W pustelni brak pustelnika, w pałacu mieszka
Zamieszkał w pałacu, strącili Go do piachu
Patrzysz oczyma widza to dojrzyj sens istnienia
Pustelnia samotna z biegiem lat zmienia świat.

Z glinianej chałupy przeniósł do złotej komnaty
W pustelni On już nie mieszka, samotna pustelnia
Pustelnia samotna w knieju drzew
Widuję ją gdzie pustelnik mieszkał

Obrósł w piórka, postawił złoty pałac
Gliniana chałupa płacze samotnie tęskni
Pustelnika brak w chałupie
Bzy łączą łzy

Lud Boży ciężko pracuje , pałaców nie buduje
Skromność i praca popłaca
Cudowny pałac pustelnika jest już legendą
Pustelnik z szarości wyłania się jak łania

Jego szaty cnoty pożarł byt ziemski złudy
To już nie latarnik. co oświetla drogę
Zbłąkanym pustelnik sam się stał
Pustelnik lampę zgasił

Blask pałacu oślepił oczy
Oślepia i blask i ciemność
Gospodarzu wracaj