Pomimo naszych starań nie wszystko się udaje. Pozdrawiam.

Swietny wiersz narracyjny. Bogactwo słów jak zamożność serca.

Ogień tak jak relacje wymaga ciągłej uwagi. Po przerwie oczekuje...
Pozdrawiam,
Miłego dnia

skłaniam się do pitu pitu....

ogień jest jak życie, jak nadzieja, miłość.... jeśli nie będziemy "dokarmiali" życia uczuciami, to wypali się jak nafta w lampce... i zgaśnie.... pozdrawiam cieplutko...

Może płomień dawał Ci jakieś tajemne znaki? 😊Nawet dbając o coś często to tracimy! Widać nie ten czas, ale nadzieję trzeba zawsze mieć...Sorry za ten dziwny komentarz, ale tak mnie myśli poprowadziły! 😊 Piękny wiersz i subtelna muzyka...Dobrej nocy Elu życzę i pozdrawiam serdecznie 😊⭐🍀🤗🌼

Ostatnia strofa - cud, majstersztyk.

Miłego dnia i słońca zamiast promyka.

Czasem trzeba ją rozpalić coś nas ciągnie do przeszłości. Zbierają się w nas pokłady oliwy wspomnień i raz na jakiś czas wypalamy je na nowo, a potem odchodzą jak ten dymek po zaśnięciu

Tak!
O miłość trzeba dbać- tak jak o palącą się iskierkę.
Podoba mi się.

Jak rozumiem, to owa lampka jest pamiątką po dawno odeszłym kochanku... Pozdrawiam Elu.

Mawiają że stara miłość nie rdzewieje, jednak przemija. Mimo ze przemija to jednak pozostawia w nas ślad. Czasem nie wystarczy dobrze dbać o lampkę. Czasem trzeba coś więcej.

Pozdrawiam :)

Sugerując się symboliką dzisiejszego święta miłości dopatruję się w tym wierszu takiej właśnie tematyki. Raczej nie powinienem, ale popełnię ten powszechny grzech i pozwolę sobie w kojej interpretacji utożsamić podmiot liryczny i autorkę. W tym kontekście Elu, a także znając Twoją wczesniejsza twórczość, z której można wnioskować w wrażliwości, jaką posiadasz, sądzę, że ten wiersz tutaj jest bardzo pięknym, subtelnym autoportretem wymalowanym słowami na tle tematyki miłości. Ten symbol lampy. Mało tego – zawieruszonej, zakurzonej, zapomnianej poniekąd lampy. Symbol ognia, płomienia, a także ten gaśnicy knot oraz szara smużka. To wszystko wprowadza cudowny klimat zadumy. Lampy, świeczki, płomyki, to są rzeczy, które w odpowiednich warunkach uspokajają człowieka. Stąd te konotacje także w komentarzach o nadziei. Bardzo słuszne zresztą są te komentarze. Natomiast w kontekście bardzo osobistym dotyczącym autorki, to widzę tu głęboką myśl o sobie samej i własnym życiu. Dużo tu tęsknoty, ale również szczypta rezygnacji. Pojawia się nadzieja I miłość, ale brak jej stabilności. To trochę w kontekście moich słów o Tobie z niedawnego komentarza u mnie pod wierszem: ten kurz i ta oliwa, której braknie, to po prostu doświadczenie bólu i cierpienia w życiu. To sa pęknięcia na sercu które pomimo tego, że się zagoją, to nie da się o nich zapomnieć. Wczuwam się się te Twoje wersy, drogą Elu, i bardzo wyraźnie tan widzę całą Ciebie. Nigdy nie mówisz o sobie wprost. Boisz sie dać siebie całą, bo znasz już ból niezrozumienia. Natomiast odkrywasz siebie po małym kawałeczku i robisz to w bardzo wykwintny sposób. Bardzo wysublimowany. Bardzo taktowny. Bardzo kulturalny. Szanujesz siebie samą i czytelnika. To jest w ogóle znak rozpoznawczy Twojej twórczości.
Na koniec o tym znikającym płomieniu. To jest świetna metafora życia w ogóle. Nie tylko miłości. W internetach znaleźć można wiele filmików, na których mali naukowcy robią taki eksperyment, że zdmuchują płomień na świeczce, a gdy unosi się właśnie taką szaro-czarna smużką, to szybciutko przykładają do niej inny płomień. Ta smużka zapala się i spływa z powrotem do knota, na nowo rozpalając świeczkę. Cudne zjawisko. Tak sobie pomyślałem właśnie, że dokład ie tak dzieje się z życiem człowieka, który ufność swoją, wiarę i miłość ulokował w Panu. Gdy taki człowiek gaśnie, bardzo często niespodziewanie, jak ten płomień na świecy, to Pan Bóg po drugiej stronie śmierci jako Światło Życia rozpala tą marną smużkę niedoskonałości i zaczyna ona świecić już w nowej postaci na wieczność. 😊 A to jest takie piękne!
Tak mnie poniósł Twój wiersz Elu. Dziekuje. Pozdrawiam Cię serdecznie! Hej ho! 😊🙋‍♂️

I o życie dbamy, i ono - mimo to - jak obłoczek popielatością ulatuje...
Nieważne, jak długo, ważne, że płonęło!

Piękna metafora!
Pozdrawiam, z podziwem.

klimatycznie..pozdrawiam***.

Niektóre przedmioty mają ukrytą wartość. Lampka gaśnie, nadzieja pozostaje. Coś płonęło, potem tylko tli i nagle ginie. Lata pozostawiają swój ślad, ale lampkę można naprawić i ożyje jak wspomnienia.
Ładnie napisane z główna metaforą w postaci lampki oliwnej.
Serdecznie pozdrawiam!

Witaj Elu , piękny opis starej oliwnej lampki , związany jest pewnie z e wspomnieniami . Pozdrawiam serdecznie i pozostawiam gwiazdki Irena

Czasem światełko gaśnie nagle, tak jak nadzieja. Czasem staramy się, dbamy a i tak wychodzi słabo...
Pozdrawiam serdecznie.

Dbamy i dbamy Elu o różne wartości a i tak coś potrafi się nagle stać nie tak. Nie na wszystko mamy wpływ niestety. Miło się czyta Twój wiersz.
Pozdrawiam.

Piękny wiersz, nasączony metaforą jak tym olejkiem, o którym piszesz. Bywa, że dbamy o coś lub kogoś w najdrobniejszych szczegółach, z ogromną dbałością, a i tak to coś lub ten ktoś pójdzie swoją drogą. Nawet jeśli płomyk odszedł, to przed odejściem dostał coś, o co wielu walczy: czas drugiej osoby.

Nadzieja zasypia ostatnia
ale gdy jest ubrana w szaty
wiersza takiego jak Twój
wciąż żyje wystarczy nowy knot
trochę oliwy i iskra wyobraźni

Życzę miłego dnia. Pozdrawiam serdecznie 😊🌷