Prawda, porządek świata trzeba zacząć od siebie...tylko czy świat daje mi wystarczająco czasu aby zacząć sprzątać swoje wnętrze?
Pozdrawiam serdecznie :)

otwórz te drzwi ..warto by były szeroko dostępne ...pozdrawia serdecznie ...

Sam decydujesz, czy drzwi do Ciebie zamknięte, czy je otworzysz i ostrożnie zaglądniesz. Może warto?

Od siebie nie ma ucieczki. Refleksyjnie.
Pozdrawiam serdecznie :)

Refleksyjne wierszowanie 🙂

Dzień dobry.

gdziekolwiek pójdę,
tam spotkam siebie.
drzwi są we mnie. czasami
zatrzaśnięte na kilka kłódek.
nie wypada zaglądać
tam gdzie panuje bałagan.


Tyle zabrałem dla siebie.
Sygnalizujesz temat. Nie musisz go rozwiązywać.

Istnieje apoftegmat, który traktuje dokładnie o tym, o czym wspomina Twoją pierwsza strofa. Tam pewien mnich chciał odejść ze swojej celi i udać się gdzieś indziej. Zaczął więc wiązać sandały, ale wtedy właśnie spojrzał w bok i zauważył mężczyznę podobnego do siebie, który także wiązał sandały. I tamten rzekł do mnicha: Dokądkolwiek pójdziesz, ja już tam jestem. Pozostał więc ów mnich w swojej celi.

Należy zauważyć, że apoftegmaty Ojców Pustyni powstawały między III a VI wiekiem n.e., a więc jeszcze daleko do Freuda i innych.

Niewątpliwie uciekanie przed samym sobą, nie jest rozwiązaniem dobrym. Należy stanąć w prawdzie o sobie samym, bo to prowadzi do uzdrowienia. To oczywiście jest proces, a one trwają i rozciągnięte są w czasie. Także potrzeba tu dużo cierpliwości. Stąd też niekiedy potrzeba, by drzwi naszej wewnętrznej celi były zamknięte. Nie dlatego, żeby izolować się od innych, ale dlatego, by uczyć się wytrwałości "pomimo wszystko". Tylko tak bowiem zajrzeć można w głębię studni, którą człowiek nosi w sobie.

Pozdrawiam Cię, Jurku. Hej ho! 😊🙋‍♂️

No cóż, "nieidealny porządek" to raczej eufemistyczne określenie, ja bym powiedziała "totalny bajzel" :) Pierwsza strofa mogłaby być tez doskonałą miniaturą. Bardzo dobry wiersz, z przesłaniem, chociaż drażni mnie ten 'nieidealny porządek", ale to chyba mój problem:) Dobrego dnia Jurku:)