Twoje Wiersze - A jeśli istnieje niebo...

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

11 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

JoViSkA

2024-10-18

Nie wiem czy szatan by posłuchał i zawrócił...jak już sobie upatrzy ofiarę, to nie odpuści tak łatwo...intrygujący wiersz...Pozdrawiam serdecznie :)

Monika Larn

2024-10-21

To zdanie wypowiedział szatan, i nie odpuścił :) Pozdrawiam.

Maciek.J^(*)

2024-10-14

Zaciekawił mnie twój wiersz

Monika Larn

2024-10-15

To dobrze. Miło mi :)

Izka1^(*)

2024-10-11

Spotkaniem z czymś niewytłumaczalnym, z czymś, co budzi lęk i niepokój. Dowolność interpretacji. Pozdrawiam serdecznie

Monika Larn

2024-10-11

Owszem, nikt nie wie, jak to jest, gdy przychodzi ta chwila i kto w niej do nas przychodzi. Pozdrawiam.

januszek

2024-10-10

zatrzymał , aczkolwiek zgadzam się z przedmówcą

Monika Larn

2024-10-11

A co przyszło Ci na myśl w takim razie? Tak z ciekawości pytam.

Kornel Passer

2024-10-10

Bardzo mi się wiersz spodobał, chociaż jego wieloznaczność jest na tyle duża, że bez Twojego odautorskiego wyjaśnienia poniżej miałbym kłopot. To nagle pojawienie się wizji Szatana na tle wcześniej stopniowo narastającej grozy sytuacji robi piorunujące wrażenie. Nie bez znaczenia jest też sam rytm wiersza. Pozdrawiam:)

Monika Larn

2024-10-11

Tak, za wcześnie i niepotrzebnie wyskoczyłam z wyjaśnieniem. Każdy ma prawo rozumieć i czuć wiersz jak chce. Ale czasem coś padnie tak daleko od nurtu, że może warto naprowadzić :) Co psuje zabawę innym :) Pozdrawiam.

Motylek78

2024-10-10

a jeśli tu na ziemi
mamy swoje niebo lub piekło
mroczny i skłaniający do refleksji wiersz
Pozdrawiam serdecznie 🦋

Monika Larn

2024-10-11

Piekło i niebo jako stara metafora walki dobra ze złem w nas samych. Pozdrawiam.

klaks

2024-10-10

Podoba mi się klimat wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)

Monika Larn

2024-10-11

Bardzo się cieszę, bo widzisz, ja przywiązuję dużą wagę do klimatu... :) Pozdrawiam

Mitylene

2024-10-10

Umieramy zawsze samotnie...chociażby dookoła nas stało wielu ludzi...Nikt za nas nie przekroczy tego progu...musimy sami...Melancholijne wersy. Pozdrawiam serdecznie.

Monika Larn

2024-10-11

Owszem, ale ostatecznie każdemu się udaje. Nie może więc być to takie trudne :) Pozdrawiam.

Grzegorz67^(*)

2024-10-10

Spojrzyj Moniko w górę... co widzisz?
Niebo... obraz religijnej perfidii!

Pozdrawiam, a ono samo w sobie... takie piękne.

Monika Larn

2024-10-11

Ależ nie ma czego wybaczać. Ja tylko mówię o czym ja myślałam pisząc wiersz, a z komentarza wynikało, że sądzisz, że nie rozróżniam nieboskłonu od nieba :) stąd moje sprostowanie :) Pozdrawiam.

Grzegorz67^(*)

2024-10-10

Moniko wybacz że wyszedłem poza ramy wiersza, ale takie miałem własne skojarzenia,

Miłego wieczoru.

Monika Larn

2024-10-10

Grzegorzu, dzięki za komentarz. To jest nieegzaltowany wiersz o śmierci i jej aspekcie psychologicznym, a nie o religii, niebieskim niebie i diabłach, wbrew pozorom. I również nie o mnie. Pozdrawiam. :)

samisen

2024-10-10

Niezwykle mroczny i tajemniczy klimat przedostaje się z wiersza na światło dzienne. Ponury obraz nie rozprasza mroku, pozostaje w ciemnościach umysłu na dłużej i taką poezję kupuję w ciemno 😀

Pozdrawiam serdecznie

Monika Larn

2024-10-10

Nie ma żadnego światła w tunelu :) Pozdrawiam.

sturecki

2024-10-10

Wiersz przedstawia moment, w którym nagle świat zatrzymuje się w chaosie, a tylko ty dostrzegasz coś, czego inni nie widzą. Smutna postać w rogu, ciężki oddech i przerażająca świadomość, że nie możesz zostać – wszystko to prowadzi do nieuchronnego spotkania z czymś, co trudno pojąć. Cisza po tym, jak szatan zawraca, jest bardziej przerażająca niż burza, jakby pozostawiła niepokojącą zagadkę, która pozostaje bez odpowiedzi. Może to przypomnienie, że nawet w najgorszych chwilach, gdzieś poza wzrokiem reszty, toczy się nasza wewnętrzna walka.