Bardzo poruszjący wiersz. Wszystkich czeka starość, osobiście jestem z tych sentymentalnych, nie wyobrażam sobie dać rodzica do takiego domu, ale też nie oceniam tych którzy tak robią, jeśli nie mają wyjścia. Rząd powinien zapewniać opiekunów do osób starszych, którzy co dzień przychodzą do domu, dla wielu byłaby to lepsza opcja niż dom starców.
Pozdrawiam serdecznie Aniu

miłość przez grube "m" - temat rzeka.. 😔

Wzruszający ten wiersz...
Są takie osoby, które więcej myślą o innych, niż o sobie...
To jest piękne, choć bardzo smutne...
Serdecznie pozdrawiam:)⭐️

Ta rozmowa przesycona jest smutkiem i miłością, gdzie prośby o naprawę klimatyzacji czy lodówki stają się pretekstem do ukazania trudów życia i wzajemnej troski. Świetnie oddane, jak w prostych słowach kryje się głębsza prawda o rodzinie, której relacje są złożone, ale pełne cichego porozumienia.

Za Kazimierzem Surzyn
Pozdrawiam serdecznie:)

Temat do głębszej dyskusji niewątpliwie pozdrawiam serdecznie 😉

Smutna historia, jakich pewnie będzie coraz więcej.
Decyzja o opiece w domu czy w jakimś ośrodku pewnie nigdy nie jest łatwa.
Wszystko ma "dwie strony medalu"...
Pozdrawiam

Życie
Mama do końca myśli o dzieciach nawet gdy jej źle.
Wiersz, nie ma jednej odpowiedzi, jak najlepiej.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Jeśli dożyję stanu bezradności, kiedy nie będę już umiał sam zadbać o siebie - wolę trafić do domu opieki, niż stać się ciężarem dla bliskich.

Ten problem zatacza coraz szersze kręgi. Świat się niestety zmienił. Nie ma już dużych rodzin trzy pokoleniowych, trzymających się razem. Wymagania i potrzeby były kiedyś inne. Dużą rolę odgrywa usamodzielnienie się kobiet i ich praca zawodowa. Babcia z dziadkiem jak z nie są teraz tacy potrzebni , jak kiedyś. Pozdrawiam serdecznie

Aniu! Komplet gwiazd, za ten wiersz zostawiam dlatego, że jego treść jest mi bliska. Więc w komentarzu zostawiam żywe wspomnienia:
Sebek! Przyjedź do mamy (Moje przyrodnie rodzeństwo), bo my nie możemy.

Pozdrawiam cię serdecznie

kiedyś synek zapłacze ... bo matka teraz skrywa łzy ... ja mamę miałem do końca w domu ..a przecież ..tak chciała iść ... mama to cud nad cudy życie mi dała ... a jej córka mnie pokochała ... więc ją miłością karmiłem ... czasem do toalety na rękach nosiłem ... ale była z nami do końca i zawsze ma płomyk na grobie i kwiaty bo je kochała ... pozdrawiam serdecznie ...

I na końcu nokaut!
Pozdrawiam serdecznie, Aniu:))⭐

mocne przesłanie nikt nie myśli co będzie gdy na niego trafi ta kolej. Tak samo nie oszczędza się na emerytrę

Wymowne wersy, smutne, potrzebne i Ona jeszcze się martwi o syna w tej sytuacji, pozdrawiam ciepło Aniu.
6/5

ciekawy wiersz
ja poinformowałam dzieci
gdybym się rozchorowała mają
oddać mnie do domu opieki lub DPS
myślę że każdy z nas powinien poinformować
rodzinę jakiej opieki oczekuje na starość
Pozdrawiam serdecznie 🦋

Bezdzietne lub małodzietne pokolenia nie będą miały wyboru, o ile dożyją. Pomartwmy się trochę sobą. Bo na domy opieki, ach takie złe, też nas nie będzie stać.
Pozdrawiam, Aniu.

Niezwykle poruszający wiersz, Aniu.
Nikt z nas nie odejdzie z tego świata żywy.
Synowie i córki zapracowane i zapatrzone w codzienne życie swojego gniazdka nie mają już czasu dla własnych rodziców więc najlepiej pozbyć się problemu oddając ich do domu opieki.
Nie sądzę jednak, że nie należy tego praktykować gdyż każde przypadki są inne i taka domowa opieką może stać się już niewystarczająca a nawet zagrażającą życiu zarówno z jednej jak i drugiej strony.
Sam opiekuję się ojcem chorym na Alzheimera to wiem, jaką trzeba mieć cierpliwość, wyrozumiałość i silną psychikę. Z każdym dniem brakuje mi czasu na własne przyjemności a w szczególności na czytanie i pisanie wierszy dlatego ostatnio żadko tu zaglądam i komentuję. Dopóki wystarczy mi sił będę przy nim nawet i do końca...

Jeszcze raz napiszę, genialny wiersz!
5/6
Pozdrawiam serdecznie

nowa rodzinna tradycja- oddać rodziców do opieki.
Pozdrawiam.

oryginalna inspiracja - masz głowę do niezwykłych pomysłów... brawo Aniu
jestem pod wielkim wrażeniem

„Rozmowa” jest poruszającym i refleksyjnym utworem na temat relacji między dziećmi a ich starzejącymi się rodzicami.
Syn przychodzi pożegnać matkę, ale jego słowa są powierzchowne, pełne wymówek („praca i tede”), jakby relacja między nimi była już od dawna zerwana.
Matka nie oskarża, nie błaga o uwagę. Mówi o codziennych trudnościach, o upale, o zepsutym jedzeniu, ale pod tymi prostymi prośbami kryje się głębsza rzeczywistość – samotność i brak wsparcia ze strony syna.
Ostatnie słowa matki odwracają sytuację – mówi synowi, że on nie poradzi sobie w domu opieki, gdy jego własne dzieci postąpią wobec niego tak samo, jak on teraz wobec niej.
Tak oto wiersz podkreśla cykliczność ludzkich losów: jak traktujemy naszych rodziców, tak być może zostaniemy potraktowani w przyszłości.
6/5

Czytałem przed paroma chwilami ten tekst... dlatego trudno mi ocenić ten wiersz...