Twoje Wiersze - DO SKOŃCZONEJ ŁODYGI

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

14 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Gminny Poeta

pół godziny temu

Jak zwykle stosując przeróżne fastrygi
łączysz złote myśli do suchej łodygi
Moja dusza przez to strasznie ubolewa
że ją trzecią zwrotką jedynie podlewasz:)))))

JaSnA7

godzinę temu

Każda łodyga jest dobra Staszku:)
A nieskończność jest wcale rozległa:))
Od +do - nieskończoności.
Pozdrawiam:)⭐️

Sabina

cztery godziny temu

Nie zawsze dojrzałe znaczy dobre bo może być nośnikiem niezbyt trwałym i nic się na nim nie oprze 🙂❤️

sturecki

dwie godziny temu

Prawda, dojrzałe nie zawsze znaczy mocne.
Czasem to tylko ładna skórka na owocu, który już się sypie w środku.
Pozdrawiam.

Elżbieta

ponad pięć godzin temu

Choć moja łodyga niewysoka, nie przeszkadza mi, to we wzrastaniu, korona z liści, pnie się ku górze, przemierza zaświaty, czasem któryś liść z niej spadnie, ale wiem, że taka kolej rzeczy!
Pozdrawiam serdecznie, Staszku:))⭐

sturecki

dwie godziny temu

I bardzo dobrze ... nie trzeba być najwyższą łodygą, żeby widzieć dalej.
Liście spadają, korona rośnie, a sens i tak trzyma się w korzeniach.
Pozdrawiam.

LydiaDel

ponad pięć godzin temu

Filozoficznie. Coś w tym jest. Przekroczyłam Twoją wyobraźnię (ale tylko w tym tekście), bo wiersz zatrzymał mnie na dłużej. Refleksyjno-dyskusyjny. 6/5 Serdeczności

sturecki

dwie godziny temu

Dzięki – jeśli zatrzymał Cię dłużej, to znaczy, że łodyga dotknęła głowy, a nie tylko oczu. Ocenę przyjmuję z zadowoleniem, ale bez czerwonego długopisu.
Pozdrawiam.

Marek Żak

dziesięc godzin temu

Dobra obserwacja, a łodyga, jak wciąż rośnie, wyrasta ponad inne i zakłóca równowagę w przyrodzie, i zasłania słońce wszystkim innym, co może skutkować tym, ci inni będą chcieli ją doprowadzić do porządku i uśrednić. Sugestia o zatrzymaniu w odpowiednim momencie jest ze wszech miar słuszna.
Pozdrawiam Staszku z podobaniem dla wiersza.

Marek Żak

pięć minut temu

Dokładnie tak. Pozdrawiam

sturecki

dwie godziny temu

Dzięki za uważne czytanie. Masz rację, każda łodyga, która rośnie bez umiaru, prędzej czy później dostanie „sekator praw natury”.
Wysokość ma sens tylko wtedy, gdy nie robi cienia wszystkim dookoła.
Pozdrawiam.

Krystek

dziesięc godzin temu

W wierszu zatrzymują w refleksji
filozoficzne rozważania. Uważam,
że wyobraźnia ma nieograniczone
możliwości.
Ślę moc serdeczności z uśmiechem:)

sturecki

dwie godziny temu

Dziękuję.
Wyobraźnia nie zna sufitów, tylko my czasem stawiamy jej drabinkę, choć mogłaby lecieć bez niej.
Pozdrawiam.

Kornel Passer

dziesięc godzin temu

Noszę w sobie pewną zwrotkę z Williama Blake'a, którą już tu na portalu cytowałem. To chyba tłumaczenie Kubiaka.
"Zobaczyć świat w ziarenku piasku,
Niebiosa w jednym kwiecie z lasu.
W ściśniętej dłoni zamknąć bezmiar,
w godzinie, nieskończoność czasu".

Cytuję z pamięci, więc pewnie z błędami w interpunkcji i w zastosowaniu wielkich liter. Wiersz Blake'a i Twój pokazują, że za opisem prostych rzeczy, w tym roślin, jako składników Natury, kryją się głębokie przekazy, które twórcza Wyobraźnia potrafi uruchomić i ukazać czytelnikowi traktując Naturę jak przypowieść i drogę do poziomu meta. Pozdrawiam:)

sturecki

dwie godziny temu

Dzięki za ten Blake’owy cytat – trafia w sedno: wielkość lubi udawać drobiazg.
Liść, ziarnko piasku, jeden kwiat – a w środku cały kosmos, jeśli ktoś ma oko, żeby go zobaczyć.
Reszta to już tylko kwestia, czy patrzymy, czy tylko mijamy.
Pozdrawiam.

andrew

dziesięc godzin temu

Piękno nie tylko w obłokach, cel nie zawsze pnie się do góry, czasami spocznie na ławce spojrzy na motyle ,nie jest głodny zdobywania. Zwycięstwo ma w sobie.

Pozdrawiam serdecznie
Miłej soboty

sturecki

dwie godziny temu

Ładnie powiedziane ... czasem największe zwycięstwo to usiąść, nic nie gonić i jeszcze mieć siłę zachwycić się motylem zamiast podium.
Pozdrawiam.

klaks

dziesięc godzin temu

Piękny wiersz, z bogatą wyobraźnią poruszasz filofoficzne tematy. Po przeczytaniu wnioskuję, że skończoność wzrostu materii jest potrzebna aby zgłębić jej esencję, a tam być może jest dusza. Gdyby materia ciągle rosła, być może zlewałaby się w jedność, nie byłoby różnorodności istnień. Być może dlatego tylko Bóg (w Biblii) jest Wszystkim we wszystkim, bo tylko On może udźwignąć ciężar całej materii wszechświata. Jak widzisz, Twoje łodyga wyobraźni, mocno się u mnie przedłużyła :)
Pozdrawiam serdecznie 6/5

klaks

godzinę temu

Twoje wiersze są dalekie od próżni :)

sturecki

dwie godziny temu

Dziękuję za tak rozbudowaną myśl ... łodyga chyba naprawdę zrobiła, co do niej należało, skoro puściła korzeń aż w metafizykę. I dobrze, bo po to są wiersze: nie żeby udawać prawdę, tylko żeby podsunąć pytanie, którego wcześniej nie było.
Jeśli coś w nich rośnie dalej to znaczy, że nie napisałem na próżno.
Pozdrawiam.

Odyseusz62

dwanaście godzin temu

A gdyby tak o cudzie łodydze tak długiej
napisać wierszydło... to pewnie by zbrzydło.
Gratuluję oryginalnego tematu.

Odyseusz62

dwanaście godzin temu

I niech tak zostanie, że natura ma ostatnie zdanie.

sturecki

dwanaście godzin temu

Ładna dedykacja, ale łodyga i tak zrobi swoje ... będzie stać, póki ma sok w żyłach, a potem bez gadania przejdzie w kompost.
Poeci mogą tylko notować, resztę załatwia natura.
Pozdrawiam.

Odyseusz62

dwanaście godzin temu

ta łodyga drga na wietrze czy poeta wie jak długo jeszcze
ile siły w niej zostało by naprężać się tak śmiało
by w tym wierszu godnie stać, wiesz to ty być może ja
więc po co nam kwiaty i chwasty wiem to ja być może ty
z dedykacją dla łodygi.

sturecki

dwanaście godzin temu

Dzięki! Czasem nawet najdłuższa łodyga zasługuje na swoje kilka wersów, zanim zwiędnie.
Ty pewnie wolisz wiersz o kwiatach, czy o chwastach, które też się uparcie trzymają życia?

jolka

ponad dwanaście godzin temu

Świetny wiersz,rozkwit ograniczony rekompensuje rola podpory.Bolesna jest świadomość tymczasowości ,którą natura zaprogramowała w określonej formie.

sturecki

ponad dwanaście godzin temu

Dziękuję. Natura daje nam chwilę, ale każe pamiętać, że to tylko „chwila w użyciu”.
A Ty? Wolisz cieszyć się tymczasowością, czy wkurza Cię, że nic nie trwa na stałe?

Waldi1

ponad dwanaście godzin temu

to prawda wzrost ..to nie tylko wysokość … ale ona jest czasem potrzebna ..a czasem ...przeszkodą w życiu … liść może opadać i znajdzie sobie stosowne miejsce … a takie trwanie w miejscu … szkodzi zdrowiu … dobrze mieć cel wyznaczony w życiu i pewne granice przekraczać … ale z rozsądkiem …
by nie przynosiło to szkody nikomu filozofia w pewnym stopniu też jest darem jeśli ktoś umiejętnie nią się kieruje … dobranoc i pozdrawiam serdecznie ..

sturecki

ponad dwanaście godzin temu

Masz rację, wzrost bez ruchu to tylko wyższy przystanek w bezczynności.
Liść spada, bo wie, że ziemia też jest celem.
Człowiek kombinuje, aż zapomina, że czasem wystarczy po prostu ruszyć się z gałęzi.
Pozdrawiam.

Larisa

ponad dwanaście godzin temu

Czytam o wiele dalej... i płynę jak liść w powietrzu, łodyga wciąż rośnie, bo natura tak jej każe, jest przywiązana do gałęzi, a ja unoszę się na wietrze, by zobaczyć, co jest dalej...
Intrygujący wiersz pisany z dużą wyobraźnią!
Serdecznie pozdrawiam:)

sturecki

ponad dwanaście godzin temu

Dziękuję. Jeśli wiersz uniósł Cię choć na chwilę nad gałęzią, to znaczy, że dobrze wykonał swoją robotę.
Resztę dopowie wiatr ... on zawsze zna dalszy ciąg.
Pozdrawiam.