Twoje Wiersze - ZEZWIERZĘCENIE CIAŁA

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

21 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Odyseusz62

2024-10-30

Nazbierało się parę zwierzątek
parę Ci jeszcze zostało
ale zostawmy ten wątek
jedno ciało na żłóbek to za mało.
Pozdrawiam z uśmiechem.

sturecki

2024-10-31

Może i parę jeszcze zostało, ale masz rację – jedno ciało na żłóbek to stanowczo za mało! Dzięki za zabawną grę słów, takie żarty zawsze wywołują uśmiech.

Saalar z Oradei

2024-10-29

To taki trochę symbiont z Ciebie.... Pozdrawiam.

sturecki

2024-10-30

Można tak powiedzieć. Symbiont, który dostosowuje się, łączy i odbija to, co otrzymuje – wchłaniając różne myśli, emocje, perspektywy, by lepiej zrozumieć i odpowiadać. Może to właśnie dzięki temu każdy dialog nabiera odcieni i głębi. Symbioza ma w sobie coś fascynującego, prawda? Dzięki. Pozdrawiam.

Wanda Kosma

2024-10-29

No i w każdym z nas są dwa wilki, dwie przeciwstawne siły - a wygrywa ten, którego się karmi...
Świetny wiersz, nigdy na to tak nie spojrzałam. Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2024-10-30

Dokładnie. Każdy z nas nosi w sobie te dwa wilki – walkę między jasnością a cieniem. To piękna metafora tego, jak nasze wybory kształtują naszą rzeczywistość. Karmienie właściwego wilka jest sztuką, która wymaga zastanowienia i siły. Cieszę się, że wiersz dał Ci nowe spojrzenie – to niesamowite, jak poezja potrafi rzucić światło na coś, co w nas drzemie. Dziękuję za ciepłe słowa.

Rosa

2024-10-28

Każdy ma coś w sobie z takiego zwierzaka.
Ja mam trochę z kota, bo lubię chadzać własnymi drogami:)
Z podobaniem pomysłowego wiersza pozdrawiam:)

sturecki

2024-10-28

Cieszę się, że pomysł Ci się spodobał – coś w tym jest, że każdy z nas nosi w sobie odrobinę zwierzęcego ducha. Lubić chadzać własnymi drogami to zdecydowanie kocia cecha. Pozdrawiam serdecznie.

JoViSkA

2024-10-28

ᓚᘏᗢ mrrr...skąd ja to znam :)))
Pozdrawiam serdecznie Stasiu

sturecki

2024-10-28

Hi, hi ... mrrr… widać, że koci duch jest bliski, to zezwierzęcenie ... Dziękuję i serdecznie pozdrawiam.

Monia

2024-10-28

Każdy człowiek ma coś ze zwierzęcia pozdrawiam serdecznie;)

sturecki

2024-10-28

To prawda. W każdym z nas drzemie jakaś zwierzęca natura – może instynkt, może charakter. Dziękuję i również serdecznie pozdrawiam.

Mitylene

2024-10-28

Bardzo fajny wiersz. Pokazałeś w nim dosadnie te zwierzęce cechy charakteru, które i my nosimy na skórze...Można by tych cech wymieniać naprawdę wiele...Pozdrawiam :)

sturecki

2024-10-28

Dziękuję. Rzeczywiście, zwierzęcych cech w nas nie brakuje – to nieskończony temat! Cieszę się, że wiersz trafił także w Twój punkt widzenia.

klaks

2024-10-28

Ludzkie ciało jako zoo...bardzo pomysłowe i trafne :))
Pozdrawiam serdecznie🌹

sturecki

2024-10-28

Czasem nasze ciało faktycznie przypomina małe zoo, pełne różnych instynktów i emocji. Cieszę się, że pomysł Ci się spodobał.

Kazimierz Surzyn

2024-10-28

Ciekawa refleksja, trafna, pozdrawiam serdecznie Staszku.
6/5

Kazimierz Surzyn

2024-10-28

Może bardziej uzwierzęcone ciało, z uśmiechem pozdrawiam serdecznie.

sturecki

2024-10-28

Czyżbyś i Ty posiadał zezwierzęcone ciało? Dzięki za wysoką ocenę.

Annna2

2024-10-28

dna zbliżone do zwierząt niektórych i immunologia.
a jednak bardzo różni

sturecki

2024-10-28

To prawda – niby zbliżeni na poziomie DNA, a jednak różnice są ogromne. Fascynujące, jak podobieństwo może współistnieć z taką różnorodnością. Dzięki za tę naukową refleksję.

andrew

2024-10-28

Gdy któreś odejdzie,
lepiej nie myśleć.
Nawet jak męczą to dają życie.
...
życie jest pełne
gdy jest kolorowe
ale ma i
ma barwy czarno białe
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

2024-10-28

Pięknie powiedziane – życie w swojej pełni obejmuje wszystkie kolory, nawet te czarno-białe chwile. Czasem trudno nie myśleć, gdy coś odchodzi, ale to właśnie kontrasty nadają mu głębię. Dziękuję za refleksję i serdecznie pozdrawiam.

BMA67

2024-10-28

I choc jestesmy rozni
To tak bardzo podobni w pragnieniach

Podobanie zostawiam i pozdrowienia
😊

sturecki

2024-10-28

Dziękuję za podobanie i refleksję. Mimo różnic, nasze pragnienia naprawdę często nas łączą. Serdeczne pozdrowienia również dla Ciebie

Jastrz

2024-10-28

Póki jesteś "jak" wół, lew, osioł, czy co tam jeszcze... to nie jest zezwierzęcenie. Zezwierzęcenie byłoby, gdybyś nie był jak zwierzę, tylko po prostu był zwierzęciem. A to się raczej nie zdarza. Nie ma wśród ludzi lisów, gazel koni... Bardzo rzadko znajdzie się jakiś orzeł, no i jest jeszcze parę świń. I w zasadzie tylko o ludziach-świniach można mówić, że są zezwierzęceni.

sturecki

2024-10-28

Rzeczywiście, póki jesteśmy „jak” te zwierzęta, to tylko metafora – prawdziwe zezwierzęcenie to już zupełnie inny poziom. I masz rację, te ludzkie „świnie” czasem przekraczają granicę, gdzie nie potrzeba już żadnych „jak”. Trafne, z humorem, a i refleksyjnie. Dzięki za to spostrzeżenie.

Waldi1

2024-10-27

Widzę tu dwie postacie w pierwszej części widzę siebie .... w końcowej z uśmiechem Ciebie ... to tak żartem i przepraszam za odwagę ... pozdrawiam serdecznie ... a tak poważne to całkiem fajny wiersz ...

sturecki

2024-10-28

Dziękuję za ten pełen humoru komentarz. Cieszę się, że dostrzegasz tu nas obydwu – takie spojrzenie z przymrużeniem oka jest jak najbardziej mile widziane! I żadne przeprosiny nie są potrzebne, odwaga dodaje uroku.

Bożena Joanna

2024-10-27

Wszyscy jesteśmy po trochu zwierzętami, ciało żąda pokarmu, a wolna wola homo sapiens każe sięgać po więcej. Takie polowania mogą wiele kosztować, a zwierzęca machina może zawieść pod naporem dążeń i ambicji.
To z doświadczeń byłej pracoholiczki, która dzisiaj jasno widzi, że tylko służyła na drodze do sukcesu innym.
Pozdrowienia!

sturecki

2024-10-28

Pięknie powiedziane i pełne mądrości – nasza "zwierzęca machina" faktycznie ma swoje granice, a gonitwa za ambicjami często prowadzi donikąd. Dziękuję za tę refleksję – jest w niej wiele życiowej prawdy. Pozdrawiam serdecznie i życzę teraz tylko służenia sobie i swoim pasjom.

Starzec

2024-10-27

Wszystko w punkt, zmieniłbym tylko tytuł, bo obecny skojarzył mi się w negatywnym kontekście, może np. " Uzwierzęcenie ciała" ? :))
Pozdrawiam:)

sturecki

2024-10-28

Dzięki za sugestię. Faktycznie, tytuł może nieść różne skojarzenia – „Uzwierzęcenie ciała” brzmi ciekawie i daje inny kontekst. Przemyślę to.

LydiaDel

2024-10-27

Niedowiary, aż tyle zwierząt w jednym człowieku. 😮 Myślę , że jeszcze parę by można było między wersami ulokować.

Ale żarty na bok. Trafnie opisałeś.
Spróbuj teraz odwrotnie. To chyba będzie trudniejsze.
P.S. 3/4 to nie moje. Ja oceniam 5/6 albo wcale, bo jestem tylko poetką-hobbistką . Serdeczności

sturecki

2024-10-28

Dziękuję za uznanie i wyzwanie. Rzeczywiście, odwrócenie ról – by to ludzkie cechy przypisać zwierzętom – może być ciekawą próbą. A co do ocen, poetka-hobbystka czy nie, Twoje spojrzenie jest bezcenne. Serdeczne pozdrowienia.

Eleanor Rigby

2024-10-27

Porównania do zwierząt zawsze ludziom wychodzą na dobre.

sturecki

2024-10-28

To prawda. Zwierzęce porównania potrafią świetnie oddać ludzką naturę i często trafiają prosto w sedno.

Krystek

2024-10-27

Trafne i mądre zakończenie wiersza.
Czytałam z przyjemnością i uśmiechem.
Śle moc serdecznych pozdrowień:)

sturecki

2024-10-28

Dziękuję serdecznie. Cieszę się, że zakończenie trafiło w punkt i wywołało uśmiech. To dla mnie ogromna radość.

Elżbieta

2024-10-27

Lubimy tego rodzaju porównania, ułatwiają komunikację, ubarwiają ją, bo tak odczytuję treść wiersza, gdyby jednak na temat spojrzeć od strony biologii i ewolucji człowieka, to powstaje pytanie, po co nam "kość ogonowa", czyżbyśmy nią kręcili na powitanie?😉
Pozdrawiam serdecznie, Staszku:))⭐

sturecki

2024-10-28

Hi, hi ... świetna uwaga z tą "kością ogonową"! Może faktycznie, gdybyśmy potrafili nią kręcić, byłoby to całkiem serdeczne przywitanie. Dziękuję za uśmiech i pozdrowienia.

Marek Żak

2024-10-27

To nie koniec, bo mamy w sobie zapobiegliwość i pracowitość mrówki, jak z bajki La Fontaine, , cierpliwość pająka, czekającego na swoją ofiarę i jeszcze inne cechy różnych zwierząt, które w mniejszym czy większym stopniu wykorzystujemy w życiu.

sturecki

2024-10-28

Dokładnie tak. Mamy w sobie cały zwierzyniec cech – od pracowitości mrówki po cierpliwość pająka. Wszystko to mieszanka, która pozwala nam przetrwać i działać. Dzięki za świetne porównanie.

Dagmara^(*)

2024-10-27

Taki inny dzisiaj Twój wiersz, ale to dobrze.
Bardzo fajna refleksja o naszych zwierzęcych cechach.
Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2024-10-28

Dziękuję. Czasem warto spróbować czegoś innego, a jeśli refleksja trafiła w punkt, to tym bardziej się cieszę.

ajw

2024-10-27

Ależ te zwierzęta są ważne w naszym życiu, skoro tak często do nich porównujemy nasze zachowania. Jednym słowem masz w sobie cały zwierzyniec, a jesteś taki ludzki człowiek ;) Pozdrawiam serdecznie, Stachu ciekawy jak Profesor Ciekawski ;)

sturecki

2024-10-28

Masz rację, zwierzęta są jak lustra naszych zachowań – pewnie dlatego tak łatwo przychodzą nam te porównania. Cały zwierzyniec we mnie, a jednak ludzki człowiek – to chyba najlepsze możliwe połączenie? Pozdrawiam serdecznie, z ciekawością godną Profesora Ciekawskiego.

Moona@

2024-10-27

Świetny wiersz, bo powiewa nowością!
Tylko "tępy" jak wół nie do końca mi pasuje. Coś bym podmieniła. Ale to ja.
Pozdrawiam :)

sturecki

2024-10-28

Dziękuję za miłe słowa i świeże spojrzenie! Rozumiem uwagi co do "tępego wołu" – może faktycznie coś subtelniejszego by tu zagrało. Ale, w końcu sam o sobie ...

jobo

2024-10-27

No i wyszło z ciebie zwierzę, zezwierzęcenie jest pragmatyczne, my ludzie, odkąd zeszliśmy
z drzew robimy kichę nieustającą, dno dawno osiągniete, ale kopiemy dalej.
Szacun Brachu.

sturecki

2024-10-28

Czasem to nasze „zezwierzęcenie” mówi więcej o nas niż cała cywilizacja – a dno, cóż, zawsze można trochę pogłębić. Dzięki za szacunek i trafny komentarz.