Starzy ludzie ogólnie nie mają zbyt łatwo, bo właśnie padają często ofiarami zbyt łatwych ocen. Niemniej warto jak z dziećmi - kierować się przede wszystkim wyrozumiałością. Wszak większość z nas doświadczy starości, i nie jesteśmy w stanie przewidzieć jak ona będzie u nas wyglądać. Dla takiego człowieka dobre słowo w chwili, gdy zrobił coś "nie tak", to jak podanie dłoni, żeby za nią pociągnąć i pomóc wrócić na dobrą drogę. Człowiek niezależnie od wieku potrafi zarzucać sobie błędy i je rozpamiętywać, zwłaszcza gdy mówimy o nie sprostaniu jakichś oczekiwań wśród najbliższych. Odnosisz się w swoim wierszu do takich właśnie ważnych sytuacji, i choć staruszek nie pamięta o niektórych z nich specjalnie, to jednak w ostatecznym rozrachunku o tych najważniejszych momentach pamięta, i to się liczy. Ciekawy temat, nietuzinkowy w gronie obecnych jesiennych wierszy. A może właśnie chciałeś odnieść się do tej "jesieni życia" - przemijania i tak dalej. Różnie można interpretować. Dobrego dnia!

Wymowna treść wiersza, starość niestety bywa przykra,
często też nierozumiana.
Pozdrawiam serdecznie.