Admirał stał pochylony się nad biurkiem w swojej kajucie. Na blacie leżały poukładane, metalowe elementy. Paul błyskawicznie łapał kolejne z nich i coś budował w dłoniach przy akompaniamencie metalicznych chrzęstów i trzasków. Gdy skończył wyprostował się i spojrzał na zegarek.

- Trzydzieści sekund. Mruknął do siebie z zadowoleniem. - Wciąż nie wyszedłem z wprawy.

Po czym schował złożony pistolet do szuflady.

- Serce… Rozległ się mięciutki głos tuż przy jego uchu.

W tym momencie Elizabeth położyła mu swoją głowę na ramieniu i od tyłu objęła go ramionami.

- Rozpakowałaś już się kochanie? Zapytał Paul.

- Tak, ale co nieco bym zmieniła w kajucie.

Mężczyzna roześmiał się szczerze.
Rozległ się dźwięk interkomu.

- Przepraszam cię kochanie. Powiedział po czym przyciskiem włączył komunikator.

- Admirale… Nadaje drużyna Asów. Poinformował głos.

- Przełączcie do mnie! Rozkazał dowódca.

Po chwili w kajucie rozległ się głos Steve'a zagłuszany hukiem z broni krótkiej i seriami z karabinków.

- Admirale! Melduję, że jesteśmy pod ostrzałem. Wywiad zawiódł! Planeta miała być czysta!

- Natychmiast przerwać misję!!! Krzyknął dowódca.

- Proszę o powtórzenie. Odezwał się Steve.

- Przerwać misję!!! Wycofajcie się do miejsca katastrofy. Stamtąd was podejmiemy! Bez odbioru!

Paul wyłączył interkom i poczuł wzrok Elizabeth na swoich plecach. Odwrócił się. Stała tam zalękniona. Chciał coś powiedzieć, otworzył usta, ale ona po prostu podeszła i przytuliła się do niego.

- Wszędzie tam gdzie ty. Powiedziała cicho.