Twoje Wiersze - Nie żyję od dziesięciu lat

Nie żyję od dziesięciu lat

biały (bez rymów)

2025-02-21 19:29

2020

Nie jestem jej wdzięczny za to
...że znowu piszę
To nic innego jak moja porażka
Nie mogę żyć odsunięty na boczny tor
I całkiem świadomie brnę w depresji czeluść
By zgasnąć powoli
Po dziewięciu latach izolacji
Ponownie skazany
Teraz to już
…dożywocie odbywam
Życia jakiego nie chcę
I nie życzę takiego nikomu
Okrutnego odrzucenia
Choć wiem, że nie wolno mi się domagać
Tym bardziej żądać.
Nie ma w tym większego sensu
Ani dobroci
Nie chcę też szukać erzacu
Utraconego życia mojego
Byłego

autor

snobbydoo

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Monia

2025-02-24

Smutno jest, gdy czujemy się odrzuceni i niezrozumiały przez otoczenie pozdrawiam serdecznie 😉

Monia

2025-02-24

*niezrozumieni

Eleanor Rigby

2025-02-23

Kiedy życie nam się rozpada to naturalną rzeczą jest trzymanie się kurczowo tego co nam umyka.
I chociaż to jest cholernie trudne to trzeba pozbyć się tej puszki u nogi, która przy każdym kroku do przodu przypomina Ci o tym co Cię przygniata. I najlepiej poznać swoją najmocniejsza stronę i wytrwale dążyć do życia dobrego dla siebie. A na pewno trzeba odrzucić oczekiwania innych wobec siebie.
Wiem, piszę bo łatwo się pisze gorzej wcielić to w życie ale trzeba być wytrwałym.

alx z poewiki

2025-02-23

Wydaje mi się, że w takim minorowym wierszu lepiej jest unikać inwersji – one wprowadzają element stylizacji na teksty sprzed II wojny światowej. I chyba nie o to chodzi, żeby kogokolwiek przekonać, że to wiersz. Chodzi raczej, żeby przekonać, że to ważne.

Motylek78

2025-02-21

"Życia jakiego nie chcę" więc trzeba zmienić życie na lepsze
bardzo mocny tytuł i treść też przejmująca
życie nie jest łatwe czasami trzeba zawalczyć o siebie
Pozdrawiam serdecznie 🦋

sturecki

2025-02-21

Autor pisze o bolesnej izolacji, o uczuciu odrzucenia, które nie daje spokoju. Dziesięć lat bez życia – nie w sensie biologicznym, lecz emocjonalnym – to dożywocie w samotności, w miejscu, gdzie nawet pisanie nie jest ulgą, lecz dowodem porażki. Nie ma nadziei, nie ma miejsca na żądania, zostaje jedynie świadomość straty.
Przejmujący obraz kogoś, kto żyje, ale nie czuje, że ma życie – i to chyba największy ból.
6/5

Pokaż mniej

Logowanie

Nie żyję od dziesięciu lat

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji