X
Dysonans lojalności
wolny
2025-05-25 17:37
Słowa, jak pióra na wietrze rzucone, lekko unoszą się w pozornej łasce, lecz ich rdzeń pusty—złota nie kryje, tylko cień dłoni zbyt chłodnej na wsparcie.
Czym jest przyjaźń, gdy prawda milczy? Kiedy spojrzenie nie niesie blasku, a uśmiech, wyuczony na śliskich krawędziach, brzmi jak fałsz w niemym potrzasku.
Bywa, że gesty tkaniną złudzeń
splatają więź, co na próbie pęka,
bo lojalność z papieru nie znosi deszczu, a obietnica bez korzeni—ulotna jak mgła.
Nie szukaj dłoni, co ściska dla pozoru, ani słów, co brzmieniem maskują pustkę.
Bo przyjaźń nie kłamie, nie chowa się w cieniu, lecz rośnie tam, gdzie serce wciąż ufa.
Czym jest przyjaźń, gdy prawda milczy? Kiedy spojrzenie nie niesie blasku, a uśmiech, wyuczony na śliskich krawędziach, brzmi jak fałsz w niemym potrzasku.
Bywa, że gesty tkaniną złudzeń
splatają więź, co na próbie pęka,
bo lojalność z papieru nie znosi deszczu, a obietnica bez korzeni—ulotna jak mgła.
Nie szukaj dłoni, co ściska dla pozoru, ani słów, co brzmieniem maskują pustkę.
Bo przyjaźń nie kłamie, nie chowa się w cieniu, lecz rośnie tam, gdzie serce wciąż ufa.
