Prawdziwa poezja polega na prowadzeniu pięknego życia
Nie na słowach, które bledną z czasem
Nie na wersach, które unoszą się jak kurz
Lecz na chwilach, które trwają w sercu
Na oddechach, które pachną miłością i nadzieją

Życie poezją jest lepsze niż pisanie o niej
Bo czym są wiersze wobec wschodu słońca
Czym są rymy wobec ciepła dłoni
Czym są metafory wobec spojrzenia
Które mówi więcej niż tysiąc słów?

Prawdziwa poezja to śmiech w deszczu
To milczenie pełne znaczeń
To dni, które płyną jak rzeka
Niosąc nasze marzenia ku nieznanym brzegom

Możesz pisać o miłości
Ale czy potrafisz nią żyć?
Możesz tworzyć piękne wersy
Ale czy potrafisz znaleźć piękno w prostocie chwili?

Bo życie to nie strofy zapisane na papierze
To ulotność, która nie zna granic
To poezja, która dzieje się teraz
Kiedy patrzysz na świat oczami otwartymi na cud istnienia

Żyj poezją, nie tylko o niej pisz
Niech każdy twój krok będzie rytmem serca
A każde spojrzenie rymem z duszą