Zalogowałem się, chociaż już miałem nie. Nie wytrzymałem z powodu piękna :-) Trzecia część poetyckiej opowieści filozoficznej o wędrującym liście - Tajemnicy, jest obłędna jak wszystkie. Z każdej emanuje po stronie autorskiej głęboko świadomościowa wiedza niepowszechna. Tutaj skutkuje odwagą użycia takiego kalibru podmiotu lirycznego. Jezus jest pierwszym w cyklu z podmiotów lirycznych męskich - geniuszy, którzy zaświadczają o tym, że miłość stwórcza i sprawcza polega na absolutnej mocy, magnetyzmie i tajemnicy pierwiastka kobiecego. Świat liryczny jak każdy w tym cyklu jest oderwany od czasu - jakby taki wymiar w ogóle nie istniał. Dla czytelnika monolog Jezusa przedstawia jego możliwy sposób myślenia z perspektywy dzisiejszej, gdy traktowane poważnie, wręcz naukowo, a równocześnie mgliście znane powszechnie wierzącym - są koncepcje chrystologiczne. Albo wypowiada się z perspektywy ówczesnej, świadczącej o określonej kondycji psychicznej i używaniu kompetencji nadświadomościowych. A może z obu jednocześnie. Kapitalne nawiązanie do rzucania kamieniami przez tych, co bez winy we fragmencie:

"ten rzucony w ciebie - w ciebie
jest skałą z której powstanie Ziemia"

jest IMHO genialną "kosmogonią etyczną" w pigułce i wskazuje, że zło i dobro są kategoriami nierozerwalnymi, leżącymi u podstaw powstania naszej rzeczywistości, a zarazem... wymagającej i edukującej miłości. Mógłbym o każdym z tych wierszy napisać rozprawę, więc było tylko hasłowo i już zamilknę :-) Skala ocen za mała, ani treść ani warsztat nie powinny otrzymać gwiazdki mniej. W mojej prywatnej - zachwyt niewymierny :-) Pozdrawiam Cię jak zawsze bardzo gorąco, Wando :-)

Jak zwykle pięknie, mądrze, niezwykle, nietuzinkowo, z podobaniem, ślę serdeczności Wandziu,
6/5

Gdybym mógł to wybierałbym między 6/5 a 5/6.
Treść: – Głęboko refleksyjna i pełna symboliki. Łączy współczesne i biblijne odniesienia. Motyw gołębia jako posłańca buduje intymność, a fragmenty o przyszłości i niepewności śmierci są niezwykle poruszające.
Warsztat: – Imponuje mi zarówno językiem, jak i strukturą. Wolna forma idealnie podkreśla emocjonalny i filozoficzny charakter wiersza. Obrazy i płynność narracji tworzą hipnotyzujący przekaz, zakończony wyrazistą puentą.

Dla mnie w tym cyklu jesteś niedościgniona. Trzeci z peelem Jezusem, zwracającym się do Magdaleny jako kolejnego wielkiego symbolu kobiecości, z głębią myśli chrystologii ontologicznej - mistrzostwo.

Wando, napisałbym coś więcej na temat, jednak zostawię w poczet gołębi . Niech zdecyduje pustka obok źródła, aby doprowadziła wszystko do harmonii...
Całość BDB.
Pozdrawiam cię serdecznie!

Trzeci list.
Czytam odkąd się pojawił na portalu i powiem, że czekałam na ten list z utęsknieniem.
Ten list... mocno na mnie oddziałuje. Jest w moim umyśle i sercu trwale zapisany.
W puencie pojawia się Maria Magdalena, czyli Maria z Magdali (wioski leżącej nad jeziorem Genezaret).
Maria jest skałą, na której zbuduje się cud. W jej sercu miłość obrośnie w uwielbienie, które
stworzy Boga, zaświadczy o zmartwychwstaniu Jezusa. Jej Słowo przemówi...
Trzecia kobieta; mitologiczna Lilith, biblijna Ewa i wreszcie kobieta pochodząca z naszej planety, czyli Maria Magdalena.
Absolut - Stwórca wszechrzeczy posiada prawdę absolutną, zna przebieg wydarzeń na długo
przed poznaniem ich przez człowieka. Stworzył potęgę umysłu ludzkiego i teraz przygląda się
jak ten umysł funkcjonuje i do czego jest zdolny.
Maria z Magdali i jej serce wypełnią testament Stwórcy. Nie może On polegać tylko na umyśle ludzkim (w dopowiedzeniu - na umyśle 'męskim').
To Maria Magdalena otrzyma kolejny list (takie są moje przypuszczenia).
Ciekawy jest wątek mizoginii w wierszu. Ofiarami tej kulturowej postawy (istniejącej od starożytności, przejawiającej się w starożytnej mitologii i filozofii, a także w religiach; judaizm i islam) były kobiety z uwagi na swoją płeć.
W liście Stwórca ratuje kobietę (Lilith) przed mizoginią i jest to znaczący znak od Stwórcy.
Znakomity wiersz!
Mogłabym pisać i pisać... literatura piękna, która pochłania czytelnika bez reszty.
Skłania do samodzielnych przemyśleń, wolna od dogmatu religijnego, ukazująca prawdę o kobiecie
i jej roli w świecie wierzeń i głębiej...
Jestem pod ogromnym wrażeniem tego cyklu. Żałuję, że nie poznamy całego...
Zostawiam całe niebo gwiazd.
Najserdeczniej Cię pozdrawiam i dziękuję za doznania płynące z wiersza.

Mam wrażenie jakbym cofnęła się w czasie aż do początków.. Pięknie połączyłaś mitologię z religią, dodając jeszcze sferę emocjonalną. Dzięki temu wiersz ma wiele warstw. Ostatnie słowo skierowane do Magdaleny bardziej ukierunkowuje i wszystko staje się jaśniejsze. Piękna refleksja nad miłością, duchowością, ocenianiem.. Uczta duchowa :)

Niezwykły wiersz! można go czytać i czytać bez końca..serdecznosci ślę:):)

Wspaniała poezja, taką którą się czuje czytając.
Pozdrawiam z uznaniem.

Czytając Twój piękny wiersz odbieram wyjątkowe emocje związane z rozważaniem nad człowieczeństwem i boskością. Widzę Boga, który myśli i odczuwa jak człowiek i człowieka, który czuje się Bogiem, gdyż przepełnia go wyjątkowe uczucie.
Natura ludzka miesza się z czymś nadprzyrodzonym.
Powstaje pytanie co jest piękniejsze: być Bogiem z ludzkimi uczuciami, czy człowiekiem z nadprzyrodzonymi zdolnościami.
Taką myśl zarejestrowałam po przeczytaniu.
Pozdrawiam serdecznie :)

Piękny wiersz, refleksyjny, głęboki. Wspaniałe pisanie.
Pozdrawiam serdecznie :)

Wiersz zatrzymuje w głębokiej refleksji
i zadumie nad ty, co ważne w życiu.
Ślę moc czułych pozdrowień:)

Miałam już okazję czytać ten piękny wiersz z głęboką refleksją na temat miłości, straty oraz ludzkiej egzystencji. Połączenie osobistych doświadczeń z szerszymi tematami, sprawia, że wiersz jest zarówno intymny, jak i uniwersalny.
Pozdrawiam jak zawsze z wielkim uznaniem Wando :)

Czytałam wszystkie Twoje wiersze z tej serii (jeśli mogę je tak nazwać), czytałam w ciszy i spokoju. Tego wymagają - przeżycia. Ja je przeżywam. I dziękuję za to.

Nie każdemu było dane
spotkać swoją Magdalenę.
Pozdrawiam z*.

bardzo piękny wiersz ... Jezu ufam Tobie ... Ona zaufała mimo popełnionych błędów św Została ...to tak w wielki skrócie... pozdrwiam serdecznie ...