Miłość się mnoży, gdy się ją dzieli.
A tu jej zabrakło, nie było wcale.
piękny i smutny. Na pomyślenie.

Dziękuję za piękne wpisy.
Za język który pielęgnujesz. Cenię to bardzo.
Kaszubski jest piękny

Ciekawy, porusza serce do cna, pozdrawiam ciepło.

Ciekawie napisane. Czuję się przekonany choć nie koniecznie uśmiechnięty. Pozdrawiam gminnie

Uwielbiam słowa. Wystarczy ich kilka, by wyrazić tak wiele.
Dziękuję Ci za to, że mogę czytać ten poruszający wiersz.

Bardzo ❤️
Udawana prze sobą i przed światem - nie przyniesie owocu pełni szczęści - tylko drobne skarlałe namiastki... Pozdrawiam 🌸

Twój kuferek ze " starociami " , kryje wiele skarbów :) Miłość ma tyle oblicz , że " 50 twarzy Greya " to pikuś :) Ty w swoim wierszu , pokazujesz jedno z nich .

Pozdrawiam serdecznie Kasiu :)

Wiesz, Kasiu, zdaje się, że lubisz prowokować. 😊 To tak a propos innego Twojego wpisu. Natomiast ten wiersz jest "uderzający" z tego względu, że operuje pewną dwuznacznością, która myśl czytelnika odsyła do tematu tzw. "niechcianej ciąży". I w tym względzie Twój tekst jest poniekąd szokujący. Natomiast w tym ścisłym odniesieniu do miłości partnerskiej, to wydaje się, że gdy następuje "niechcenie" jej, trudno jest mówić w ogóle o miłości. Czytając Twój wiersz mam wrażenie, że to nie była miłość, ale jakiegoś rodzaju "przymuszenie", być może spowodowane innymi okolicznościami, które dwojga ludzi z rozsądku kazało pozostać "razem". I to jest naprawdę trudna rzeczywistość. Ludzie się do siebie przyzwyczajają. Nawet układają sobie życie pod wspólnym dachem, ale niekoniecznie zachodzić między nimi musi relacja miłości. Chociaż można by w literaturze odszukać pewnie wiele opisów wskazujących na zaprzeszłą "mądrość" naszych prababek, które twierdziły, że miłość może przyjść po ślubie, z tzw. czasem. Być może... U Ciebie w wierszu jest tak, że ta miłość "nie doczekała pogrzebu", ale została "zagłodzona". Ponadto istnieje pewne udawanie, że ona nadal żyje. To jest dość obrazowe i poniekąd szokujące. Natomiast intuicyjnie chyba wszyscy potrafilibyśmy odszukać w swoich pamięciach znane nam podobne "miłości". I może właśnie nie tyle teoria z Twojego wiersza, ale właśnie to, że znamy ów "nie-miłość" z realu, jest najbardziej uderzające nas.

Pozdrawiam Cię, Kasiu. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Aż się człek sam kurczy podczas czytania.

*,,nigdy naprawdę nie chciana'' - ten wers nie brzmi poprawnie, zwłaszcza, że ,,niechciana'' pisze się łącznie (jako rzecze reguła)

Niesamowity! Poruszający do głębi...
Pozdrawiam z wielkim podobaniem

Świetny:):) ile takich skarlałych miłości na świecie...