Twoje Wiersze - Tryptyk: TRZY GŁOSY SŁOWA

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

15 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

januszek

dzień temu

też bbywa że nie mam komu mówić
- coś tu jest na rzeczy
hmmmm
znaczy się że jestem lirykiem
Aaaaa i w to mi graj

Pozdrawiam serdecznie

sturecki

dzień temu

DO CZYTELNIKA
No to gramy w duecie –
ja słowem, ty echem.
Pozdrawiam.

Jastrz

dzień temu

Po co piszemy? - myślę, że odpowiedzi jest tyle ilu piszących, a nawet więcej. Ja sam mógłbym dać kilka różnych. Myślę, że przede wszystkim po to by oczarować czytelników. Chęć podobania się przecież nie zawsze musi mieć podtekst seksualny.

sturecki

dzień temu

Ja piszę raczej po to, żeby coś z siebie wyrzucić – a jak się komu spodoba, to już bonus, nie cel.
Pozdrawiam.

Larisa

dzień temu

Między krytykiem a lirykiem... nie zawsze istnieje porozumienie.
Krytyk ocenia, a liryk pisze, co mu w duszy gra.
Czasami spotykają się na jednej płaszczyźnie, a innym razem są w oddaleniu.
Jedno jest wspólne; oboje szukają sensu...
Intrygujący wiersz!
Serdecznie pozdrawiam, Staszku.

sturecki

dzień temu

Dobrze, że choć sens nas i ich łączy – bo reszta i tak zawsze się rozchodzi po wersach.
Pozdrawiam.

Sabina

dzień temu

Temat moim zdaniem bardzo złożony a szufladkowanie odczuć związanych z pisaniem to też nie do końca dobra droga 🙂❤️

sturecki

dzień temu

Dokładnie ... emocji nie da się posegregować, bo wtedy przestają oddychać.
Pozdrawiam.

JaSnA7

dzień temu

Ciekawe podejście do liryka:)
Liryka bywa piękna.
Pozdrawiam Staszku:)⭐

sturecki

dzień temu

To prawda ... liryka potrafi jednym słowem zrobić więcej niż cały wykład.
Pozdrawiam.

Elżbieta

dzień temu

Pisanie wynika z wewnętrzej potrzeby, nie lubię wierszy pisanych na zamówienie ani też takich których celem jest zdobycie wielkiej rzeszy czytelników ( "pod publiczkę"). Decytując się na publikację, wyrażamy wolę podzielenia się swoimi uczuciami, myślamy, musimy zatem brać pod uwagę wrażliwość odbiorcy, w końcu to nasza decyzja czy piszemy do szuflady, czy też nie!
Pozdrawiam serdecznie, Staszku:)⭐

sturecki

dzień temu

Pięknie to ujęłaś ... bardzo dojrzale i z głębokim zrozumieniem sensu pisania.
Zgadzam się w pełni, że prawdziwe pisanie nie znosi tłumu ani braw. Wystarczy jeden czytelnik, który naprawdę poczuje.
Pozdrawiam.

klaks

dzień temu

Poezja to taka piękna kraina, w której autor nie musi wszystkiego wyjaśniać, dlatego jest tutaj wystarczająco powietrza dla niego samego i dla odbiorcy. Czy ja piszę bo nie mam z kim rozmawiać, czy chce się podzielić, jakie to ma znaczenie dla odbiorcy? Ważne że mi jako autorowi pisanie sprawia przyjemność, a odbiorca może znaleźć jakiś ważny przekaz informacji bądź emocji dla siebie. Tak naprawdę chyba to jest najważniejsze, reszta to plotkowanie między dewotami szukającymi prawdy typu, czy on naprawdę taki święty jak pisze?...
Bardzo podoba mi się filozoficzna puenta, za dużo naszych myśli odbija się w zwątpieniu :)
Pozdrawiam serdecznie 6/5

sturecki

dzień temu

Święte słowa ... poezja nie jest spowiedzią, tylko rozmową na własnych zasadach. Kto szuka plotki zamiast sensu, ten zawsze przeoczy ciszę między wersami.
A zwątpienie też bywa lustrem, tylko trzeba wiedzieć, z której strony w nie spojrzeć.
Pozdrawiam.

andrew

dwa dni temu

Pisanie w zderzeniu z rzeczywistością często rozlatuje się na tysiące kawałów. Trudno je ułożyć w realu.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

dwa dni temu

Bo rzeczywistość nie ma interpunkcji i trzeba ją samemu dopisać, żeby się nie rozsypała.
Pozdrawiam.

JoViSkA

dwa dni temu

Stan ducha płodzi słowa z nadzieją, że trafią do serc innych...niestety nie zawsze i nie do wszystkich...ale wystarczy jedna poruszona osoba, która z pełnym zrozumieniem przytuli oddając dobre słowo, które ma moc uzdrawiania duszy...:) Bardzo ciekawy, zatrzymujący i skłaniający do refleksji wiersz :)
Pozdrawiam serdecznie Stasiu i życzę miłego piątunia :)

sturecki

dzień temu

No tak, ale finezja, zwłaszcza w poezji i rysunku też jest niezbędna.

JoViSkA

dzień temu

Często się mówi, że piękno tkwi w prostocie i coś w tym jest :)

sturecki

dzień temu

I właśnie w tym tkwi niezwykłość, w zwyczajności, która naprawdę się wydarza.
To, że doświadczasz tego, co inni, nie umniejsza Twojej wyjątkowości, a raczej ją potwierdza, bo potrafisz to nazwać, zauważyć, wyrysować i nadać sens temu, co powszechne.

JoViSkA

dwa dni temu

Może dlatego, że jestem taka zwyczajna i doświadczam tego co wielu innych...:)

sturecki

dwa dni temu

To prawda ... niektórzy to poetki ... i nie każdy pisze wiersze, ale każdy coś czuje. Trzeba tylko trafić w ten czuły punkt.
Po komentarzach u Ciebie widać, że trafiasz celniej niż inni.

JoViSkA

dwa dni temu

Wiadomo, że chcielibyśmy dotrzeć do jak najszerszej grupy odbiorców, ale nie zawsze nasze słowa mają taką moc...nie wszyscy to poeci

sturecki

dwa dni temu

Dziękuję. Czy faktycznie o to chodzi w pisaniu: nie trafić do wszystkich, tylko do tego jednego, który naprawdę usłyszy. A co z tezą, że sztuka musi mieć odbiorcę. Czy jeden wystarczy?
Pozdrawiam Cię.

Marek Żak

dwa dni temu

Ja czytam: "on nie ma do kogo mówić" więc pisze. Co do krytyków, oni czytają słowa, ale nie wiedzą często skąd się biorą, a bywa, że piszący nie jest chętny tego ujawniać.
Pozdrawia

sturecki

dwa dni temu

Prawda. Nie wszystko, co napisane, chce być wytłumaczone. Czasem słowo samo broni swojego milczenia.
Pozdrawiam.

Krystek

dwa dni temu

Przekaz płynący z głębi serca
trafia do czytającego.
Serdecznie pozdrawiam, myśli
pozytywne zostawiam:)

sturecki

dwa dni temu

Dziękuję. Dobre myśli zawsze wracają, tylko inną drogą, bo serce ma lepszy zasięg niż jakiekolwiek słowa.
Pozdrawiam.

legenda

dwa dni temu

Tworzyć z serca to autentyczność wiersza , trafia do innych i jest to prawdziwe :)pozdrawiam 6/5:)

sturecki

dwa dni temu

Jest jak napisałaś ... sercem pisane nie potrzebuje korekty, samo się broni szczerością.
Pozdrawiam.

jolka

dwa dni temu

To tak jakby uczucia stały przed sądem i i tłumaczyły,dlaczego są,mówią właśnie takim językiem.Ludzie przepadają za wszelką rywalizacją,trzeba wybrać zwycięzcę a bez jury ani rusz.Kategoria piękna,odbieranego subiektywnie, jest w krytyce literackiej nie do uchwycenia.Ocena odbywa sie na linii poeta-czytelnik.

sturecki

dwa dni temu

Zgadza się ... w poezji nie ma werdyktu, tylko echo między dwoma sercami, z których jedno jest autora, a drugie czytelnika ... i nie zawsze bija w tym samym rytmie.
Pozdrawiam.

Odyseusz62

dwa dni temu

Na tym chyba polega obecność.
Pozdrawiam.

sturecki

dwa dni temu

Właśnie tak ... być naprawdę, nawet w ciszy, to więcej niż tylko istnieć obok.
Pozdrawiam.

Waldi1

dwa dni temu

mogą mówić co chcą … lecz ten co czyta ..wie czy te słowa są prawdą ...czy tylko fikcją … a jeśli nawet … to liczy się sens z którego można czerpać mądrość i zatrzymywać ja w sercu ...bo słowa potrafią pulsować ..działając na zmysły … a miłość ma pojęcie głębsze ... wtedy nie odjedzie pociągiem rozpusty … lecz zostanie na peronie … czekając na ukochaną osobę … nawet krytycy zmienią zdanie … gdy przeczytają ponownie i zachwycą się tym czego na pierwszy rzut oka nie zauważyli ...to nie sztuka rozkochać i porzucić ..bo to przeciwko temu się obróci … czasem kopia jest lepsza od oryginału ...nie jeden o tym się przekonał … gdy myśl poddana zostanie zwątpieniu to z miejsca można nie ruszyć a prawda jest tylko jedna z jednej jest awers i z drugiej rewers i tego się trzymajmybo to ma właściwy sens ...

sturecki

dwa dni temu

Pięknie powiedziane ... prawdziwe słowo nie potrzebuje reklamy, samo znajdzie drogę do serca.
Pozdrawiam.

Waldi1

dwa dni temu

Dobranoc ... dziś już wracam wyjadę około trzynastej ...