Myślisz, że świata początek? Twe zasady to czysty życia porządek? Zasad każdy myśliciel pełen. On kroczy trzymając swych zasad rozsądek. Nowych życia i pamięci przylądek. Spraw wykonanych i Twórca marzyciel. Pamięci uzasadniony równości dręczyciel. Gdy myśl przewodnia otacza to parzy go życia rozsądek. Trwający krótko partnerski układ i pamięci doręczyciel. Pod chmurą myśliciela owiany za życiem marzyciel. Myślisz, że zrozumienia kapka? Na Twym małym życia śnie zdrapka? Ktoś zdrapie i nagle rozumu potęga? Patrzy, a w Twych myślach rozkrojona wstęga. Ta co na wietrze falować miała, stała się stała i wiatr zachwiała. Wymowność przystopowała. Myślisz, że wstęgi Panem jesteś? Twórcą i wiatru początkiem? Na ziemi nie istotnym powiewem myśli kaczątkiem. Pierwowzorem dla myśli majątkiem? Za nas świadkiem w myśl Cię ubrano. Bądź kaczątka i Twórcy równością. Sprawiedliwością. Wstęgi stojącej namiętnością. Myśliciela w końcu sprawiedliwością. Pana życia rozkładem. Ością w gardle i stałym kroku podkładem. Dywanem dla bezmyślnych. Niech tylko przejdą. Po myślach Twoich to ich potęga. Za zło i dobro się rozbiorą. Na myśl, wymyślą twór życia sens, a ich relacje w pióra lub nagość się ubiorą. Podkładem twych myśli się staną. Walką z wiatrakami przypominając. Ty w zasady myśli przekuj. Bądź sobą i myśli w kamieniu wykuj. Choć z czasem je wiatr i wstęga zasłonią, Ty myślą złotą je okryj. Pytania zbędne o myśli są. Jak kamienie i kaczątka. Jak myśli i dywany. Źli i dobrzy w proch czasu myśli. Za pamięciom i zapomnieniem. Za głodem i pragnieniem. Myśl dalej, jak dalej myśleć trzeba. Bądź sobą, bo o tym być będą.