serdecznie Flavio :)

Każdy z nas jest jest unikalny i niepowtarzalny- tak
zacytuję cytat z Twojej wizytówki:
Jeżeli będą zadawalały Cię okruszki, nigdy nie dostaniesz bochenka".
I tak i nie ( się zgadzam)
Życie składa się z małych kawałków - step by step.
Per aspera ad astra- przez trudy do gwiazd.
Bochenek wtedy smakuje najlepiej.
witaj

2+2=5 i tego trzymaj się.
Pozdrawiam z uśmiechem i witam na portalu TW.

Treść wiersza przemawia o tym, że człowiek nie powinien być sprowadzany do liczby, schematu czy wyniku – bo każda jednostka to osobne, złożone równanie, którego nie da się łatwo rozwiązać. To niepodważalna prawda!
Autorka stawia bunt przeciwko uproszczeniom jako akt odwagi – marzenie i indywidualność stają się zmiennymi, które nadają życiu sens. To tekst mocny w tonie i treści – z przekazem, który przypomina, że nie warto żyć jak w excelu, gdy można być czymś nieprzewidywalnie pięknym.
6/5