Twoje Wiersze - TRZY NIEPEWNOŚCI

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

20 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Nicotykanie^(*)

2025-11-26

Stu ... zaczyna się od fundamentu, który się chwieje. Pewność tu jest błędem cichszym niż modlitwa, a płomień świecy trzyma pion nie dla świata, lecz dla tego, kto wciąż próbuje stać.

sturecki

2025-11-26

Powiem Ci zwyczajnie: jak fundament się chwieje, to człowiek trzyma się choćby świecy, byle nie runąć. I czasem ten mały płomyk robi więcej, niż cała pewność świata.

dawid own i^(*)

2025-11-16

Zgadzam się z treścią wiersza zdecydowanie, a
"może dlatego
nawet ci, którzy nie wierzą
chcą, żeby ktoś uwierzył za nich" to już taka wczesna jego puenta według mnie. Coś w tym jest.

Pozdrawiam 5/6

sturecki

2025-11-17

Może i wczesna, ale prawdziwa jak rachunek za prąd ... jak ktoś sam nie wierzy, to zaraz szuka frajera, który uwierzy za niego. Tak to działa, niestety.
Pozdrawiam.

dawid own i^(*)

2025-11-16

Miało być 5/6, a dałem 6/5. Sorka

Naja

2025-11-11

Dla mnie początek i koniec to pewność. Jednak moja pewność, to przekonanie, przy braku dowodów.
Bardzo dobrze tę niepewność ująłeś... :-))

sturecki

2025-11-13

No tak ... czytający jest zawsze przekonany o interpretacyjnej racji ... podobnie autor w chwili ukończenia wiersza.

Naja

2025-11-13

Ech, Staszku... Cóż można jeszcze powiedzieć...
Sądzę, że masz rację. Tak jak i każda z Osób wypowiadających się pod tekstem.

sturecki

2025-11-11

Najważniejsze, że próbujesz je pogodzić, nie uciszyć jedno drugim.
Może nie chodzi o to, żeby przebić umysł, tylko żeby pozwolić mu czasem uklęknąć.

Naja

2025-11-11

Zgadzam się z Tobą. Ja nie mogę się przebić przez mój umysł. Góruje nad moją wiarą, ale pracuję nad tym... ;-)

sturecki

2025-11-11

Dzięki. Właśnie w tym paradoksie jest cała siła ... pewność zbudowana na braku dowodów to dopiero odwaga.
Początek i koniec to jak dwa bieguny, a my, ludzie, próbujemy się między nimi ogrzać. Może właśnie ta niepewność sprawia, że jeszcze chcemy rozumieć, a nie tylko wierzyć.

Izka1^(*)

2025-11-11

I wtakiej niepewności dużo ludzi zostanie do końca swoich dni. Pozdrawiam serdecznie 🍂

sturecki

2025-11-11

Prawda ... wielu tak przeżyje życie, jakby czekali na potwierdzenie, że naprawdę żyją.
Pozdrawiam.

maciejka

2025-11-10

Dla mnie między początkiem i końcem jest to, co najważniejsze - samo życie, moje życie :-)

maciejka

2025-11-10

Dojdę :-)

sturecki

2025-11-10

Hi, hi ... las nie ucieknie ... pytanie: czy Ty tam dojdziesz?

maciejka

2025-11-10

Na mnie las czeka :-)

sturecki

2025-11-10

Taki mam zamiar ... a czy takim się okaże ...

maciejka

2025-11-10

Miłego świętowania :-)

sturecki

2025-11-10

I właśnie to jest cała mądrość: początek i koniec to tylko nawiasy, a sens siedzi w środku.
Pozdrawiam.

JaSnA7

2025-11-10

Ile tych nóg pewności - nie wiemy.
Niektórzy twierdzą, że świat który widzimy to hologram:)
Wszystko jest względne.
Pozdrawiam Staszku, z podobaniem:)⭐️

sturecki

2025-11-10

No właśnie ... jak świat jest hologramem, to może i my jesteśmy tylko pikselem, który się zamyślił.
Pewność pewnie ma tyle nóg, ile akurat potrzebuje, żeby nie runąć.
Pozdrawiam.

Jan Kępiński

2025-11-10

Trudno się z Tobą / wierszem nie zgodzić. Mówią, że świat jest wsparty na żółwiu. Podobno da się to wytłumaczyć. Twój wiersz sam się tłumaczy.
Oto zaleta jak mówi poeta. Ładnie napisałeś o świecach - obrazowo.
Pozdrawiam.

sturecki

2025-11-10

Dzięki. Z tym żółwiem to coś jest, bo świat faktycznie idzie powoli, ale uparcie.
Pozdrawiam.

Monia

2025-11-10

Nic nie jest pewne cytując tytuł wiersza Ewy Lipskiej pozdrawiam serdecznie 😉

sturecki

2025-11-10

Racja ... u Lipskiej „nic nie jest pewne” to nie pesymizm, tylko trzeźwość patrzenia.
Pewność bywa przereklamowana, a wątpliwość ma większy zasięg widzenia. Może właśnie dlatego te dwa wiersze mogłyby usiąść razem przy kawie i milczeć z porozumieniem.
Pozdrawiam.

Monia

2025-11-10

W sumie jego treść też po części pasuje do twojego utworu 😉

andrew

2025-11-10

Między nogami jest
i ochota i odwaga .
Pewność może przyjść z czasem.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

2025-11-10

Trafione! Bo tam, między nogami, rodzi się więcej decyzji niż w głowie.
Ochota i odwaga to duet, który nie czeka na pewność – działa na własne ryzyko.
Pozdrawiam.

aff^(*)

2025-11-10

Wczoraj widziałam takie zdjęcie -- zagadkę - czy ten pies stoi, siedzi czy leży? - a zdjęcie przedtawiiało psa, który robi jednocześnie to wszystko (jest to możliwe, bo ma 4 łapy).
No więc, tak tez u Ciebie chyba, jeszcze jest widać coś więcej.
Może czas, nie wiem, podobno też nie jest linearny., ale o tym mozemy wyłącznie spekulowac.
Pozdrawiam :-)

sturecki

2025-11-10

Świetne te Twoje porównania ... pies w kwantowym bezruchu! Idealny symbol czasu: niby stoi, niby biegnie, a jednak tkwi w miejscu.
Czas faktycznie lubi płatać figle, raz się śpieszy, raz udaje wieczność.
Może to my jesteśmy nielinearni, a on po prostu patrzy, jak znów próbujemy go dogonić z zegarkiem w ręku.
Dziękuję. Pozdrawiam.

Lenia

2025-11-10

Świetny wiersz. Najważniejsze dla nas jest to - pomiędzy, bo trochę od nas zależy co z tym zrobimy. Początek i koniec sam przychodzi. Pozdrawiam serdecznie:)

sturecki

2025-11-10

Dokładnie: początek i koniec to sprawy odgórne, ale to „pomiędzy” piszemy własnym charakterem pisma. Bo tylko „pomiędzy” daje wybór ... reszta to już dopiski losu.
Pozdrawiam.

ajw

2025-11-10

Kolejny kamyczek filozoficzny, który podrzucasz do naszego ogródka. Z wierzchu suchy, a w srodku gorący jak lawa. Dojrzale i precyzyjnie obnażasz prawdę, ze nasze "trzy pewności" to tylko pozory równowagi w świecie, gdzie wszystko drży i wymyka się spod kontroli. Powiedziałabym, ze wiersz jest nie o tym, ze człowiek wierzy , ze zna prawdę, ale, ze nie potrafi żyć bez punktu oparcia w swiecie, który daje jedynie niepewność.

sturecki

2025-11-10

Wiara nie potrzebuje lupy ani dowodu z pieczątką. Wystarczy poczuć, że coś w środku mówi „tak” i już masz cały sens w jednym słowie.
Święty Tomasz by pewnie sprawdzał, a ty po prostu wiesz i to robi różnicę.

ajw

2025-11-10

Po prostu wierzę. Ani ze mnie św. Tomasz ani tropiciel prawdy..

ajw

2025-11-10

Ani jedno, ani drugie. Ten typ tak ma ;)

sturecki

2025-11-10

No właśnie – i tu cała zabawa się zaczyna.
Bo jak już wątpisz we własną wątpliwość, to znaczy, że myślisz.
Pewność bywa wygodna, ale bez odrobiny niepewności życie byłoby jak herbata bez wrzątku – nijakie.
A Ty – wolisz mieć rację czy ciągle ją sprawdzać?

ajw

2025-11-10

Jak to mówił jeden z filozofów "nic nie jest pewne, a skoro nic nie jest pewne, to skąd wiadomo, ze nic nie jest pewne?" ;))

sturecki

2025-11-10

Trafiłaś w sedno ... człowiek nie tyle szuka prawdy, co podpórki, żeby się nie przewrócić w tym zagmatwaniu-bałaganie świata.
Te „trzy pewności” to bardziej bujane krzesło niż fundament.
I może właśnie w tym tkwi sens, że mimo niepewności wciąż próbujemy stać prosto, choć ziemia pod nami oddycha na okrągło.
Dziękuję.

Marek Żak

2025-11-10

Tych niepewności jest więcej, bo płyniemy w nieznane, a każda większa fala, czy podmuch wiatru, może przechylić, czy nawet przewrócić nasz statek, który też może się rozbić o skały, utknąć na mieliźnie, czy zwyczajnie utonąć, Pozostaje jeszcze, zgodnie z wolna wolą i możliwościami podejmowanie decyzji, jak, z kim i dokąd płynąć. Może dlatego wolność nie cieszy się aż takim powodzeniem, jest kojarzona z odpowiedzialnością, niepewnością i brakiem poczucia bezpieczeństwa.
Pozdrawiam

sturecki

2025-11-10

Wolność to piękny ocean, ale bez mapy i kapitana potrafi przestraszyć.
Każdy chce płynąć, dopóki nie poczuje, że ster waży więcej niż marzenie.
A statek? On nie boi się fal, tylko ludzi, którzy wolą cumy od kierunku.
Pozdrawiam.
P.S. Podpowiadam pytanie do Mistrza: co ważniejsze: kotwica czy wiatr w żagle?

LydiaDel

2025-11-10

Głębokie myśli - alfa i omega – to jest pewność, chociaż możliwe, że błędna. Początek już był, z lękiem oczekujemy końca, bo nic nie trwa wiecznie.
"człowiek staje na tym chwiejnym gruncie" - czytałam "stoi". 6/5 Serdeczności

sturecki

2025-11-10

Pięknie to ujęłaś ... alfa i omega jak dwa nawiasy, między którymi próbujemy się zmieścić.
„Stoi” brzmi pewniej, ale „staje” bardziej mi pasowało, bo ma w sobie więcej prawdy, bo człowiek ciągle próbuje złapać równowagę, a nie już ją ma.
Wieczność to może i złudzenie, ale przy niej nawet chwiejny grunt potrafi się wydawać solidny.
Pozdrawiam.

Krystek

2025-11-10

W naszym życiu stale potykamy się o niepewność.
W jednej chwili los może zniszczyć cały dorobek
życia. Żyjemy nadzieją i wiarą, by nie stracić sensu
działania. Gwarancji na wieczne życie nie mamy -
jesteśmy śmiertelni.
Serdecznie pozdrawiam, moc pomyślności na
poniedziałek i nowy tydzień zostawiam:)

sturecki

2025-11-10

Człowiek może budować, planować, wierzyć, ale wystarczy jeden podmuch losu, by wszystko stanęło na głowie. Ja to widzę tak: skoro nie mamy gwarancji na wieczność, to warto chociaż żyć tak, żeby każda chwila miała sens – nawet ta, która się potknie.
Pozdrawiam serdecznie.

Elżbieta

2025-11-10

Tak mówimy, bo szukamy czegoś stabilnego, coś co uzasadnia nasze "być", doświadczając zmienności, która jest cechą życia, odczuwamy niepewność, stąd poszukiwanie punktu odniesienia, wokół którego budujemy własną "filozofię" egzystencji. Nie mając pewności, przyjmujemy, że coś jest prawdą, bo trudno się stale "chwiać się i dryfować z wątpliwościami".
Pozdrawiam serdecznie, Staszku:)⭐

sturecki

2025-11-10

Tak jest, bo człowiek potrzebuje choć jednego gwoździa, żeby przybić sens do ściany.
Bez punktu odniesienia wszystko się rozlewa, nawet własne myśli.
Ale wiesz, czasem to właśnie to „chwianie się” pokazuje, że jeszcze idziemy, a nie zastygliśmy w pozornej pewności.
Pozdrawiam serdecznie.

legenda

2025-11-10

Pewne jest to że zawsze jest nasz początek i koniec liczenie raz dwa trzy:)pozdrawiam

sturecki

2025-11-10

No tak, życie zawsze zaczyna się na „raz”, kończy na „trzy”, a między nimi próba, żeby nie wypaść z rytmu.
Początek i koniec to pewniaki, cała reszta to improwizacja w tempie serca.
Pozdrawiam.

JoViSkA

2025-11-10

Wiersz pełen refleksji nad kruchością ludzkiej egzystencji i poszukiwaniem sensu w świecie pełnym niepewności. Autor ukazuje, jak łatwo można stracić pewność i jak ważne jest, aby zaakceptować zmienność życia. To wezwanie do zrozumienia, że nasze przekonania mogą być ulotne, a prawdziwa siła tkwi w umiejętności radzenia sobie z niepewnością.
Ja właściwie niczego nie jestem pewna poza tym, że kiedyś umrę...
Pozdrawiam Stasiu i życzę miłego poniedziałku...:)

sturecki

2025-11-10

Może to nie marudzenie, tylko selekcja smaków z doświadczeniem w tle.
Rum może i ble, ale wspomnienia po nim – czasem całkiem słodkie.
Poza tym, co innego byś sobie nalała zamiast tego „fuj rumu”?

JoViSkA

2025-11-10

Podobno na starość ludzie się robią marudni...:))) Rum? Fuj...i ble...:P

sturecki

2025-11-10

Zamarudziłaś, jak nigdy dotąd ... a pogoda tylko dolewa do tego wiadra niezadowolenia.
Może kawa z rumem? Polecam.

JoViSkA

2025-11-10

Tego też nie jestem pewna...nie wiem dlaczego tu tkwię i po co to wszystko i jak długo jeszcze...czuję się zmęczona zarówno fizycznie jak też psychicznie...Po prostu już nic mi się nie chce i nic mnie nie cieszy...Jakoś tak dziwnie, może to wina pogody...

sturecki

2025-11-10

Śmierć to jedyna pewność, która nigdy nie zawodzi ... nieznana nam data bez możliwości przedłużenia. Ale póki co, żyj tak, jakbyś miała jeszcze kilka razy się pomylić.
Niepewność to nie wróg, tylko dowód, że wciąż Ci zależy na życiu. Czyż nie?
Pozdrowienia pewne jak życie.

66166

2025-11-10

Celne: demontaż trzech dogmatów pokazuje, że sens nie jest fundamentem — to próba utrzymania pionu między złudnym „początkiem” i „końcem”.
Pozdrawiam Cię serdecznie!

sturecki

2025-11-10

No właśnie ... sens to nie fundament, tylko poziomica, co ciągle drży w rękach.
Początek i koniec to dwie bujające się nogi stołu, a my udajemy, że to stabilna konstrukcja.
Pozdrawiam.

Odyseusz62

2025-11-10

Z niepewności i niewiedzy rodzą się różne treści i spowiedzi.
Pozdrawiam.

sturecki

2025-11-10

Jasne, bo pewność rzadko ma coś ciekawego do powiedzenia.
Z niepewności wychodzą najlepsze prawdy, trochę krzywe, ale szczere.
Życzę pewnego dobrego dnia.

jolka

2025-11-10

Pewność a wiara...Ta pierwsza ma w sobie rdzeń racjonalności,ta druga-delikatną materię tajemnicy.Dochodzi jeszcze konieczność,czy tożsama z pewnością ?Sama zapędziłam się w kozi róg ale od rana pozytywnie prowokujesz!Jesteśmy budowniczymi a fundament wybieramy sami.Pewność-zgoda,to błąd ale nie początek i koniec ze względu na Osobę Twórcy.Świetny wiersz

sturecki

2025-11-10

Czasem budujemy na piasku, a i tak coś trwa – bo nie z rozumu, tylko z wiary.
Pewność daje oparcie, ale to wiara pozwala ruszyć, gdy grunt się chwieje.
A jak myślisz – lepiej mieć w życiu twardy grunt pod nogami czy skrzydła, które ryzykują lot? Innymi słowy: więcej rozumu czy wiary?

Waldi1

2025-11-10

nie wiem dlaczego i tak jest … jest początek i miejsce na życia sens … a później nadchodzi koniec ...czyli naszego życia kres ..utyka ...chyba że jest to inwalida życiowy … jeśli wiatr faluje falami … to znaczy ma potężną moc
i nie okaże słabości ...człowiek musi mieć respekt … trzeba stać zawsze na twardym gruncie bo fundament to podstawa do przyszłości … dobrze jest się tak modlić by każdego słowa Bóg wysłuchał ...nawet tego niewypowiedzianego … ten co nie wierzy żyje z tym … ja wierzę i mm się dobrze … również wierz w sens tego do czego dążę … więc mamy wybór … nawet z tym błędem pewności … jakoś jeszcze się nie zawiodłem …. dobranoc ... czyli jestem w czepku urodzony ... spadam spać ...

Waldi1

2025-11-10

Stasiu rachunki do zapłaty mamy i na nie też mam i rachunek sumienia też swój znam ... więc przepraszam nie muszę mówić i nie muszę czekać na przebaczenie ...

sturecki

2025-11-10

No widzisz, jak ktoś rodzi się w czepku, to nawet wiatr mu dmucha z kierunku nadziei.
Fundament masz mocny, zrobiony z wiary, uporu i paru życiowych zadziorów.
A błędy pewności? To tylko dowód, że jeszcze idziesz, nie stoisz.
Mam nadzieję, że Ci się przyśnił świat bez rachunków i bez pośpiechu?