Twoje Wiersze - * (20 wieczór...)

* (20 wieczór...)

wolny

2021-04-30 20:45

20 wieczór, przydałby się zawał
wejdę do łóżka i się uduszę
kołdrą
sufitem
snem
albo bezsnem

w telewizorze mruga czerwona lampka
mrugają też inne
ale
ta czerwona mruga do mnie
gdy wszystkie zgasną, czerwona
zostanie
wredna czerwona lampka
będzie tak gapić się

na mnie
wskazywać
celować

muszę stąd wyjść
ominąć jedzenie, pochowane po szafkach
w kuchni
nienawidzących mnie recydywistów
morderców, oszustów
ludożerców
oskarżonych, zaaresztowanych, zamkniętych
w lodówce

muszę się położyć
szybko wyminąć lustra
ostre narzędzia
w głowie
noże wiszące na ścianach
kręgosłup rżnący moje ciało
jak siekiera

muszę wypłynąć w morze
czarne
okrutne
zatapiające wszystkie jutra

zamykam oczy
powieki – srebrne pinezki
odbijające kość
księżyca
wkłuwają się w gałki

wypłynęłam

autor

Marta Surowiecka

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Kornel Passer

2021-04-30

Przedmioty tworzą nam lokalny nieboskłon i nie ma od nich ucieczki. Ich mowa jest różna w zależności od tego, w jakim są nastroju, a raczej w jakim my jesteśmy nastroju. Szczelnie wypełniony przedmiotami jest każdy pokój, tylko w niektórych pokojach przedmioty milczą albo gadają w powietrze i nikt ich nie słucha. Czasem to najlepsza na nie metoda. Jak zobaczę , że ich słuchasz, już po tobie, bo one maja przewagę . Ich przewaga wynika z ich stabilności i pewności siebie , której my nie mamy. Trzeba mieć na nie swoją metodę. Swoją własną....

Kornel Passer

2021-04-30

Jak chcesz zobacz moją "Elegię nocną", jest tutaj, chyba podobne obszary....

maciejka

2021-04-30

Przejmujący obraz osoby, która boi się? nie jest sobą? jest chora? nie godzi się na rzeczywistość? ... Niezależnie od tego, kim jest podmiot liryczny, doskonale oddałaś ego stan - niepokój, który rośnie... Jak balon emocji?
Nie chciałabym być w skórze podmiotu lirycznego, a przecież mogę kiedyś być... Mam wrażenie, że każdy człowiek może znaleźć się w tym miejscu.

Anielska Łza

2021-04-30

Jakoś zimno mi się zrobiło po przeczytaniu tego wiersza. Wystarczy wyjąć wtyczkę z kontaktu, by zgasła czerwona lampka... Gorzej z tą, która czasem zapala się z tyłu głowy i z tym wszystkim, co czyha ukryte w ciemności... Pozdrawiam Marto cieplutko :)